Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: FAIRY-The return! στις 22/05/07, 21:28
-
Ενας κλόουν, κάποτε, ξέφυγε απο ένα παραμύθι
στα αστέρια έψαχνε ένα μέρος να κρυφτεί
ενα αγόρι τον ξύπνησε μια νύχτα απ'την λήθη
Κι απο τότε στην φαντασία των παιδιών κατοικεί
Το γέλιο του, το κλέψαν ξωτικά
Το κάναν στέμμα της βασίλισσας τους
Το κλάμα του, το πήραν τα παιδιά
Και πότισαν την νύχτα τα όνειρα τους
Ο κλόουν απέμεινε εδώ μοναχός
Να κοιτάζει σιωπηλός, το κενό απ'τον καθρέφτη
Σε λίγο, πεσμένος στο δρομο, θα χαιρετάει νεκρός
το παιδί που τον είδε να πέφτει
Ενας κλόουν, κάποτε, ξέφυγε απο ένα παραμύθι
Στα αστέρια έψαχνε ένα μέρος να κρυφτεί
Ενα αγόρι τον ξύπνησε μια νύχτα απ'την λήθη
Στο τέλος όμως ξαναγύρισε εκέι....
-
Πάντα καταφέρνεις και με καταπλήσεις Φέρυ. Έχεις στόφα ποιητή και ευαισθησία. Τι άλλο να πω!
Αλλά βρε παιδάκι μου γιατί αποτυπώνεις πάντα τέτοια χαρμολύπη?
Και κάτι άλλο:"Σε λίγο, πεσμένος στο δρομο, θα χαιρετάει νεκρός
το παιδί που τον είδε να πέφτει"
Γιατί θα είναι νεκρός? Ζει μέσα στην καρδιά των παιδιών, έτσι δεν είναι?
Όπως και νάχει θεωρώ το πνεύμα σου εξαιρετικό, μην σταματήσεις ποτέ να εκφράζεσαι.
Σ' ευχαριστώ γι αυτά που μου δίνεις.
-
papou ειληκρινά χαίρομαι παρα πολύ για όλα αυτα που λες...σημαίνουν πολλά για μένα... Σ'ευχαριστώ πάρα πολυ και για τον χρόνο σου αλλά κ για τα καλά σου λόγια...
-
Πληγωμένη μου νεράιδα, ο κλοουν σου ήθελε μάλλον να ξεφύγει απο τα παραμύθια, γι'αυτό προσπάθησε να κρυφτεί στο αστέρι. Αλλά το παιδί τον βρήκε... και από τότε, ο κλοουν δεν έχει γέλιο ούτε κλάμα...
πολύ όμορφα δοσμένο από την αντίθετη μεριά που το περιμενα. το παιδί φαίνεται να στενοχωρεί τον κλόουν... το ποίημα μου δίνει μια θλίψη.
-
Πολύ όμορφη εικόνα.
Σε μένα πάλι μίλησε σαν όλοι να έχουμε αυτόν τον κλόουν μέσα μας.
Αυτή τη μορφή τη θλιμμένη που καλείται να προκαλέσει το γέλιο.
Ίσως είναι τα όνειρά μας αυτός ο κλόουν που στο παραμύθι δε βρήκαν χώρο να σταθούν
και πήρανε το δρόμο για τ' αστέρια.
Κι αυτό το αγόρι που τον ξυπνά από τη λήθη είναι η κάθε φορά αναζωογονημένη ελπίδα μας;
Ωραίες σκέψεις μου έφερες με το ποίημά σου :)
-
pinelopi, μπ σας ευχαριστώ πολύ... :)
ο κλόουν για τον καθέναν είναι αυτό που κρύβει μέσα του... η παιδική πλευρά του, τα κρυμμένα του συναισθήματα, τα ανεκπλήρωτα όνειρα του, οι κρυμμένες του επιθυμίες...για τον καθέναν είναι αυτό που τον εκφράζει. σημασία εχει να τον ανακαλύψουμε πριν να είναι αργά... ;)
-
Ο καϋμένος ο κλόουν... Του κλέψαν και το γέλιο και το κλάμα και απόμεινε με την ψυχή του άδεια. Τι θλιμμένο ποίημα.
-
πολυ καλο!συγχαρητηρια.
-
σ'ευχαριστώ πολύ.... :) :)
-
Χαχ ωραιο ειναι!ειναι διπολο!Κλοουν παιδια/χωρις ψυχη νεκρος ;)..εγω νομιζω πως τα παιδια παντως φταινε αλλα και παλι αυτος τα χαιρεταει..συγχαρητηρια!
-
πολύ ωραίο. Μόλις διάβασα την λέξη κλόουν αυτό που σκέφτηκα δεν ήταν ο τύπος που είναι γεννημένος για να διασκεδάσει τον κόσμο. Σκέφτηκα όλους εμάς που απλά προσπαθούμε να γελάμε την ζωη μας και στην ζωή μας. η παρουσία του παιδιού κάνει ακόμα πιο σημαντική την εικόνα του κλόουν, γιατί τα παιδιά ζούν μέσα στον φανταστικό κόσμο μέσα από μια μοναδική πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι πως δεν αντέχουμε την πραγματικότητα και επιστρέφουμε στα παραμύθια. Καλή συνέχεια ;)
-
Γιαννη χαίρομαι πολύ που σου άρεσε... :) :D
Ariel σευχαριστω και εσένα..
Παιδιά γενικώς σας ευχαριστώ όλους που διαβάζετε αυτα που γράφω....