Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pinelopi στις 26/05/07, 10:47
-
Με μαύρο άλογο στη νύχτα σου καλπάζω
ανάγκη εσύ απ' την ανάσα πιο σκληρή
τον άγριο νου σου μ' ένα πέπλο πρόσκαιρα σκεπάζω
και μια αράχνη υφαίνει γύρω μας σιωπή
Άσπρο σκοτάδι τυφλώνει όλη την αλήθεια
γδέρνει τα δάχτυλα το ψέμμα στην αφή
σου είπα όλα μου τ' αγαπημένα παραμύθια
κι εσύ μου χάρισες και μήλο και φιλί
Νήμα σφιχτό απλώνει ολόγυρα η υφάντρα
κανένας μας δε νοιάστηκε που ύπουλα γελά
χαμένοι όπως ψάχναμε του πάθους μας τα κέντρα
τα λάθη μας κεντούσε σε μεταξωτή θηλιά
Μες στης αράχνης τον ιστό θα σου χορέψω
όσα δεν πρόκειται ποτέ μου να σου πω
τα βήματά μου πάνω σου θα τα ξοδέψω
θα με σκορπίσω και μπροστά σου θα σωθώ
Μ' ένα σπασμό κοκκινοπίπερο και μέλι
θα βαφτιστούμε μες στην ίδια τη φωτιά
πυρακτωμένα στρέφεις πάνω μου τα βέλη
και όπως καίγομαι γίνεσαι στάχτη κι εσύ πια.
-
Μπράβο Πινελοπαρά! Μοναδικότατο και ομορφότατο!
Πρωτάκουστα λόγια!
Πάντα τέτοιες φάσεις δημιουργίας και ας προέρχονται από μελαγχολικές ρίζες.
-
Μες της αράχνης τον ιστό θα σου χορέψω.....!
Το απόσταγμα του αποστάγματος !
Τί να πω για το ταλέντο σου !
Είμαι βέβαιος Κατερίνα πως σύντομα θα καθιερωθείς !
-
Α πα πα!!! Σε καλό σου, κοπέλα μου, τι ΄ναι τούτο;;; Καλό, πολύ καλό, παραστατικότατο!
-
XoLiDoXoS , σ' ευχαριστώ πολύ. Δυστυχώς για μένα αυτές οι φάσεις δημιουργίας πηγάζουν σχεδόν αποκλειστικά από μελαγχολικά ποτάμια. :)
Γιώργο, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Το να αγγίζουν έστω και λίγους ανθρώπους αυτά που δειλά γράφω είναι ήδη μια ''καθιέρωση'' για μένα :)
Ρέα, απίστευτο το σχόλιο σου! Ειλικρινά με συγκίνησες. Σ' ευχαριστώ :)
-
Ένα ποίημα μια ιστορία. Αγάπη, παράπονο, πόνος, απειλή.
αλήθεια, ψέμα. Ένας ιστός μιας αράχνης που μόνο μια υφάντρα ποιήτρια
μπορεί να υφάνει και να δώσει χρώμα σε χίλιες και μια έννοιες.
-
Με αφήνεις πάντα άφωνη
και δεν μπορώ να λειτουργήσω!! ;D
Μπράβο.. υπέροχο ...
-
Μες στης αράχνης τον ιστό θα σου χορέψω
όσα δεν πρόκειται ποτέ μου να σου πω
τα βήματά μου πάνω σου θα τα ξοδέψω
θα με σκορπίσω και μπροστά σου θα σωθώ
δε ξέρω γιατί αλλά αυτοί οι στίχοι έχουν μέσα τους μια γλυκόπικρη μελωδία που έτσι πως το διάβασα είδα το χορό που περιγράφεις να ξετυλίγεται μπροστά μου...
τι να πεις; τα είπες όλα... :)
πολύ όμορφο... και αυτό. :)
-
''...ζητάω μάχη και πόλεμο και ξίφη πένας και αντάρτικο πνευματικό...''
το 'χεις! σου αξιζει!
τα σέβη μου! :)
-
Καλοδουλεμένοι στίχοι που πλάθουν ολοζώντανες εικόνες. Συγχαρητήρια!
-
μπραβο κοπελα μου εισαι υπεροχη! φοβεροι στιχοι ,λεξιλογιο,μεταφορες,υπεροχες εικονες!εχω μεινει αφωνη!
θα μπορουσε να γινει μια υπεροχη μπαλαντα!!!!
-
Να είσαι καλά Πηνελόπη.
Να είσαι καλά και να γράφεις πάντα τόσο όμορφα.
Μπράβο.
-
Γιάννη, έτσι είναι, μια ιστορία που χώρεσε ( ; ), ανέπνευσε ( ; ) σε ένα ποίημα. Σ' ευχαριστώ
Συννεφάκι, κι εγώ τι να πω που με κάνεις να νιώθω αμήχανα με τα λόγια σου; Ευχαριστώ μόνο μπορώ να σου πω
Trivial, γλυκόπικρο ναι, το δισυπόστατο που είχα κάπου ξαναπεί, βύσσινο - νεράτζι κι ένας καφές διπλός. Όλα χωράνε σε μια ιστορία , όλα γίνονται, όλα αλλάζουν κι όλα παραμένουν. Αν τα είπα όλα; όχι, όχι. Είπα όσα μπόρεσα να ''αρθρώσω''. Σ' ευχαριστώ για την επικοινωνία, για τα λόγια και την κοινή προσέγγιση
Ευτυχία, με ''δίνεις'' στεγνά :P
Σε ''συγχωρώ'' γιατί μ' αρέσει να διασταυρώνω τα ξίφη μαζί σου. Είσαι απίστευτη ''συμπαίκτρια''!
Αλκιβιάδη, σ΄ευχαριστώ από καρδιάς
feggarenia, να σαι καλά που διαβάζεις με ''τρυφερότητα'' και θετικό μάτι τα στιχάκια μου. Όλα τα στιχάκια το έχουν ανάγκη αυτό
Αναστάση, σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου
Σας ευχαριστώ όλους για την ανάγνωση πρώτα απ' όλα αλλά και για την επικοινωνία που μου προσφέρετε :)
-
σου είπα όλα μου τ' αγαπημένα παραμύθια
κι εσύ μου χάρισες και μήλο και φιλί
Δ υ ν α μ ί τ η ς.
Μπράβο σου !!!!!
-
Πρόκειται για ολοκαύτωμα ή για γιορτή;;;Μπερδεύτηκα...Κανένας μας ποτέ δε νοιάστηκε για το ύπουλο γέλιο της...Ίσως γιατί η στιγμή αυτή είναι εφήμερη, το γέλιο της αιώνιο...Ας το αγνοήσουμε λοιπόν, όπως αξιοθαύματα έκανες εσύ Κατερίνα μου...
Και τα παραμύθια....αχ, τα παραμύθια...Λοιπόν, μήπως κι εδώ πρέπει να ακολουθήσουμε το παραδειγμά σου;;;
Δεν είμαι σίγουρη....φόβαμαι λιγάκι....ποιος δε φοβάται;;;Ίσως πάλι απλώς προσπαθώ να απενοχοποιηθώ...Δεν ξέρω...
Να'σαι καλά...
-
Κατερίνα, να σαι καλά για τα λόγια σου.
Γιώτα, για τη γιορτή του ολοκαυτώματος πρόκειται :)
Ποιός δε φοβάται Γιώτα μου; Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο είναι μεγάλος παραμυθάς.
Κανένα παραδειγμα να μην ακολουθήσεις. Ακολούθα το δρόμο σου, την ψυχή σου και το ένστικτό σου.
Έτσι θα έχεις τη δική σου γιορτή, το δικό σου ολοκαύτωμα, τη δική σου ιστορία, τη δική σου διαστολή.
Ο καθένας μας έχει το μερίδιό του στην εκτόξευση αρκεί να μη δειλιάσει μπροστά στην πιθανή έκρηξη ;)
-
"...σου είπα όλα μου τ' αγαπημένα παραμύθια
κι εσύ μου χάρισες και μήλο και φιλί..."
"...Μες στης αράχνης τον ιστό θα σου χορέψω
όσα δεν πρόκειται ποτέ μου να σου πω..."
"...πυρακτωμένα στρέφεις πάνω μου τα βέλη
και όπως καίγομαι γίνεσαι στάχτη κι εσύ πια..."
Δίχως σχόλια .
Χρειάζονται Κατερινιώ ?
-
Γοητευμένος.
-
Ommadawn (Κώστα) ευχαριστώ διπλά :)