Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Desert Rose στις 01/06/07, 00:52
-
Μετά από καιρό.. ξαναποστάρω κάτι! :)
Προσπαθώ να ξεχάσω όλα όσα πονάνε
να κοιτάξω αλλού και να βρω την αγάπη
κι όχι εκείνο το βλέμμα, μια αυταπάτη
μα οι δυό μας στιγμές στο μυαλό μου γυρνάνε
Κοιτάζω τριγύρω και είσαι παντού
στην κουζίνα, στο χωλ, στο κρεββάτι
στα σεντόνια κρυμμένη πάλι δεν κλείνω μάτι
και πως να ξεφύγω απ τα παιχνίδια του νου;
Στον καθρέφτη κοιτώ και σε βλέπω κοντά μου
μ' αγκαλιές και φιλιά σαν εκείνο το βράδυ
με κοιτάζεις στα μάτια και μου λες μ'ένα δάκρυ
"συγγνώμη, δε φταις, μόνο φύγε μακρυά μου!"
Τα κεριά τρεμοσβήνουν και τα μάτια μου στάζουν
στη γωνιά θα κουρνιάσω σαν να ήμουν μωρό
πως κατάφερα κι έφτασα εγώ ως εδώ;
"κοιμήσου μικρή" δεν θα πεις, μόνο πως όλα αυτά σε τρομάζουν
και γω χάνω όλα όσα με νοιάζουν...