Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: feggarenia στις 06/06/07, 01:08
-
Ηρθαν τα παιδια του πολεμου!
κρατουσαν στα χερια τα ροδα του ανεμου!
Στα θλιμμενα τους προσωπα κυλουσε ενα δακρυ.
Βαθια στην καρδια τους ειχε μπει ενα αγκαθι.
Ηρθαν τα παιδια του πολεμου!
στη σκια ενος ονειρου χαμενου.
τα μεγαλα τους ματια προσεξτε!
Τις πληγες της ψυχης τους γιατρεψτε!
Ηρθαν τα παιδια του πολεμου!
γιατι τοσο μαυρο Θεε μου?
το χρωμα της θλιψης να διωξεις
τη χαμενη ελπιδα να δωσεις!!!
-
Αντιπολεμική κραυγή και απόγνωση με ήπιο και έντεχνο τρόπο !
Μου άρεσε πάρα πολύ !
-
σε ευχαριστω!! σκηνες με παιδια σκοτωμενα η πληγωμενα απο βομβες παντα με επηρεαζουν! και τελευταια εδειξε αρκετα παλι στο ιρακ και αλλου σε αυτο το καταραμενο κουτι που λεγεται τηλεοραση!
-
Κι εμένα με αγγίζει πολύ αυτό το θέμα και καλωσορίζω το ποίημά σου. Ό,τι άσχημο όμως έχει σχέση με παιδιά, δεν το αντέχω. Πραγματικά μου έρχεται τρέλλα που τόσες χιλιάδες παιδιά υποφέρουν ανά τον κόσμο κι εμείς να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το αποτρέψουμε αυτό.