Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Agar-agar στις 28/07/07, 12:10
-
Έφυγα από τον κόσμο και περπάτησα
Κι όλους της γης και τ' ουρανού τους δρόμους πάτησα
Κι η μαύρη μου ψυχή απ' τα βάθη ανάσανε
Άφησα πίσω μου τον έρωτα, την προδοσία
Τ' απατηλά μου όνειρα για την αθανασία
Που την καρδιά μου τόσα χρόνια τη χαλάσανε
Τα πάθη μου, τον οίκτο και το θαυμασμό
Την αρχικήυ μου πίκρα για το χωρισμό
Τα ξέχασα όλα κι όλα -είπα- με ξεχάσανε.
Θεοί και Δαίμονες με τράβηξαν κοντά τους
Κι είδα -στα μάτια μου να ζούν- χίλιους θανάτους
Που να με βλάψουν δεν μπορούσανε ξανά
Γύρισα τους βυθούς κι όλα τ' αστέρια
Και της αβύσσου η σκοτεινιά μου πάγωσε τα χέρια
Κι έπαψε πια η καρδιά μου να πονά
Έζησα μές το φως και το σκοτάδι
Κι είδα παλιούς συντρόφους μου στον Άδη
Και στα Ηλίσια Πεδία τα φωτεινά.
Ναι, έφυγα και ταξίδεψα χρόνια και χρόνια
Κι είδα πολλές φορές να λιώνουνε τα χιόνια
Πάνω στις θάλασσες και στ' ουρανού τις σφαίρες
Μα τώρα που έφτασα ξανά σ' αυτά τα μέρη
Που μιας πατρίδας γνώριμης φυσάει τ' αγέρι
-Τώρα που ξέφυγα από θάλασσες και ξέρες-
Ένα κορίτσι μες την αγκαλιά μου κλαίει
-Θεέ μου τα μάτια της τι μου θυμίζουν;- και μου λέει
Πως έλειψα μονάχα εννέα μέρες.
-
Kαλησπέρα...
Μου άρεσε αρκετά τούτο εδώ! Συμπυκνώνεις όμορφα, ικανοποιητικά και ποιητικά...βιώματα μιας όλοκληρης ζωής...και συνηδειτοποιείς, όπως γίνεται συνήθως, ότι η συνηδητοποίηση όλων αυτών των βιωμάτων, των συναισθημάτων, των ταξιδιών κρατάνε ελάχιστά...9 μέρες ίσως μόνο...
Μου άρεσαν επίσης και τα άλλα δύο που διάβασα από'σένα...
Μόνο, άσε με να σου δώσω, μια ταπεινή ταπεινή συμβουλή...Μην στέλνεις το ένα μετά το άλλο τα ποιηματά σου...γιατί τους στερείς τη δυνατότητα να διαβαστούν και να σχολιαστούν!Όταν ο κάθε αναγνώστης βλέπει 3-4 δικά σου στην ίδια σελίδα, το πιο πιθανό είναι να διαλέξει το 1 από τα τρία...
Αυτά!
Φιλικά,
φυσαλίδα...
-
Με πόσους τρόπους τελικά μετριέται ο χρόνος;
Υπάρχει ο συμβατικός, το σημείο αναφοράς για όλους μας.
'' Θα σε συναντήσω στις 7 στο γνωστό μέρος'' χρόνος κοινός , αναγκαίος.
''Γέρασα χίλια χρόνια χθες'' κι η αντίληψη μοναδική, αδύνατο να κοινωνηθεί. Χρόνος υποκειμενικός κι ασύμβατος.
Άλλος για τα ρολόγια κι άλλος για τις ψυχές.
9 μέρες για μια ζωή και μια ζωή για ένα τσιγάρο χρόνο...
-
Λες και δεν πέρασαν τα χρόνια
Λες και δεν ήρθαν ποτέ χιόνια
Λες και το σήμερα είναι χθες
Λες κ' η ζωή ήταν διακοπές.
-
Στο τέλος ανατρίχιασα...Θεέ μου τα μάτια της τι μου θυμίζουν;
Τελικά, ίσως όσο και αν ταξιδέψουμε και όσο μακριά κι αν φύγουμε νομίζοντας οτι ξεπερνάμε πράγματα, πάντα μας βρίσκουν αυτά γιατί είναι δικά μας... Και ανακαλύπτουμε πως όλα μας τα ταξίδια χώρεσαν σε εννέα ημέρες...
Κατευθείαν μου ήρθε στο νου το εξής:
και όταν ψάχνεις λύση στη φυγή πληρώνεις όσο όσο τα διόδια
και κομματιάζεσαι στην εθνική...
Πολύ δυνατό αυτό που έγραψες. Και προσωπικά το ξεχωρίζω από τα υπόλοιπα που μας έδωσες... Τα διάβασα με προσοχή και τα άλλα, και νομίζω οτι αυτό έχει μια ξεχωριστή δυναμική... Συνέχισε έτσι!
-
Κατευθείαν μου ήρθε στο νου το εξής:
και όταν ψάχνεις λύση στη φυγή πληρώνεις όσο όσο τα διόδια
και κομματιάζεσαι στην εθνική...
Hλεκτρικός Θησέας ε? :D
Πολύ δυναμικό το ποίημα σου..Έχεις στόφα πως να το κάνουμε...! ;)Συνέχισε έτσι!Κράτα Γερά! ;)
-
ειναι ποιημα ....
-
ειναι ενα ταξιδι και αυτο για την δικη σου ιθακη.
ενα ποιημα για το καλωσορισμα για τα ταξιδια του μυαλου...
σκληρο και ομορφο συναμα
-
Οδυσσέα καλός ήρθες σπίτι...Έστω και αν έλειψες μόνο 9 μέρες !!! ;)
-
Δυνατό..
Οι τελευταίοι στίχοι μάλλον με σάστισαν.
Το μέγεθος του χρόνου, το τόσο ανθρώπινο,
είναι μαγευτικό και μυστηριώδες, εξαιτίας της ρευστότητάς του.
Κι' εσύ αυτή τη μαγεία του κι' αυτή του τη ρευστότητα,
κατάφερες τόσο καλά να την εκφράσεις.. :)
Μπράβο!
-
Hello!
-
Γεια σου ! Καλώς όρισες. Εξάλλλου δεν πέρασε και πολύς καιρός..Εννιά μήνες πάνω-κάτω..