Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Πορφυρό βιολί στις 03/09/07, 11:47
-
Χθες έβλεπα τις ειδήσεις για τις περιοχές που κάηκαν και που καίγονται ακόμα. Και κάπου το μάτι μου έπεσε σε ένα ανθός , που φύτρωσε μέσα στη καμένη γη ! Μπορεί να ήταν η φαντασία μου , αλλά εγώ πιστεύω πως αυτό που είδα ήταν αληθινό , σημάδι της ελπίδας , για αυτό το λουλούδι έγραψα το παρακάτω ποίημα !
Άνθος της ελπίδας
Εκεί που κάηκαν τα πάντα
και ο θρήνος έγινε τραγούδι
μες την άγονη , γκρίζα γη
κάπου φυτρώνει ένα λουλούδι
ένα ανθός όμορφο , γλυκό
αιώνες μαγεμένο
που όλου του κόσμου την φωτιά
να σβήσει περιμένω !
-
Μου θύμισες ένα ποίημα του Γιώργου Βερίτη.
"Τίποτα δεν άλλαξε στη φύση και φέτος
άνοιξη, λουλούδια, χρώματα στις βραγιές
μα στους ανθρώπους όλα έχουν αλλάξει
το μάτι σου που να πρωτοκοιτάξει
Ένα άνθος έχει φυτρώσει στα ερείπια
ένα κόκκινο άνθος πάνω στην πέτρα
δεν είναι άνθος
είναι το αίμα ενός σκοτωμένου
στα ερείπια"
Χιλιάδες χρόνια τώρα φυτρώνουν τέτοια λουλούδια.
-
Δεν είχα ξανά ακούσει ή διαβάσει το ποίημα του Γιώργου Βερίτη ! Φαίνεται όμως πως δεν ήταν το άνθος αυτό της φαντασίας μου και μόνο ! Μακάρι να γέμιζε ο κόσμος από τέτοια άνθη , για να βοηθήσουν τον καθένα όπως αυτός τα χρειάζεται !