Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Gregori στις 27/09/07, 00:15
-
Σαν ξυπνάς το πρωί κάθε μέρα με τάξη
πριν χαθεί η αυγή και ο χρόνος πετάξει
στ' όνειρό σου κανείς δε θα ρθεί να ταράξει
τ' απαλένια νερά.
Με τους φίλους σου πάντα άν είσαι εντάξει
η φιλία θα δείς μιά ζωή θα βαστάξει
τα λινά σου θα γίνουν απαλά σαν μετάξι
και θα νοιώθεις καλά.
Η καρδιά θά μπορεί πιό ψηλά να πετάξει
άν μικρό μυρμηγκάκι δεν έχεις πειράξει
και αγάπη σαν μέλι γλυκειά θα εισπράξει
σε ζεστή αγκαλιά.
Κι άμα κάποια φορά ένα δάκρυ σου στάξει
απ' αγάπη θα είναι και περίσσια χαρά,
άν,
ποτέ δεν αφήσεις το κορμί σου ν' αδράξει
όποιος ψάχνει να βρεί μιά, αγάπης βραδιά.
Απ' την πρώτη στιγμή άν το χέρι σου πιάσει
να φροντίσεις ν' αλλάξει η οδός μ' ελαφρά'
το καράβι που ψάχνει στα ρηχά να αράξει
δεν μπορεί να βαστάξει στα βαθειά τα νερά.
Ότι έζησες χτές είναι πιά μακρυά
στη ζωή το παρόν, είναι σήμερα, τώρα'
κάντο βάρκα και βγές θαρρετά στ' ανοιχτά,
το καλό το σκαρί την αντέχει τη μπόρα.
-
Με το που το διαβασα το πρωτο πραγμα που σκεφτηκα ήταν: αυτο μοιαζει σαν να το ηξερα παντα!
Ξερεις γιατι? μου θυμίζει την πορεια των χρόνων της ζωής μου μεχρι τωρα... Οι 3 πρωτες στροφες τα παιδικα μου χρονια, οι 2 επομενες της εφηβεια μου και η τελευταια το παρον μου! (την ωριμη εφηβεια μου 8) ;D)
Μου αρεσε
-
Gregori, είσαι μεγάλος(συγνώμη... :-X) κι όμως στα ποιήματά σου υπάρχει μια ενέργεια , μια αγάπη για την ζωή, πολύ δυνατή! Και μια αισιοδοξία διάχυτη. Η αλήθεια είναι οτι περιγράφεις κάποια πράγματα όπως θα έπρεπε να είναι, και όχι όπως είναι συνήθως... Μάλλον είμαι εγω αρκετά απαισιόδοξος ίσως, η ρεαλιστής...
Εμένα σε αντίθεση με την Angy δεν μου θύμισε την ζωή μου... Δεν ξερω, μάλλον δεν ήταν τόσο αναλαφρη...
Τέλοσπάντων, μάλλον ο στόχος του ποιήματος επετευχθη, που ίσως ήταν να χαμογελώ μετά... Να 'σαι καλά!
-
Καλή συνέχεια στη πορεία της ζωής
Μικρέ μου Πρίγκηπα.
Φχαριστώ και σένα και την Angy
διότι αυτή είναι η πραγματική κριτική
σ' ένα γραφτό που σκοπό έχει
να μεταδώσει κάποιο μήνυμα.
Εύστοχοι οι σχολιασμοί σας
και ξέρεις γιατί ;
διότι:
Έμαθα να λέω σ' αγαπώ
και ζώ
κι έμαθα να λέω στην καρδιά μου
πως χρειάζομαι την κάθε μου στιγμή
να μοιράζομαι
τα συναισθήματά μου
Έπνιγα σ' έναν εγωισμό χαζό
τις ελπίδες και τα όνειρά μου,
μέσα μου ξεσπούσανε λυγμοί
κι έπινα μονάχος μου τα δάκρυά μου...
έπεται η συνέχεια κάποια στιγμή.
Νάστε καλά.