Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Χρήστοςφλ στις 04/10/07, 11:56

Τίτλος: διχοτόμηση
Αποστολή από: Χρήστοςφλ στις 04/10/07, 11:56

Απορώ  ξανά
που ‘ναι μοιραίο  να με γερνά
η κάθε μέρα η κάθε νύχτα που περνά
μια που λέω  ναι
στις προσταγές σου ουρανέ
και μια που  ενώνομαι στο σείσμα σου, σεισμέ
 
να συμβιβαστώ
μια λέω, πια, με το  γραφτό
και μια να θέλω λέει να του αντισταθώ
Πώς να αντέξω πως
τη διχοτόμηση του εντός
πώς να νικήσω την ανέχεια του φωτός;

κόβομαι στα δυο
με ποιο να ζήσω τώρα «εγώ»
ποιο απ’ τα δυο να αναγνωρίζω ως εαυτό
το κομμάτι που
παλεύει λέει την μοίρα του 
ή το άλλο που αφήνετ’  έρμαιο του καιρού   

κλέβω  αντιφεγγιές
απ’ τις πανσέληνες βραδιές
να φτιάξω στο σκοτάδι μέτωπο αρραγές
κι ίσως να σωθώ
μα αν ίσως και καταστραφώ
θα χω να πω τουλάχιστον πως ήπια φως

Τίτλος: Απ: διχοτόμηση
Αποστολή από: Fusalida στις 14/10/07, 15:10

"Οι μοίρες είναι τρεις
και πριν να γεννηθείς
σου γράψανε την τύχη
τον πόνο σου γιορτή
το πιο παλιό γιατί
στο στήθος σου να βήχει..."

Από ένα σχετικά καινούργιο τραγουδάκι που μου θύμισαν τα λόγια σου...

Και δεν έχω τι άλλο να πω...Ίσως  ότι το μόνο  αληθίνο απ'όλα τα γραμμένα είναι μέσα σου να κουβαλάς και τα δύο "εγώ". Παιδιά της ματαιοδοξίας και της ματαιότητας. Και τα δύο μάταια στο βάθος μα τόσο αντιμαχόμενα στην ευθραυστη επιφάνεια της ύπαρξης μας...

Να'σαι καλά..

Τίτλος: Απ: διχοτόμηση
Αποστολή από: Κατερινα_ στις 23/10/07, 11:52

Παράθεση από: Χρήστοςφλ στις 04/10/07, 11:56

μα αν ίσως και καταστραφώ
θα χω να πω τουλάχιστον πως ήπια φως

Ωραία εικόνα , συμβολική.