Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => Μουσικά νέα και συζητήσεις => Μήνυμα ξεκίνησε από: Blacksheepιος στις 15/10/07, 19:02
-
Νια, λιγο περιεργο θεμα..
Αλλα εξεπλαγην ολιγον οταν συνειδητοποιησα οτι εδω κ μια εβδομαδα ακουγα τελειως διαφοτερικα σονγκζ,
χωρις να το καταλαβω.Χαρη στο βαθυ αποτυπωμα των δοντιων μου στην λαμαρινα.. χαχ
Σας εχει συμβει τιποτα παρομοιο?
-
Να σου πω, εγώ μέχρι την Α' Γυμνασίου άκουγα λαϊκοπόπ και γενικότερα τραγούδια του 3μήνου το πολύ 6μήνου. Έβλεπα όμως ότι τα συγκροτήματα που άκουγα ως τότε (one, hi-5 κ άλλες τέτοιες αυναρτησίες), διαλύονταν το ένα πίσω από το άλλο. Οπότε σκέφτηκα "Μα τι κάθομαι κ ασχολούμαι μαζί τους, αφού δεν είναι για τίποτα;". Εκείνο τον καιρό άρχισα να μαθαίνω και κιθάρα κ ο δάσκαλός μου που ήταν αυτό που λέμε "ψαγμένος", άρχισε να μου προτείνει τραγούδιστές και συγκροτήματα που θα μπορούσα να ακούω, γιατί του είχα πει το εξής παράδοξο, ότι δεν ακούω τίποτα, δεν με συγκινεί τίποτα. Μετά από 6 χρόνια κατέληξα να ακούω τη μουσική που ακούω τώρα και να εξακολουθώ να "ψάχνομαι" για καινούρια είδη μουσικής που ενδεχομένως να μου αρέσουν. Όσο για τα τραγούδια που άκουγα τότε, τώρα ούτε που τα θυμάμαι... ;D
Τώρα βέβαια εσύ λες κάτι για λαμαρίνες κ υποθέτω με το φτωχό μου το μυαλό ότι το 'χεις ρίξει στα καψουροτράγουδα( :P), αλλά σε οποιονδήποτε μπορεί να συμβεί αυτό, οποτε μην άγχεσαι...
-
Από πάντα άκουγα έντεχνο, αλλά μια λαμαρίνα με έκανε κ εμένα να δω κ κάτι άλλο... Το αγόρι μου (φανατικός μεταλάς) μου έβαλε να ακούσω μέταλ... Και μπορώ να πω ότι στην αρχή δεν μου άρεσε. Αυτός άκουγε συνέχεια όταν ήμασταν μαζί και άρχισα πια να την βλέπω αλλιώς... Κατάλαβα πως κ η μέταλ έχει κάτι να πει... Και το λέει έξω από τα δόντια (αναφερόμενη σε μουσική και στίχους). Όπως επίσης και οι μέταλ μπαλάντες μίλησαν περισσότερο στην ψυχή μου από τις έντεχνες... Ίσως γιατί το έντεχνο πάνω κάτω σχετίζεται με μπαλάντες. Αλλά στη μέταλ είναι ασυνήθιστο κ όταν γράφεται αφορά πόνο ψυχής κ ανάγκη έκφρασης. Είναι δλδ πιο αληθινό... Εξάλλου ο ήχος της μέταλ σε κάνει να πορωθείς... Και να νοιώσεις πραγματικά αυτό που ακούς... Και το παίξιμο είναι περίπλοκο κ εκπληκτικό... Οπότε έχω συνδυάσει πια στη ζωή μου να ακούω μέταλ, έντεχνο κ κλασσικό! Το ξέρω, είμαι ανώμαλη... Αλλά ΟΛΑ έχουν κάτι να πουν... Και αξίζει να το ακούσουμε...
-
Χαρη στο βαθυ αποτυπωμα των δοντιων μου στην λαμαρινα.. χαχ
Κορυφαίο!
Με τι ένταση ο ποιητής αποδίδει μέσα σε λίγες λέξεις το πάθος και την αγωνία του ερωτικού πόθου!!!
Στο θέμα μας τώρα: ναι, πάρα πολλές φορές.
Γενικά ποτέ δεν ήμουν "κολλημένος" με ένα είδος μουσικής.
Ακούω τα πάντα και ψάχνω το καινούριο και ευτυχώς το internet είναι ένα υπέροχο εργαλείο για ταξίδια στην παγκόσμια μουσική.
Πλέον το ν'ακούσεις κάτι καινούριο δεν κοστίζει τίποτα και έχεις τα πάντα σε απόσταση ενός download!
Χώρια που το κόστος μιας λάθος επιλογής περιορίζεται στα 5' που περίμενες να κατεβεί!
Τέλειο.
-
Το πιο "μπανγκ" σχετικα με το θεμα αυτο ηταν βασικα το οτι αρχισα να ΓΡΑΦΩ διαφορετικη μουσικη.
Προχθες εγραψα το 1ο μου λαβ σονγκ..
-
τελειο τοπικ!!!!!
ρε εγω μεχρι την 2α γυμνασιου ακουγα Καλλιρη + Backstreet Boys..
το καλοκαιρι εκεινο ομως, πηγα ενα ταξιδι και το μονο σι ντι που ειχα μαζι μου ηταν το λαιβ των Τερμιτων..
επι 10 μερες το ακουγα λοιπον..και προσεχα στιχους, μουσικες κλπ κλπ...
οταν γυρισα ηταν απλως ΑΔΥΝΑΤΟ να ακουσω Θανο Καλλιρη ;D ;D ;D ;D
-
Να αλλάξω για πάντα μουσικές προτιμήσεις δεν μου έχει τύχει. η μοναδική περίοδος που ας πούμε άκουγα κάτι διαφορετικό από έντεχνη ελληνική μουσική και από κλασικό ροκ ήταν στο πρώτο έτος. ο λόγος ήταν ότι όλοι οι φίλοι μου άκουγαν λαϊκά και ποπ οπότε με πήρε και εμένα η μπάλα. όταν όμως κατάλαβα ότι πλέον δεν έβαζα μουσική, συνηδειτοποίησα ότι ο λόγος ήταν ότι είχα βαρεθεί την Βίσση, την Βανδή και δεν θυμάμαι ποιον άλλον άκουγα- για να ακριβολογώ δεν έμαθα ποτέ τα ονόματά τους-.
-
Oχι..Απο τοτε που με θυμαμαι να ακουω μουσικη..Στις διακοπες στο αυτοκινητο(τρυπες :P) και αργοτερα στις μαγικες μερες του Ατλαντις( ::) :P) τα ιδια ακουω..Αντε η μεταβαση στην 2α 3η γυμνασιου στο μεταλ..Αλλα και παλι ακουω και ροκ..Αλλωστε οτι παραπανω να αρχισω να ακουω μεταλ και ροκ θα ακουω οποτε...
ε οταν τη δαγκανω απλα πηγαινω σε πιο ηρεμα κομματια.. ;D
-
Αυτό με τα καψουροτράγουδα το έχω πάθει κι εγώ. Αυτά τα τραγούδια είναι τόσο άμεσα που ώρες ώρες νομίζεις ότι γράφτηκαν ειδικά για σένα και την περίπτωσή σου. Γι' αυτό και έχουν τέτοια απήχηση. Όταν σου περάσει αυτή η φάση με τη λαμαρίνα, (και ειδικά αν προέρχεται από χωρισμό) θα τα θυμάσαι με συμπάθια αλλά δε θα θες να τα ακούς.. ;) Κατά τ' άλλα μουσικά ακούσματα έχω αλλάξει πολλά. Για την ακρίβεια θα έλεγα ότι δεν έχω αλλάξει απλά ενσωματώνω καινούριους ήχους στους ήδη αγαπημένους μου. Η μουσική είναι ωραία σε κάθε της μοφή..
-
Αυτά τα τραγούδια είναι τόσο άμεσα που ώρες ώρες νομίζεις ότι γράφτηκαν ειδικά για σένα και την περίπτωσή σου.
Ακριβως , ακριβως , ακριβως ΑΚΡΙΒΩΣ!!!!
-
Χαρη στο βαθυ αποτυπωμα των δοντιων μου στην λαμαρινα.. χαχ
Σας εχει συμβει τιποτα παρομοιο?
Μιας που είπες για λαμαρίνα, εγώ πέρσι που είχα ερωτευτεί για τα καλά (φέτος δεν προλαβαίνω λόγω πανελλαδικών :-\) άκουγα συνέχεια (συνέχεια όμως!!!) το I can' t leave της Mariah Carey. Από τότε έχω να το ακούσω...
-
Το Master of Puppets το 87 (δύο χρόνια μετά το realease αλλά τεσπα)
-
Φετος πριν παω διακοπες ακουγα μεταλ κ ελληνικο ροκ αντε κ κανενα σκυλοτραγουδο που κ που...Στς διακοπες γνωρισα εναν τυπο ο οποιος ηταν κολυμενος με κλασικη μουσικη....Μ εβαζε συνεχεια τραγουδια,μου εδωσε κ κατι σιντια με μπ3 που ειχε μαζι τ...Κ απο τοτε ακουω συνεχεια...Ενω κλασικη μουσικη ακουγα μονο στς εξετασεις οταν εκαναν θορυβο τ παιδια τς γειτονιας!!!επειδη δν υπηρχε στ σπιτι αλλο σιντι με ορχηστρικη μουσικη!
-
ρε εγω μεχρι την 2α γυμνασιου ακουγα Backstreet Boys..
+1... ::)
μεχρι την 1η εγω...
στο γυμνασιο αρχισα να ακουω κτ ελληνικα ροκακια κ ξενα ροκ/πανκ/ποπ...
2α κ 3η μυηθηκα σε ξενο ροκ, κ μετα πηρα τη κατιουσα προς το μεταλ γκοθ κτλ κτλ.... ;D
-
Το πιο "μπανγκ" σχετικα με το θεμα αυτο ηταν βασικα το οτι αρχισα να ΓΡΑΦΩ διαφορετικη μουσικη.
Προχθες εγραψα το 1ο μου λαβ σονγκ..
Πω ρε φιλε και εγω προχθες το βραδυ.Και να σκεφτεις οτι ειμαι καφρος πρωτης ταξεως αλλα εδω και 2 και κατι εβδομαδες εχω δαγκωσει τοσο πολυ τν λαμαρινα π κοντευει να κοπει.Οποτε ειμαστε ομοιοπαθεις ;) ;) ;D ;D ;D
-
Metalle αδερφε μου σε νιωθω και συμπασχω με ολο μου το ειναι επειδη σε νιωθω..
-
Α!
Επισης ο τρισκακιστος freemind με κανει να ακουω πιανα ολη μερα τωρα πια!
-
γενικα πιστευω οτι οσο επιδιδομαστε στο οργανο που μας αρεσει(προσοχηηηηηηη οι πονηροι) τοσο εξελλισονται και τα μουσικα μας ακουσματα.ας πουμε πχ οτι οταν καποιος ξεκιναει την κιθαρα με ινδαλματα τους μειντεν και μετα απο κατι χρονια παιξιματος ακομα τους εξυμνει πιστευω οτι κατι δεν παει καλα...
εγω ακουγα πιο παλια black μπαντες οπως siebenburgen,summoning,elysian fields,limbonic art,darkthrone κια τετοιες φασεις γενικα.οταν λοιπον αρχισα να παιζω κιθαρα σταματησα σιγα αυτα τα ακουσματα διοτι αν και η αποκοσμη μαγεια που εχουν με κυριευει μεν,η μουσικη τους ειναι για 5χρονα.ισως πλην των emperor βεβαια.
τεσπα,εν συνεχεια και με βαση την εξελιξη μου περασα σε blues το οποιο αγαπησα και αγαπω και θεωρω οτι αμα ενας κιθαριστας δεν μπορει να παιξει σε blues φορμες τοτε παλι υπαρχει προβλημα και ας μην του αρεσει το ειδος.αποψη μου βεβαια αυτη(και του friedman βεβαιως βεβαιως)
υστερα προσπαθησα σε ψαξιμο-κιθαριστικα μιλαμε παντα ετσι- να βρω μια ισσοροπια τεχνικης αλλα και δυναμης.αυτη τη βρηκα στους megadeth(επι friedman παντα χαχα) ,σε priest και γενικα σε κλασσικα ακουσματα.ενταξει οι theater ηχουν παντα ωραιοι σε ενα κιθαριστα-μουσικο που σεβεται την μουσικη.
τελευταια ομως αν και οντας μεγαλος φαν των death ομολογω οτι δεν ειχα προσεξει τι γινεται στο individual thought patterns σε σχεση με αλλα σιντι(symbolic,human) που τα χα λυωσει...και εκει περα εξερευνω τα νεα ακουσματα μου...μερικα απο αυτα...atheist(απο πιο παλια βεβαια αλλα επειδη ταιριαζουν με τα επομενα) , control denied , pestilence , cynic κτλ...το τι κοινα εχουν τα προηγουμενα με λιγο ψαξιματακι θα καταλαβει καποιος...ειδικα οι cynic δεν ξερω τι γινεται αλλα σαν να μου κανουν τους theater να φαινονται mainstream συγκροτηματακι...βαρυ αυτο που λεω αλλα οποιος τους ακουσει και καταλαβει τι διαολο γινεται μεσα στα τραγουδια τους ισως το ξανασκεφτει...progressive death my friends.τεχνικη και δυναμη.οι metallers ας κοιταξουν αυτα τα συγκροτηματα...δεν θα χασουν
-
οταν καταλαβα οτι με το να προσπαθεις να μημηθεις κατι το εμπορικο (metallica) καταντας ενα πιονι του στηματος των δισκογραφηκων
-
ο χρονος φιλαρακι.... ::)κ ισως η πρωτη φορα που ακουσα Tom Waits.... ;)Τωρα μου εχει παρει το κρανιο το tibwf απο τους Budos Band..
-
Μιας που είπες για λαμαρίνα, εγώ πέρσι που είχα ερωτευτεί για τα καλά (φέτος δεν προλαβαίνω λόγω πανελλαδικών :-\) άκουγα συνέχεια (συνέχεια όμως!!!) το I can' t leave της Mariah Carey. Από τότε έχω να το ακούσω...
ωωωχ.....Ken-lee-κιά είσαι κι εσυ??? ;D ;D ;D
-
Μιας που είπες για λαμαρίνα, εγώ πέρσι που είχα ερωτευτεί για τα καλά (φέτος δεν προλαβαίνω λόγω πανελλαδικών :-\) άκουγα συνέχεια (συνέχεια όμως!!!) το I can' t leave της Mariah Carey. Από τότε έχω να το ακούσω...
ωωωχ.....Ken-lee-κιά είσαι κι εσυ??? ;D ;D ;D
Εντελώς!! ;D ;D ;D :P :P
Εγώ πάντως έχω αλλάξει άποψη από τότε π έκανα ποστ. Τελικά το καλύτερο από όλα είναι να ακούς τα πάντα και να γουστάρεις όπως κάνω εγώ... 8)
-
Και εγω παλια δεν ακουγα μεταλ, τα πιο βαρια που ακουγα ηταν πχ classic rock οποτε ειχα καποιες βασεις. Αλλα ενας φιλος μου με βαλε και ακουσα μια στιγμη dragonforce των οποιων τα σολαρισματα ακουγα ασταματητα επι 2-3 μηνες και απο τοτε αρχισα να ψαχνομαι και σιγα σιγα πηρα την κατρακυλα και γω. :P Εννοειται dragonforce δεν ακουω απο τοτε αφου τους σιχαθηκα τοσες φορες που τους ακουσα ;D Και τελικα ανακαλυψα οτι και η ταχυτητα δεν ειναι το παν. Επισης αρκετα με επηρρεασε και o Vai μπορω να πω. Παρολα αυτα αυτη την στιγμη τωρα ακουω duffy και μπορω να πω οτι μαρεσε. :o Δεν ξερω μου φερνει στο μυαλο κατι απο καμπαρε του 70-80 , σιγουρα κατι απο παλια παντως :P
-
Φαινεται ειμαι ο μονος που οταν δαγκωνει την λαμαρινα θελει να τα σπασει ε? ;D
Ιδανικο ειναι το master of puppets.
-
Με το master of puppets ηρεμέις όταν ερωτεύεσαι? :D
αντί να ακούσεις ένα Blackmore's night εκεί πέρα να στανιάρεις....χεχε ;D
-
Με το master of puppets ηρεμέις όταν ερωτεύεσαι? :D
αντί να ακούσεις ένα Blackmore's night εκεί πέρα να στανιάρεις....χεχε ;D
Να τι άλλαξε τις μουσικές προτιμήσεις του Richie! Η μικρούλα Candice! ;D ;D ;D
-
κι εγώ θα τις άλλαζα! χαχαχα
-
εγω παλι εχω την δικια μου ιστορια.....πριν 5 χρονια περιπου ακουγα RAP-RNB-SAIKO-BREAKDANCE κομματια αυτου του στιλ.....και ακουγα rainbow,scorpions και αλλα διαφορα και ετρεχα αναποδα ;D ;Dδεν μου αρεσαν καθολου και πιστευα οτι αυτη η μουσικη ειναι φλορικη αλλα μετα ακουσα μπαλαντες απο rainbow,scorpions,metallica,k.a και μου αρεσε τοσο πολυ η μουσικη και οι στιχοι των τραγουδιων που ακουγα καθε μερα τετοια κομματια και απο εκει και περα κολλησα και μεχρι σημερα δεν υπαρχει μερα που να μην ακουσω αυτα τα κομματια που θα μεινουν στην για παντα......παντος παιδια η ROCK ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΞ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ Η ΠΟΙΟ ΑΛΗΘΗΝΗ.........δεν ξερω αν συμφωνητε.....
-
παντος παιδια η ROCK ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΞ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ Η ΠΟΙΟ ΑΛΗΘΗΝΗ.........δεν ξερω αν συμφωνητε.....
Μην περιμένεις να σου απαντήσει κανείς αντικειμενικά... ::) :P :P :P
-
Θα σας πάω στο μακρινό 1985.Εγώ είμαι 15 χρονών και ακούω σχεδόν αποκλειστικά metal και classic rock.Πάμε να δούμε το διήμερο live Rock in Athens στο Καλλιμάρμαρο,όπου παίζουνε οι εξής :Τhe Clash,The Cure,Nina Hagen,Talk Talk,Depeche Mode,The Stranglers,Culture Club(...!!!),και κάτι Γάλλοι ονόματι Telephone.Μόνο όποιος είδε τους Cure μπορεί να με καταλάβει...Από εκείνη την ημέρα και μετά,όχι πως παράτησα εντελώς το metal,αλλά γνώρισα πλέον και τη Βρετανική σκηνή της εποχής(Echo and the Bunnymen,Nick Cave,Bauhaus και φυσικά τους Cure...)και για μένα ήταν μια αποκάλυψη,που άνοιξε διάπλατα τους ορίζοντές μου,μουσικούς και φιλοσοφικούς...
-
μουσικες προτιμησεις δεν ειχα ΠΟΤΕ! ειμαι παιδι του Sky και του Mtv (μεχρι που ειδα σε μουσικο βρετανικο καναλι Despoina Vandi )
ε..μετα ....παρεδωσα :-\
-
αχ αυτος ο καταραμενος φταιει που μου εγραψε ενα cd/mp3 γεματο με ροκιες..... δε θα τον ξανασυναντησω???
τοπι θα τον κανω απο το ξυλο που με κολλησε με αυτα τα πραγματα του διαβολου.....:P
-
Νομιζω οτι οσο ωριμαζει ο ανθρωπος στη ζωη του αλλα και μεσα στη μουσικη χωρις δογματισμους εχοντας ανοιχτους τους οριζοντες του ακουει αλλα πραγματα.....ενα γελοιο παραδειγμα.....οταν ημασταν μικρα γουσταραμε το αχ κουνελακι και τωρα δε μας κανει αισθηση εκτος απο μερικους σαν κι εμενα που μας πιανει παλιμπαιδισμος....τελος παντων σημασια εχει το οτι τα γουστα στα πραγματα αλλαζουν και τιποτα δε μενει στασιμο ακομα και οι καλλιτεχνες απο χρονια σε χρονια αλλαζουν το στυλ τους και ποσο μαλλον απο δεκαετια σε δεκαετια....ΕΞΕΛΗΞΗ ΠΑΙΔΕΣ!ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ!
-
ΕΞΕΛΗΞΗ ΠΑΙΔΕΣ!ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΓΙΚΗ ΛΕΞΗ!
Είναι όντως μαγική γιατί δεν υπάρχει ;D. Εκτός αν εννοείς εξέλιξη :)
-
- Ξεκίνησα ακούγοντας disco-pop, με αγαπημένη μου τραγουδίστρια την Sandra (http://sandranet.com/).
- Μετά έτυχε να ακούσω τις Bangles, τις Heart, τους Whitesnake, κλπ οπότε άρχισα να ακούω και rock-hard rock.
- Από ένα φίλο κόλλησα το heavy metal, και πωρωνόμουν με Iron Maiden και Manowar(!)
- Δεν άκουγα συγκροτήματα με ελληνικό στίχο (δεν ήξερα, ούτε υπήρχαν πολλά τότε), μέχρι που άκουσα τους Τρύπες, που για λίγο στην αρχή με ξένισαν (λόγω προφοράς!) αλλά μετά μ'άρεσαν πάρα πολυ. Έκτοτε παράτησα το metal και πέρασα σε ελληνική ανεξάρτητη σκηνή, πανκ κλπ, με προτίμηση στον ελληνικό στίχο. Και άρχισα να ψάχνω με πάθος διάφορα ανεξάρτητα συγκροτήματα, όσο πιο υπόγεια τόσο το καλύτερο.
- Με αφορμή το παραπάνω, άρχισα να ψάχνω και τα ξένα συγκροτήματα, στυλ grunge κλπ
- Μετά το πρώτο μου ταξίδι στην Βραζιλία, άρχισα να ενδιαφέρομαι για την βραζιλιάνικη μουσική (samba, bossa nova, axé, κλπ). Οι Charlie Brown Jr (http://en.wikipedia.org/wiki/Charlie_Brown_Jr.) με έκαναν να ψάξω και το βραζιλιάνικο ροκ, και οι Mosquito Eletrico (http://paginas.terra.com.br/arte/zeng/) ακόμα περισσότερο.
- Δεν θυμάμαι από που, άκουσα τους Jerk Water Jive (http://www.peoplesound.com/artist/jerkwaterjive/) που μου άνοιξαν τα αυτιά σε ένα νέο για μένα είδος, το punk ska (ή μήπως ska punk;...)
- Οι Locomondo ήταν η αφορμή να ψάξω το ελληνικό ska, και είναι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα.
- Με αφορμή την αγάπη μου για την Βραζιλία άρχισα να ψάχνω και την βραζιλιάνικη Latin Jazz, αλλά και από την υπόλοιπη λατινική αμερική (Κούβα κλπ)
Ίσως ξεχνάω κάποια περίοδο, κάποιο μουσικό είδος, αλλά τεσπα...
Σχεδόν όλα τα παραπάνω τα ακούω ακόμα, εκτός από τους Manowar ;D
-
Θα σας πάω στο μακρινό 1985.Εγώ είμαι 15 χρονών και ακούω σχεδόν αποκλειστικά metal και classic rock.Πάμε να δούμε το διήμερο live Rock in Athens στο Καλλιμάρμαρο,όπου παίζουνε οι εξής :Τhe Clash,The Cure,Nina Hagen,Talk Talk,Depeche Mode,The Stranglers,Culture Club(...!!!),και κάτι Γάλλοι ονόματι Telephone.Μόνο όποιος είδε τους Cure μπορεί να με καταλάβει...
Τι θυμήθηκες τώρα... :D
Εγώ ήμουν 17 τότε και είχα κουβαληθεί από τα Γιάννενα όπου έμενα (και μένω) για να δω το πρώτο πραγματικά σημαντικό φεστιβάλ ροκ στην Ελλάδα που έγινε ποτέ.
Αν υπάρχουν αντίθετες απόψεις για το παραπάνω θα χαρώ να τις συζητήσουμε :)
Αυτά ήταν τα ακούσματά μου τότε: Cure, Clash, Depeche Mode, κλπ. (εκτός από τους Culture Club...). Πράγματι οι Cure ήταν μια κλάση παραπάνω από όλους τους άλλους, παρ' όλο που η σημαδιακή εμφάνιση ήταν αυτή των Clash (ενός από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα στο χώρο του νεο-ροκ/πανκ κατά τη γνώμη μου) γιατί ήταν αν δεν κάνω λάθος η τελευταία τους με πλήρη σύνθεση.
Αλήθεια ήταν κανείς άλλος από το forum εκεί;
Λοιπόν σχετικά με την ερώτηση. Οι παρέες μου ήταν αυτές που με έκαναν να αλλάξω μουσικές προτιμήσεις!
Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική πέρα από αυτά που έπαιζε το "ράδιο", ήταν το 1980. Ας μην σας πω τι έπαιζε το "ράδιο" το 1980. Απλώς να υπενθυμίσω ότι υπήρχαν μόνο κρατικοί σταθμοί.
Τότε ο πατέρας μου, μου αγόρασε 2 δίσκους: Το Wall των Pink Floyd και μια συλλογή των Rolling Stones το Made In The Shade (με Brown Sugar, It's Only Rock 'n' Roll, Angie, κλπ.). Από τότε η "μουσική" έγινε η μία και μοναδική σύντροφος στη ζωή μου που δεν θα χωρίσουμε ποτέ ;D
Άρχισα να καταβροχθίζω τα πάντα. Στην αρχή σε κλασσικές ροκ φόρμες: Led Zeppelin, Doors, Jethro Tull, κλπ. Μετά "αγρίεψα" λίγο (Black Sabbath, Iron Maiden, Judas Priest). Γι' αυτό "ευθύνεται" ο Δημήτρης που μας έβαλε στην μέταλ φάση.
Η σημαντικότερη αλλαγή έγινε γύρω στο 1983 όταν άλλαξα σχολείο και παρέες. Τότε γνώρισα μπάντες όπως οι Cure, οι Bauhaus, οι Clash, η Siouxsie, οι Simple Minds, οι U2 (ναι!!! υπάρχουν από τότε...), κλπ. Ε, από τότε δεν "μετακόμισα" ξανά μουσικά, προφανώς γιατί αυτά ήταν που γούσταρα πραγματικά και μέχρι σήμερα ακούω αυτό που λέγεται "ανεξάρτητο ροκ".
Θεωρώ πολύ σημαντικές κάποιες φάσεις στη ζωή μου όπου χωρίς να αποχωρίζομαι τα αγαπημένα μου ακούσματα έκανα "βουτιές" και σε διαφορετικά είδη. Μία από αυτές ήταν στη soul των '60s και '70s της την οποία θεωρώ σπουδαία μουσική.
Φυσικά έχω ακούσει (και ακούω) ποπ, ελληνική έντεχνη, κλπ.
Μετά από 28 χρόνια μπορώ να πω ότι ελάχιστα από τα ακούσματα που είχα στη διαδρομή αυτή απορρίπτω. Η καλή μουσική είναι μία. Αυτή που αρέσει σε μας!
-
Ω ναι εγώ θα ξαναπετάξω την χαζό ροκομεταλιά μου.
Εγώ μιαν φοράν που ..καλέ ντρέπομαι ..που καρακαψουρεύτικα τέλος πάντων(ουφ το είπα διακριτικά)
Είχα λαμαρίνα απο το δικό μου είδος.Is this love-Whitesnake, Boston-More than a feeling, Kiss-I was made for loving you baby μόνο που έβαλα ενα στοπ στον ευατό μου πριν βάλω Beatles -She loves you yeah yeah yeah :-X :-X :-X :-X .
Και μετά ξύπνησα και είδα την μούρη μου στον καθρέφτη και είπα να μην την φοβίσω την κοπέλα και της δημιουργήσω κανένα έφηβικό τραύμα
και πήγαμε στο Tears of the Dragon και στο I hate myself for loving you. ;)
-
Συμφωνώ πάρα πολύ με το φίλο Indy-ano μόνο μια επισήμανση να κάνω.Δυστυχώς στο Rock in Athens του 1985 είδαμε τους Clash που μόλις είχαν αλλάξει το original σχήμα για αυτό ίσως ήταν και η απογοήτευση του διημέρου κατά τη γνώμη μου.Το συγκεκριμένο Festival ήταν για μένα Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ εκδήλωση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα γιατί δεν ξαναείδαμε από τότε ποτέ μαζί 7 μπάντες ή σόλο καλλιτέχνες στην ΑΚΜΗ τους,στην εποχή δηλαδή που βρισκόντουσαν στο απόγειο της δόξας τους.
-
δεν ξαναείδαμε από τότε ποτέ μαζί 7 μπάντες ή σόλο καλλιτέχνες στην ΑΚΜΗ τους,στην εποχή δηλαδή που βρισκόντουσαν στο απόγειο της δόξας τους.
ααχχ.....δυστυχώς! :-\
-
Ωραιο θεμα..... !!!!!!!!
εγω μικρος παλι αναγκαστικα ακουγα οτι ακουγε ο μεγαλυτερος (κατα 10 χρονια) ξαδερφος μου....
Απο τα τραγουδια που ακουγε πιο πολυ εντυπωση μου εκανε ενα ολοκοκκινο σιντι που εγραφε πανω Ξεσσαλονίκη και αλλο ενα που ειχε μεσα το λιωμενο παγωτο (περα απο τις πολεις της ασφαλτου νομιζω ειναι????) που τα εβαζε και επαιζαν ολη μερα....απο τοτε αρχισα να καταλαβαινω οτι μαρεσει η ροκ χωρις να δωσω σημασια..
Τοτε ομως που ερχονταν οι rolling stones (1998,εγω ημουν 11 ετων) στην ελλαδα και ειχε γινει ο τρελος χαμος , ρωτησα την μανα μου αν εχει σε δισκο το satisfaction (α ρε πικ απ αθανατο ....) γιατι μου αρεσε που επαιζε στην διαφημιση , μου ειπε απλα " πηγαινε στους δισκους,φερε μου εναν διπλο πορτοκαλι που λεει Deep purple - Made in japan και βαλε το smoke in the water και ασε τους rolling stones γιατι δεν μαρεσουν" .....
η συνεχεια ειναι απλη... deep purple - in rock και made in japan,scorpions - best, acdc - who made who, black sabbath με το mob rules (που ντρεπομουν να πω στην μανα μου οτι μαρεσαν τοτε!!!!) , pink floyd - the wall , rainbow - πρωτος δισκος (τωρα παρατηρω δεν εχει ονομα????) , rainbow - Bent out of Shape και ενα best of των foreihner με το καλυμα του δισκου να εχει σχημα jukebox... αυτοι οι δισκοι δεν σταματησαν να παιζουν ......
αυτοι οι δισκοι με εκαναν να ακουσω πραγματικη μουσικη...
-
Εγω παλι 8υμαμαι τον εαυτο μου να ακουει κρυφα στο γουοκμαν του ξαδερφου του Σεπουλτουρα γιατι μου ειχε κανει εντυπωση που μου ειχε πει οτι δν ειναι για μενα αυτα...Με θυμαμαι επισης που εξηγουσα στους γονεις μου οτι παρα τις νεκροκεφαλες κλπ που ειχε απ εξω το Best of the Beast δν ειναι του διαολου ;DΕμ...Α ναι..Κ να παρακαλαω για μερες τον ξαδερφο μου να μου γραψει το Midlife Crisis που τοτε το ζηταγα secutiry... ;D
-
Δεν ξέρω αν φταίει ο τρελαμένος πατέρας όταν ήμουν στην κούνια αλλά από μικρό παιδί θυμάμαι ν'ακούω Pink Floyd και Καζαντζίδη...Τώρα θα μου πείτε πως γίνεται αυτό?Δεν ξέρω αν ήμουν τυχερός αλλά ποτέ οι λαμαρίνες που δάγκωσα δεν άκουγαν σκυλοτράγουδα κλπ.Πάντως μέχρι τώρα εξακολουθώ ν'ακούω rock,jazz,blues,latin και από την άλλη λαικό,ρεμπέτικο και έντεχνο.Πείτε με τρελό :P
-
Υπήρξα ροκάς, παραμένω ροκάς, αλλά ακούγοντας τον Jimmy Rosenberg παλιότερα και πρόσφατα τον Fulara
μπήκα στο τριπάκι της εξέλιξης της τζάζ και της κλασικής, τόσο δε έπαθα με τις καινούριες (για μένα) τεχνικές του Fulara που σκέφτομαι να πουλήσω τις κιθάρες μου και ν'αγοράσω ποδήλατο στα γεράματα...
-
Λοιπόν..ας πω και εγω την ιστορία μου :p
Εχοντας ένα μπαμπά που ακόμα και μετά από πολλά χρόνια έχει κρατήσει τη μανία του με τον Elvis , δε θα μπορούσα να κάνω τιποτα άλλο ως πιτσιρίκι από το να λέω οτι αυτόν που θα μου τραγουδήσει το rags to richess θα τον παντρευτώ :D
Μετά έμπλεξα με τη χορωδία εκεί γύρω στην τετάρτη δημοτικού και οτιδήποτε ειχε πολλές φωνές μέσα με μάγευε..Ώσπου ένα καλοκαίρι πέφτει στα χέρια μου μια κασσέτα του μεγαλύτερου κατά 5 χρόνια ξαδέρφου μου και ακούω το 'Mr Crowley' από τον Ozzy...αυτό ήταν..τέλος..
πέρασαν κάμποσα χρόνια βέβαια από τότε , αλλά ακόμα και τώρα τα μουσικά μου γούστα παραμένουν ίδια ::)
-
Θα σας πάω στο μακρινό 1985.Εγώ είμαι 15 χρονών και ακούω σχεδόν αποκλειστικά metal και classic rock.Πάμε να δούμε το διήμερο live Rock in Athens στο Καλλιμάρμαρο,όπου παίζουνε οι εξής :Τhe Clash,The Cure,Nina Hagen,Talk Talk,Depeche Mode,The Stranglers,Culture Club(...!!!),και κάτι Γάλλοι ονόματι Telephone.
Σαν δεν ντρεπεσαι να μας την λες ετσι στα μουτρα μας!!! ;D ;D ;D ;D
Καλα ειδες τους Clash live;;;; Μιλαμε οτι ζηλευω οσο δεν παει..
Βραζιλη σορρυ, αλλα δεν νομιζω οτι οι Locomondo θεωρουνται ska. Εγω μαλλον reggae θα τους ελεγα. Επεισης, σε ποιο ρεγκε φαση απο τους Locomondo, τσεκαρε τους One Drop. Ελληνες ειναι και αυτοι. Και γενικα η ελληνικη σκηνη σε αυτη την φαση εχει βγαλει πολλα καλα πραγματα.
-
Για να ζηλέψεις λιγότερο μόνο τον Strummer τον μακαρίτη και τον Simonon είδα.O Jones και ο Headon την είχανε κάνει τότε και αντικαταστάτες ήταν κάτι πιτσιρικάδες που είχε διαλέξει ο Strummer αλλά κακά τα ψέμματα ,αυτό το σχήμα έφερε και την διάλυση.Στη συγκεκριμένη συναυλία οι Clash ήταν κάκιστοι και κρίμα που έχω αυτή την τελευταία εντύπωση από αυτούς.Αγαπημένη μπάντα με δισκάρες και τραγουδάρες όπως και να'χει...
-
Βασικα αφου σου απαντησα αυτο ακριβως σκεφτηκα...οτι θα ηταν ψιλομαπα εκεινη την εποχη.... Τουλαχιστον ειδες τον Strummer ομως.
-
Για να ζηλέψεις λιγότερο μόνο τον Strummer τον μακαρίτη και τον Simonon είδα.
Και μόνο για τον Strummer ήταν αρκετό! Και το σημαντικότερο είναι ότι έπαιζε τραγούδια των Clash και όχι των ...Mescaleros.
Στη συγκεκριμένη συναυλία οι Clash ήταν κάκιστοι...
Έτσι ήταν αλλά ...γιατί χαλάς τη μαγεία ::); Πιτσιρικάδες είμαστε, όλα μας άρεσαν! Απλά μετά διαβάζαμε τον Μαλαθρώνα στο Ποπ & Ροκ και "διαμορφώναμε" άποψη. ;D
-
Ο.Κ Ο.Κ ,εντάξει παιδιά... ;)Το event ήταν σπουδαίο για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέραμε και ήμασταν τυχεροί που βρεθήκαμε εκεί,αυτό έχει σημασία!!! 8)
-
Η ηλικία είναι αυτό που με έχει επηρεάσει πιο πολύ. Όσο μεγαλώνω δηλαδή αλλάζουν οι μουσικές μου προτιμήσεις, αυτό που ζητάει το αυτί μου, χωρίς κάποιον προφανή λόγο.
Ακούω πολλά στυλ μουσικής και πάντα προσπαθώ να ανακαλύπτω νέα (για μένα). Τελευταία ακούω πολύ ξένους folk/ethnik καλλιτέχνες από την Αφρική, Ασία αλλά και Ευρώπη. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έχουν κάνει ο Rachid Taha και ο Fela Kuti. Όσοι έχετε όρεξη, ακούστε τους