Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Gregori στις 20/10/07, 08:47
-
Σαν μωράκι μ'έλουζε η χαρά με χάδια
μ'αγκαλίτσες και φιλιά γέμιζαν τα βράδυα.
Ηρθε και προσπέρασε, η γλυκειά ανταύγεια,
τα σημάδια της χαράς γίνανε ρημάδια.
Γιά χαρά του θέλησε πλούτη και παλάτια
να γνωρίσω γύρεψε γκρίζα μονοπάτια.
Απονα με πέταγε μπρός στα σκαλοπάτια
να λυπάμαι μ'έκανε να τον δώ στα μάτια.
Γιά να πιώ με κέρναγε πίκρες και φαρμάκια
μέσα σ' άδειες αγκαλιές και κρυφά μπαράκια'
σιχαινόμουνα ν' ακώ πρόστυχα λογάκια
κι ένοιωθα μανούλα μου σαν τα πουτανάκια.
Γκρέμισαν τα όνειρα σβήσαν οι ελπίδες
μοναχή μου πέρασα μπόρες καταιγίδες.
Η καρδιά μου έσπασε χίλια κοματάκια
το κορμί μου να το τρών γύπες και γεράκια.
Εζησα και γέρασα γέμισα ρυτίδες
και απόμεινα να ζώ μ' ότι εσύ δεν είδες.
Μα η ψυχή των αετών,
των πουλιών των δυνατών,
δεν κυλάει στα ρυάκια
ούτε μένει στα βραχάκια'
ξεψυχά με περηφάνεια
και με περισή ζωντάνια
στις κορφές ψηλών βουνών
-
Λοιπόν Gregori εσύ κι ο papous έχετε για κάποιο λόγο βαλθεί να με εκθέσετε ανεπανόρθωτα! χαχαχαχαχαχαχα Δεν πειράζει όμως, χαλάλι σας μόνο και μόνο για το χρόνο που αφιερώνετε στην αφεντιά μου…
Η ένστασή μου ως προς τα γραφόμενά σας είναι μια και μοναδική. Ότι αν και μου αφιερώνονται, ούτε στο ελάχιστο δε με περιγράφουν… Και πως θα μπορούσαν άλλωστε! Εδώ είμαι… απερίγραπτη ακόμα και γι’ αυτούς που με γνωρίζουν! χαχαχαχαχαχα
Όπως και να χει, σε ευχαριστώ πάρα πολύ… Αχ τι μου κάνετε που πρέπει τώρα να απαντήσω σε λόγο έμμετρο… Επιφυλάσσομαι. ;) ;D
-
Amfensterούλα
ο σκοπός μου δεν είναι να σε εκθέσω,
ούτε κι ο παππούς νομίζω άλλωστε
και το κομμάτι στο αφιέρωσα
με αφορμή τον "ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ" σου
που μου είχε πάρα πολύ αρέσει και σίγουρα
ποτέ δεν πίστεψα ότι αφορά εσένα.
Τόκανα μόνο και μόνο επειδή
τα δυό αυτά κομμάτια είναι περίπου
στην ίδια "γραμμή πλεύσης".
Άν όμως θέλεις το διαγράφω κιόλας.
Ταπεινά στην διαθεσή σου.
-
Έχει δίκιο το κορίτσι Greg. Άσε που θα ζηλέψουν και τα υπόλοιπα και θα βαρεθούμε να γράφουμε. Εγώ πάντως το δικό μου θα το διαγράψω.
-
Φίλοι μου, δικά σας δημιουργήματα είναι και μπορείτε να τα κάνετε ότι θέλετε. Εγώ έτσι κι αλλιώς φυλαγμένα τα χω και όχι, δε θα σας τα επιστρέψω! Αν από τα γραφόμενά μου φαίνεται πως αισθάνομαι «θιγμένη» ή «εκτεθειμένη» λυπάμαι μα, δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου. Πολλές φορές αστειευόμενη ή αυτοσαρκαζόμενη δίνω λάθος εντύπωση. Τεσπα, εγώ παρ’ όλ’ αυτά δια-τηρώ την υπόσχεσή μου και εν καιρώ θα στιχοπλέξω μιαν απάντηση για τους δυό σας :)
Υ.Γ. Βεβαίως και καταλαβαίνω την αντιστοίχηση με τον «απολογισμό» μου Γρηγόρη :)
-
Δεν νομίζω παππού ότι θα βαρεθούμε να γράφουμε
διότι ότι γράφουμε πρώτα πρώτα είναι γιά μάς
και μετά γιά τους άλλους'
νομίζω ότι συμφωνείς κι εσύ,
έτσι δεν είναι ;
Amfensterάκι έχεις αργήσει πολύ'
βγάλε κάτι απ' την γκάμα σου
μην τα φυλάς γιά σένα
ότι βαθειά μένει κρυφό
θα πάει στα χαμένα.
-
Gregori η αλήθεια είναι πως....
Στιχάκια για τα θυληκά δεν έχω πολυγράψει
όμως η καλή μας Amfenster μ' έχει πολύ ανάψει
μ' αρέσει να την επαινώ και να την κουλαντρίζω
να τήνε σπρώχνω στον γκρεμό συνέχεια να την πρίζω
γιατί έχει κάτι από εμάς, τα άξεστα υβρίδια
είναι - το λέω χωρίς ντροπή - γυναίκα με αρχ**ια.
-
Στιχάκια εφήμερα, καθείς μπορεί να γράψει
Τα προσωπικά σας να τα στέλνετε στην ίδια
Το σχόλιό μου μάλλον flame θα ανάψει
Λίγη φειδώ ζητώ, να μη μας πρήζετε τα αντίδια.
-
Πάλι καλά που έβρεξε και φούσκωσαν τ' αντίδια
διότι η αναβροχιά μας έπρηζε τα φρύδια
Βραζίλη φίλε μου άσε μας τώρα ν' ασχοληθούμε
μ' ότι νομίζουμε σωστό και πρέπον και ωραίο
αυτό τώρα μας έλειπε μ' εσάς να ενοχληθούμε
μ' αν πάλι δεν σας κάνουμε βάλτε μας σ' ένα Ρέο.
Φορτώστε και πετάξτε μας μες την χωματερή σας
και μην μας αποπαίρνετε μ' αυτήν την βροντερή σας.
-
μην ενοχλείς τους έρωτες αγαπητέ βασίλη
γιατί είναι διαγώνισμα με άγνωστή σου ύλη
Στιχάκια της σκαρώνουνε γιατι πολύ της αξίζει
και οι υπόλοιποι..."ματάκηδες". so take it easy...
:p
-
Καλά που το κατάλαβες
αγαπητέ Βραζίλη
και μην ανακατεύεσαι
στών αλλονών την ύλη.
Αν δε γουστάρεις φίλε μου
γυναίκα να υμνήσεις
καλά θα κάνεις φρόνιμα
στ' αυγά σου να καθήσεις.
Εμάς στ' Amfensterάκι μας
αρέσει να τα λέμε
στο Στέκι των Κιθαρωδών
κι υπόδειξη δε θέμε.
Έτσι δεν είναι Συμεών;
Amfenster πάρε θέση
ως βλέπεις γιά την πάρτη σου
κάποιος μας έχει χ*σει.
Παππού μιάς κι είσαι Κρητικός
γιά βγάλε το μαχαίρι
κάνετο πένα στο χαρτί
και βάλε σ' όλους χέρι.
-
Γιατί καθε φορά κατι πρέπει να γίνεται και να υπάρχουν αντιλογίες;
Τελοσπάντων, εγω θα πω μόνο για το ποίημα, και τίποτα άλλο.
Μου άρεσε πολύ gregori η απαισιοδοξία,που είναι δοσμένη με τόσο γλυκό θα έλεγα τρόπο...Εζησα και γέρασα γέμισα ρυτίδες
και απόμεινα να ζώ μ' ότι εσύ δεν είδες.
Μα η ψυχή των αετών,
των πουλιών των δυνατών,
δεν κυλάει στα ρυάκια
ούτε μένει στα βραχάκια'
ξεψυχά με περηφάνεια
και με περισή ζωντάνια
στις κορφές ψηλών βουνών
Με αποκορύφωμα το τέλος... Πολύ καλό!
-
Αχός βαρύς ακούγεται πολλά στιχάκια πέφτουν
μην ο Καβάφης έρχεται? μην ο Σεφέρης φτάνει?
μητ’ ο Καβάφης έρχεται, μητ’ ο Σεφέρης φτάνει…
η amfenster κάνει πόλεμο απ’ το παράθυρό της
γράφει, ξεγράφει σα μουρλή και… χάνει τον καιρό της!
Στιχάκια εφήμερα, φτωχά είν’ όλα της τα όπλα
τούτα της έδωσε ο θεός, με τούτα κάνει «κόλπα».
Στερούνται καλλιέργειας και «κλάδεμα» δεν παίρνουν
φυτρώνουν σαν αγριόχορτα εκεί που… δεν τα σπέρνουν
αναρριχώνται αδιάντροπα στους τοίχους των γειτόνων
και ζουν, παρά την απειλή των… ζιζανιοκτόνων.
Και όοοοχι, δεν είναι μόνη της! έχει τους σύμμαχούς της
μαζί της πολεμούν σκληρά οι φίλοι κι ο papous της,
κάτι φαντάροι ελεεινοί που τρέμουν σαν τα φύλλα
αξύριστοι, ακομβίωτοι, με λασπωμένη αρβύλα
που παρατάσσουν στων εχθρών τα φοβερά φουσάτα
άχρηστα όπλα με αέρα κοπανιστό γεμάτα
έχουν εμπροσθοφυλακή το φοβερό Γρηγόρη
το Σίμο στα μετόπισθεν (φοβάμαι με το… ζόρι),
ρίχνουν στο βρόντο τουφεκιές που πάνε στα χαμένα
κι αντί να πλήξουν τον εχθρό, σακάτεψαν… εμένα!
Πώς και γιατί αθεόφοβοι πήρατε αυτό το θάρρος
ποιήματα να γράφετε που να μην έχουν βάρος?
Ρωτήσατε τους εκλεκτούς φίλους αυτού του site
αν το αντέχει η soul τους κι αν είν’ γι’ αυτούς all right
στιχάκια να σκορπίζετε το ground που ρυπαίνουν
βρωμιές, που ούτε ο Δούναβης κι ο Τάμεσης ξεπλένουν
απόβλητα που ζέχνουνε essence των υπονόμων
και που στρατιές προσέλκυσαν επιβλαβών εντόμων?
Τι το περάσατε εδώ, on line ουρητήριο?
Καλά σας τα σουρε ο admin στο κατηγορητήριο!
Φτου σας ρεμάλια, άχρηστοι, πίσσα στα σωθικά σας
που ‘ρθατε δω να γράψετε για τα… προσωπικά σας!
Δεν έχετε άλλο τίποτα να πείτε μωρέ κτήνη
παρά μονάχα «έρωτα» εκφράζετε για κείνη
που σκέψη άλλη στων ανδρών τη φαντασία δε φέρνει
παρά μονάχα: πω πω, αυτή, ούτε ο… ύπνος δεν την «παίρνει!»?
Για μαζευτείτε τάχιστα, για μέσα τα κεφάλια!
εδώ είναι για πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια
κι αν πάλι επιμένετε ξινούς καρπούς να δρέψετε
πάρτε τα κουβαδάκια σας και πάτε αλλού να παίξετε…
(Το «ζιζάνιο» μίλησε κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…) :)
P.S. Συμεών, αν το παραπάνω τετράστιχο το εμπνεύστηκες εσύ, εγώ θα κάνω τον Satriani εικόνισμα και θα του ρίχνω 823.597 μετάνοιες ημερησίως!!! :P :P :P
-
Διότι, μικρέ μου Μ.Π, αν δεν υπάρχει αντίλογος η σκέψη γίνεται φαντασιώδης. Εξάλλου δεν ψυχαγωγήσε χωρίς αυτόν, κι αν δεν τόχεις καταλάβει, όσοι και όσο ζούμε, παίζουμε.
Τι εποχή πια είν' αυτή, με code χαλασμένους
όλοι μιλούν για έρωτες βραχνούς, αφηρημένους
κι όμως τους πιάνει σύγκρυο αν δουν ερωτευμένους.
Έτσι είναι γκαρντάση μου αυτό που λένε "έρως"
όταν στα στήθη σου πατά θέλεις να το φωνάξεις
και αν ο Greg σας φαίνεται πως είναι πλέον γέρος
τα νιάτα και η ομορφιά δεικνύονται στις πράξεις.
-
Είπα κι εγώ σεγόντο σας λιγάκι να ριμάρω
μα από το γέλιο το πολύ φοβάμαι θα φαλτσάρω
το μέτρο με τον έρωτα πως τάχα να τα μπλέξω
ένα κουβάρι γίνηκαν κι έτοιμη είμαι να τα "παίξω"
Σε τούτη δω την τσαχπινιά πέτρα να μη ραγίσει
κι όποιος βολτάρει ανάδρομα στίχος να τον τσακίσει
είναι που της στιχοπλοκής οι δρόμοι είν' αλάνια
και δεν κιοτεύουνε μπροστά σε νόμους και φιρμάνια
Αφέντες μου και δέσποινες υμνώ την αρχοντιά σας
κι όπως στροφάρω αδέσποτα στα μέρη τα δικά σας
μ' ένα στιχάκι αμολυτό σαν της Ιθάκης κύμα
βροντοφωνάζω " έλεος, ο έρως είναι ποίημα"
-
Φίλοι εκατέρωθεν ξεσπούν
Άστην, άστην, άστην, ας την ομοία
κάποιοι δεν ξέρουν ν' αγαπούν
άστην, άστην, ας την ομοία
Με αρκεβούζια και θηλειάααα
Άστην, άστην, ας την ομοία
δεν βρίσκεις πρέπουσ' αγκαλιά
Ας την ομοία
Ξέχνα τα κόλπα τα παλιάά
Άστην, άστην, ας την ομοία
Δώσε στο σήμερα φιλιά
Ας την ομοία
Δεν είναι λόγια εφήμερααααααα
-άγρια θεριά κι ανήμερα.
Ας την ομοίοιοιοιοιοιοιοιοιαααααα
Πιασ' την ανομίιιιιιιιιιι ι ι ι ιιαααα α α α α ΑΑΑΑ Α._
-
ετουτο το τετράστιχο, αγαπητή αμφένστα
μονάχος το συνέταξα so μη ζητάς τα ρέστα
γεννήθηκα αφελής ανόητος και βλάκας
στίχους σαν και σας δε πλεκω, μα της πλάκας
με δυο στιχάκια μου λοιπον, ότι μπορώ θα κάνω
γέλωτα στο χείλος σου να δω και ας πεθάνω
των άσχετων η πένα, φοβάμαι, κάπου χάνει...
γι' αυτό, ζιζάνιο δηλώνω οδηγό, κι αυτό..το satriani...
-
Τι να σου πώ τί να μου πείς
Amfenter τάπες όλα
και όλους μας καθάρισες
μ' όλμους και πολυβόλα.
Μα τάθελε ο κώλος μας
τόχουμε παρακάνει
αλλά σωπαίνει μόνο αυτός
που έχει πιά πεθάνει.
Γι αυτό λοιπόν συμπάθα μας
γράψε μας κι άλλα τόσα
εσύ 'σαι του βουνού πουλί
δεν είσαι σαν την κλώσσα.
Πηνελοπάκι πούσουνα
τόσο καιρό κρυμένη;
καλά τοποθετήθηκες
να ξέρεις σου πηγαίνει.
-
Γρηγόρη μην παρεξηγείς the wordς της Αμφεστέρας
στην σάτιρα είναι δυνατή - φαέθοντας αστέρας
προς τούτο είν' υπόστρωμα περίτρανων ερώτων
αρσενικά και θυληκά για κείνην κάμνουν κρότον.
Ακόμη και του Συμεών ευόδωσε τον οίστρον
και ήρθε στην παρέα μας - των αδειανών κανίστρων.
Εμπρός φίλτατε Συμεών και μην ακούς κανέναν
στα έγχορδα και στο χαρτί την ίδια έχεις πένα.