Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: VasilisG.J. στις 27/10/07, 23:29
-
Φοβάμαι την επόμενη τη μέρα.
Σε ποιό πεζοδρόμιο θα περπατάω;
Ποιός θα μου κρατάει το χέρι το δρόμο να περάσω;
Σίγουρα θα έχω εμένα. Σίγουρα;
Εσύ; Ξέρεις; Πού θα 'μαι εγώ,
πού θα ΄σαι εσύ;
Τί;...φοβάσαι και συ την επόμενη τη μέρα;
Μα όχι, εσύ φοβάσαι τις ερωτήσεις.
Σίγουρα; Μήπως φοβάσαι τις απαντήσεις;
Ή σου κάνουν το ίδιο;
Τί; Συνεχίζω ακόμα να βάζω ερωτηματικά;
Συγγνώμη, δεν το ήθελα...
Απλά...φοβάμαι. Όπως κι εσύ.
Μα πάλι όχι, το ξέχασα...
Εσύ φοβάσαι τις ερωτήσεις.
Σίγουρα;
-
Ποιός θα μου κρατάει το χέρι το δρόμο να περάσω;
Σίγουρα θα έχω εμένα. Σίγουρα;
Συγγνώμη, δεν το ήθελα...
Απλά...φοβάμαι. Όπως κι εσύ.
Μαγεύτηκα! συγχαρητήρια !!!!! ;)
-
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Ή καλύτερα για το οτι σου άρεσε.
Αν και αυτό δεν χρειάζεται ευχαρηστίες.
Τα μπέρδεψα λίγο... ???
Πάντως ευχαριστώ που με ξανα-διάβασες.
-
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Ή καλύτερα για το οτι σου άρεσε.
Από το ευχαριστώ προτιμώ να δω σύντομα κάτι εξίσου καλό !!!
-
.
-
Εσύ; Ξέρεις; Πού θα 'μαι εγώ,
πού θα ΄σαι εσύ;
Τί;...φοβάσαι και συ την επόμενη τη μέρα;
Μα όχι, εσύ φοβάσαι τις ερωτήσεις.
Σίγουρα; Μήπως φοβάσαι τις απαντήσεις;
Ή σου κάνουν το ίδιο;
Τί; Συνεχίζω ακόμα να βάζω ερωτηματικά;
Συγγνώμη, δεν το ήθελα...
Απλά...φοβάμαι...
Μα πάλι όχι, το ξέχασα...
Εσύ φοβάσαι τις ερωτήσεις.
Σίγουρα;
παραθέτω τους στίχους σου αυτούς γιατί σε μένα έχουν πολλά να πουν.
Ο τρόπος που "ρωτάς" είναι δυνατός.
Κι όσο χρησιμοποιούμε ερωτηματικά θα έχουμε την ελπίδα να μαθαίνουμε (αν και όσοι θέλουμε πραγματικά) ;)
-
Versous, κάτι έστειλα. Κοίτα και πες μου.
Δήμητρα, ευχαριστώ που το σχολίασες.
Δεν ξέρω αν γνωρίζω την απάντηση και
δεν είναι τόσο η αμφιβολία όσο ο απλός
φόβος για το αύριο...''θα είσαι εδώ, θα
φύγεις; μήπως να φύγω εγώ;...'' ένας
φόβος για την ύπαρξη...
Τα υπόλοιπα τα πέτυχες διάνα! ;)
Αχ ρε Πινελόπη, την ελπίδα θα την έχουμε....
θα μάθουμε όμως ποτέ τίποτα;.....