Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Ιερακόμορφος στις 30/10/07, 13:04
-
Σα ρόδα από ποδήλατο τη σκιά μου απόψε σέρνω
Τίποτα στα σοβαρά δε πρόκειται να παίρνω
Γεννήθηκα σε μια στιγμή τρελή και σουρωμένη
Και η ψυχή μεγάλωσε όλα να υπομένει.
Βαρέθηκα τη μουσική τα λόγια τα μεγάλα
Από μικρός το έκοψα της μάνας μου το γάλα.
Οι λέξεις μου μπερδεύτηκαν στων παπουτσιών τη σόλα
Με μια ματιά τριγύρω μου θολά τα βλέπω όλα
Τα κάλλη μου ειν τα πάθη μου και της ζωής τα λάθη
Κουβάρι όλα τα ριξα σ΄ αμαρτωλό καλάθι
Δε φτάνει μάτια μου καλά να είσαι να μην είσαι
Μπες βγές μες τη ζωούλα μας τη πόρτα όμως κλείσε
Πάθος στο λάθος έκανα κι αυτό που μένει τώρα
Να πάρω την ομπρέλα μου γιατί ξεσπά η μπόρα
Το δύστυχο όμως σ όλα αυτά δεν είναι που θα βρέξει
Είναι η ψυχούλα μου να δούμε αν θα αντέξει.
Τι κι αν δε πέφτει ο ουρανός επάνω στο κεφάλι
Έπεσαν οι σκέψεις μου κι αυτό πονάει πάλι
Σήμερα φίλοι μου καλοί μη τα μετράτε όλα
Μόνος μου είμαι και κοιτώ τη τρύπα που χει η σόλα
Βαδίζω απόψε και γυρνώ τη σκιά μου να διατάζω
Μακριά απόψε να σταθεί κι αρχίζω να φωνάζω
Ρόδα είναι η ζωή και πάντα θα γυρνάει
Ένα κομμάτι πλούσιο κι ένα θα πεινάει
Μια στάλα δάκρυ χύνεται
μια στάλα γέλιο πίνεται
Ρόδα είναι η ζωή…
ακτινες που δε σπάζουν
Λάθη, σωστά όλα μαζι
Χωρια αυτά προστάζουν
Χαρά θα εισαι σήμερα
Λυπη θα ρθει ανήμερα
Πάρτο χαμπάρι φίλε μου
Ρόδα είναι η ζωή κι ολο το σώμα δρόμος..
-
Ο αυτοσαρκασμός σου σπάει κόκαλα. Μια καινούρια πνοή!
Μόνο μην τα δημοσιεύεις όλα μαζί για να τα... εμπεδώνουμε.
-
εχεις απόλυτο δικιο ..σε ευαχαριστώ
-
Μου άρεσε καλή συνέχεια ;)