Έλα φωτιά και ουρανέ έλα στο δρόμο μου τρανέ της νιότης φόβε.
Ψάξε καλά και θα την βρεις πίσω από τν τοίχο της ντροπής
την ξεχασμένη από τον χρόνο την ψυχή μου.
Και μην μου πεις πως δεν μπορώ σε αυτό το δρόμο το στενό
να παζαρεύω με το διάολο τη ζωή μου.
Έχω αστέρι σκοτεινό και πέντε αδέρφια στο κενό
να σιγοντάρουνε με νότες τη φωνή μου.
Ανάσα ακούγεται βαριά τρέχω στο δρόμο μου ξανά
δόξα κατάφερα να φύγω από την παγίδα.
Και με αντίθετη ροπή ξεπλένω χέρια απο την ντροπή
να με θυμάσαι και του χρόνου καληνύχτα.
Στο χάρο δίνω μια ευχή όταν θα έρθει να με βρει
να μου χαρίσει μια ανάσα παραπάνω
και στον θεό που προσπαθεί να με στριμώξει όπου μπορεί
κατάρα δίνω και ας στριμώξει εκεί πάνω.
Αστράφτει πάλι ο ουρανός και εγώ στο πάτωμα γυμνός
σου τραγουδάω φάλτσες νότες όλη νύχτα.
Και με καρδιά μικρού παιδιού κλείνω το μάτι του θεού
να τη θυμάσαι τη στερνή μου καληνύχτα.
Δύσκολο x...
Ομολογώ οτι γενική εικόνα δεν σχημάτισα...
Οπότε κρατώ δυο μεμονωμένες φράσεις που μου άρεσαν.Και μην μου πεις πως δεν μπορώ σε αυτό το δρόμο το στενό
να παζαρεύω με το διάολο τη ζωή μου.
Και με καρδιά μικρού παιδιού κλείνω το μάτι του θεού
να τη θυμάσαι τη στερνή μου καληνύχτα.
Αυτά...