Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: VasilisG.J. στις 05/11/07, 15:22
-
5 Νοεμβρίου 2007
Δεν ξέρω τι χαρά μου δίνει αυτό που κάνω.
δεν ξέρω για ποιό λόγο γράφω.
τί θέλω να βγάλω, να δείξω, να πώ;...
Το μόνο που ξέρω είναι πως... μα όχι!
δεν ξέρω τίποτα...
απλά νιώθω.
άλλο κι αυτό, τί νιώθω;
ούτε κι εγώ δεν ξέρω.
μα ξέρω και τίποτα πιά;!
δεν ξέρω, δεν νιώθω σε έναν
κόσμο που κάνει το ίδιο.
μα πού θα μας οδηγήσει αυτό;
ξέρει κανείς;;
εγώ δεν ξέρω.
ούτε κι αυτό...
μόνο να γράφω μπορώ.
να γράφω πως δεν ξέρω τίποτα.
μα είμαι και κουρασμένος...
ούτε να γράψω δεν μπορώ!
μα τι κάνω πιά εδώ;
ούτε να γράψω δεν μπορώ...
-
"Δεν έχω ήχο, δεν έχω υλικό"
Μην στενοχωριέσαι, τεντώνουν τα ελατήρια.
-
δεν ξέρω, δεν νιώθω σε έναν
κόσμο που κάνει το ίδιο.
μα πού θα μας οδηγήσει αυτό;
ξέρει κανείς;;
εγώ δεν ξέρω.
Μην αγχώνεσαι Vasili κάποτε θα ξέρεις...αλλά το θέλεις σίγουρα αυτό ?
-
Ω,ειναι υπεροχο,υπηρχαν στιγμες που ενιωθα ακριβως το ιδιο......
-
Τεντώνουν;;;
Δεν ξέρω versous, ούτε αυτό δεν το ξέρω... ???
Νομίζω πως υπάρχουν στιγμές που όλοι νιώθουμε έτσι...
ή τουλάχιστον κάπως έτσι.
Ευχαριστώ και τους τρείς για τα σχόλια!
Να είστε καλά :)
-
Κρατάω το θέμα του ποιήματός σου και λεω οτι πάντα όλοι νιώθουμε κάπως έτσι αρκετές φορές...
Και μην φοβηθείς, ίσως κάποια στιγμή σταματήσεις να γράφεις για καιρό...
Το μόνο που θέλω να παραθέσω είναι κατι που διάβασα εδώ μεσα.
Τα χαρτιά μου έσκισα
δεν θα ξύσω πλέον το μολύβι
την πένα μου θα κλέψει η φωτιά
Ευθυμείτε, σώθηκαν οι λέξεις μου για πάντα...
-
Σε ευχαριστώ πολύ Μ.Π. για το χρόνο σου.
-
7 Νεμβρίου 2007
Πάλι εδώ.
Χωρίς τίποτα να πώ.
Μα είναι κάτι που με τραβάει,
κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω...
Πρέπει να γράψω.
Να πώ κάτι στον εαυτό μου.
Να μη νιώθει πως τον ξέχασα...
Μα τι να του πώ;
Πως τον ξέχασα κι έχω φύγει καιρό;
Πως ζώ μόνος, χωρίς ανάσα;;
Μα τι να του πώ;
''Κοίτα, ξέρεις δεν...''
Μα όχι εγώ δεν σου μοιάζω.
Εγώ είμαι άλλος.
Κοίτα τα μάτια μου.
Είμαι άλλος!
Μα τι να του πώ;...
-
Πάρε ανάσες δυό,βαθειές, τόσο που να τις νοιώσεις
και πάρε φίλε μου αλλοιώς προτού το μετανοιώσεις.
Εσύ 'σαι αυτός κι αυτός εσύ, εσύ κι ο εαυτός σου
κοίτα να τον αποδεχτείς και θάν' όλος δικός σου.
-
8 Νοεμβρίου 2007
Όλα καλά σήμερα.
Τι όλα καλά δηλαδή;...
Λες και ξέρω τι είναι το καλά...
Τι είναι η ευτυχία;
Πώς είναι;
Την έχει δεί ποτέ κανείς;;
Είναι όμορφη;
Όσο πιο πολλά γράφω,
τόσο πιο πολλά καταλαβαίνω πως δεν ξέρω...
Τότε γιατί γράφω;
Για να θυμάμαι την άγνοιά μου;...
Ναι... μάλλον ναι...
Για τι άλλο;...
Πάντως σήμερα... όλα καλά.
Μάλλον...
-
8 Νοεμβρίου 2007
Πάντως σήμερα... όλα καλά.
Μάλλον...
Αυτό είναι καλό !! ;)
-
8 Νοεμβρίου 2007
Τι είναι η ευτυχία;
Πώς είναι;
Την έχει δεί ποτέ κανείς;;
Είναι όμορφη;
Μου άρεσε πολύ...
-
Ευχαριστώ πολύ και τους δύο!!!
-
9 Νοεμβρίου 2007
Κοιτάω έξω.
Και;
Απλά κοιτάω...
και το γράφω.
Γιατί;
Έτσι!
Γιατί είμαι ελεύθερος να το κάνω.
Και το εκμεταλεύομαι.
Μπορώ... και το κάνω!
Να κοιτάω έξω χωρίς να βγαίνω.
Να γράφω χωρίς να μ' ακούν.
Γιατί;
Γιατι έτσι γουστάρω!!!!!!!!!!!!!!!!
-
Βασίλη γουστάρω που γουστάρεις και γουστάρω ακόμα περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο εκμεταλλεύεσαι την ελευθέρια σου ;)
-
Σε ευχαριστώ ρε versous!!!!!
-
Ωραιος ;)<<ούτε να γράψω δεν μπορώ>>και έχεις γράψει ολόκληρο ποίημα!
Η κούραση είναι στην επιφάνεια,απο κάτω η μυλόπετρα της ψύχης αλέθει
ακατάπαυστα!
-
Έτσι είναι!! Σ' ευχαριστώ oatdp!!!
-
11 Νοεμβρίου 2007
Γειά...
Πόσο μου έλειψες!
Μόνο εδώ μπορώ να μιλήσω.
Για τα πάντα... για ό,τι θέλω!
Να μιλήσω για μένα.
Για τον αέρα που μου χτύπησε
την πόρτα το πρωί.
Που πέρασε να μου πεί ένα καλημέρα.
Που έσπασε τη γλάστρα μου πάνω
στον ενθουσιασμό του.
Για τους αέρες που μου κάνουνε
παρέα κάθε που βγαίνω απ' το σπίτι.
Που δεν μ' αφήνουν μόνο.
Που δεν με άφησαν ποτέ...
Για τους αέρες που αιώνια θα αγαπώ.
Γι' αυτούς που δεν μας μοιάζουν.
Αχ... πόσο μου έλειψες!...
-
Και εμάς μας έλειψες Βασίλη δυο μέρες χωρίς ημερολόγιο;
Μην ξεχνιέσαι κάθε μέρα ανανέωση να μαθαίνουμε και τα νέα σου Οκ;
-
Στο υπόσχομαι! :P :P