Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: VasilisG.J. στις 24/11/07, 21:05
-
Ένα δάσος μόνο κλαδιά, χωρίς φύλλα,
χωρίς χρώμα. Η αγάπη μου...
Μία λύπη που πετάει στον αέρα.
Μιά αγκαλιά που ψάχνει ένα ταίρι,
ένα βράδυ.
Άλλο χρώμα στον ουρανό. Άνθος απο
στάχτες γεννημένο. Λευκό σύννεφο
στην καταιγίδα. Η αγάπη σου...
Μιά αγκαλιά που ψάχνει ένα ταίρι,
τη δική μου!
Η αγάπη μόνη, καί η δική μου καί η
δική σου. Γλυστρούν μαζί στα ίδια
σεντόνια. Μιά πάλη χωρίς γυρισμό.
Έτσι ξεκίνησε μα έχει περάσει καιρός...
Τα δάκρυα κρύβονται απ' του χρόνου
το φόβο... και σκουριάζουν στη μικρή
φωλιά της ψυχής.
-
Μπράβο Βασίλη είναι πολύ καλό !
Αν θες την γνώμη μου πιστεύω ότι πρέπει να του προσθέσεις μια στροφή ακόμα .σκέψου το. ;)
-
Αρχικά, σ' ευχαριστώ!
Είχα γράψει κάτι ακόμα ακριβώς όπως το λές, σαν τελείωμα.
Τελικά όμως δεν μου άρεσε και δεν μπόρεσα να το αλλάξω, δεν ξέρω γιατί!
Έτσι το έβγαλα..
-
Δείχνεις τις ευαισθησιες σου και αυτο ειναι ο καλυτερος τροπος εκφρασης, συνεχεισε....
-
Σε ευχαριστώ πολύ, έχεις δίκιο ;)
-
πολυ εμπνευσμενο, με ωραιες εικονες...
αλλα πιστευω πως θα του τεριαζε μια καλυτερη διαταξη στους στιχους....
-
Νομίζω οτι x-versus έχει κάποιο δίκιο.Ίσως τελειώνει κάπως απότομα.
Εμένα πάντως μου άρεσε.Ξέρεις και εσυ οτι μπορείς και καλύτερα!
Keep going!!!
-
Όμορφο μελαγχολικό !
-
Σας ευχαριστώ πολύ και τους τρείς :) :)