Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: oatdp στις 27/11/07, 17:10
-
" Αλκοολικός ποιητής"
Κοιτάζεις το πιρούνι
τρομαγμένος
φοβάσαι μη σου πέσει
η μπουκιά και νιώσεις χαμένος.
Πόσο πολύ ζητάς να είσαι
σαν κι αυτούς
αν και παλιά ήθελες
για παρέα διαφορετικούς.
Τρέμουν τα χέρια σου
κολάς στην τηλεόραση
και στο ποτό σου
ζητάς του φίλου την ακρόαση.
Κρατάς "χρυσοδεμένη"
την σιωπή σου φυλαχτό
την ενοχή σου στην ψυχή σου
ιαχή και κουρνιαχτό
η σάρκα σκίζεται
τα κόκαλα γυμνά
το σώμα σου πέφτει
σε σπασμένα γυαλιά.
Σπάς τον καθρέπτη
κοιτάς χαμηλά
να βρείς που έχεις πέσει
στα βάραθρα.
Και ξάφνου του φίλου
η φωνή σε καλεί
σα πέτρα του μύλου
το στάρι εσύ.
Κοιτάς το τραπέζι
εκείνος εκεί
σου λέει "τι παίζει"
του λες "η ρακί".
Το βράδυ σε φτύνει
το φτύνεις και συ
η μέρα θ' αργήσει
θ' αργήσει η αυγή.
Και να που το μπλοκάκι
παλιά συνταγή
τώρα μοιάζει φαρμάκι
αλάτι στην πληγή.
Αντί για να δίνει
μια λύση αρκετή
χειρότερα μπλέκει
μπλεγμένη ζωή!
-
σου λέει "τι παίζει"
του λες "η ρακί".
Το βράδυ σε φτύνει
το φτύνεις και συ
η μέρα θ' αργήσει
θ' αργήσει η αυγή.
Αντί για να δίνει
μια λύση αρκετή
χειρότερα μπλέκει
μπλεγμένη ζωή!
Θα σου πω την αλήθεια… δεν μου άρεσε πολύ. Αλλά αυτά τα 3 κομμάτια είναι υπέροχα !
-
καπου το χανεις....προσπαθεις να τηρησεις μια αυστηρη ομοιοκαταληξια...
-
καπου το χανεις....προσπαθεις να τηρησεις μια αυστηρη ομοιοκαταληξια...
Η αλήθεια φίλε μου είναι οτι δεν και πολύ καλό.
Χαίρομαι για το σχόλιο σου πολύ.Να 'σαι καλά.Έχεις
δίκιο , έχει και άλλες αδυναμίες.
Με βοηθάς να γίνω καλύτερος!
thank you. ;D