Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ilianthos-Kanlis στις 28/11/07, 21:38
-
Μνήμες Σμύρνης.
Χώμα ματωμένο
χάμω μη πατάς,
είναι αχνισμένο,
πώς μη με ρωτάς.
#
Καίγεται η Σμύρνη,,
χάνεται το φως,
στάχτη έχει γίνει
του Ρωμιού ο βιος.
#
Φεύγουνε καράβια,
τσούρμο προσφυγιά,
μπόγοι απομεινάρια
μες απ΄τη φωτιά,
κι όπου φύγει, φύγει,
μόνος του ο Ρωμιός,
να ΄ναι να ξεφύγει,
κι ας είναι και πνιγμός.
#
Μάτια βουρκωμένα
μέσα απ τα γιατί,
ράκη στιβαγμένα
στη καταπακτή.
#
Μπήκαν στα καίκια,
όσοι έχουν μπει,
κι όποιος δεν προλάβει,
αύριο θα χαθεί.
#
Φεύγουνε καράβια
τσούρμο προσφυγιά,
ράκη στριμωγμένα
σαν παλιά σακκιά.
#
Κι όποιος φύγει,φύγει,
θα ΄ναι τυχερός,
κι όποιος θα ξεμείνει,
σίγουρα νεκρός.
#
Θάλασσα το αίμα,
ποιός αιμορραγεί,
κύλησε σα ρέμα
κι έχουμε πνιγεί.
#
Χώμα πληγωμένο,
φως μου μη πατάς,
είναι ματωμένο,
πώς μη με ρωτάς.
-
ilianthos-Kanlis Είναι αληθινό, συγκινητικό, και πολύ όμορφο. μπράβο !!!
-
Χαίρομαι αγαπητέ μου φίλε Versus όταν η καλοπροαίρετη κρητική προέρχεται από έναν άνθρωπο σαν κι εσένα !
Η αλληλοεκτίμηση είναι αμοιβαία,γι αυτό και η κριτική σου είναι πάντα ευπρόσδεκτη !
Ένα μεγάλο ευχαριστώ !
-
πολυ ωραιο...να ρωτησω απο που ειναι οι επηροες σου?
-
Neikos σ΄ευχαριστώ πολύ !
Οι επηρροές συνήθως προέρχονται από τα τεκτενόμενα της επικαιρότητας ,στην προκειμένη περίπτωση με τον σάλο στην νεώτερη ιστορία μας,που μιλούσαν για συνωστισμό στη Σμύρνη !
Παραχάραξη της Ιστορίας μας....