Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: alexandra* στις 04/12/07, 01:31
-
Υπαρχει παντα ενα αυριο
ετσι σκεφτοντ' οι ανθρωποι
Σου λεω μας μενει μονο σημερα
να πω πως αγαπω
να αγκαλιασω
να φιλησω
να νοιαστω
να παρακαλέσω τον Θεο
να προσευχηθω
να μπορεσω να γινω φυλακας της ψυχης σου
και τιποτε αλλο να μην σκεφτω
πριν φυγω
πριν χαθω
Αντιο, λοιπον, και σ'ευχαριστω
που μ'αγαπας
που με πονας
που μ'εμαθες να ζω
και με την σειρα μου
να πονω
να χαρισω
ενα χαμογελο
ενα συγνωμη
ενα παρακαλω
Λεξεις αγαπης, τοσο απλο
για σενα
για μενα
Το αυριο δεν θα ερθει ποτε
το ηξερες αυτο?
Να,τώρα στο λεω εγω
Αντιο φιλε μου,
να εισαι καλα
σ' ευχαριστω...
-
οταν ακολουθει καποιος αυτη τη δομη στο εργο του, η οποια μου αρεσει ειδιαιτερα,
συνηθως παραπεμπει σε κατι ....το μονο που μπορω να υποθεσω για τον δικο σου
εργο ειναι οτι με τα συνεχομενα ρημματα παρουσιαζεις την δυνατη σου αναγκη για να φυγεις
για να μεινεις,
πεφτω αραγε καθολου μεσα ή τοση ωρα παραμιλω?
-
οταν ακολουθει καποιος αυτη τη δομη στο εργο του, η οποια μου αρεσει ειδιαιτερα,
συνηθως παραπεμπει σε κατι ....το μονο που μπορω να υποθεσω για τον δικο σου
εργο ειναι οτι με τα συνεχομενα ρημματα παρουσιαζεις την δυνατη σου αναγκη για να φυγεις
για να μεινεις,
πεφτω αραγε καθολου μεσα ή τοση ωρα παραμιλω?
Σε ευχαριστω, για την απαντηση σου...εχεις καποιο δικαιο..ισως εκφραζω την αναγκη μου να φυγω απο μια κατασταση ή και να μεινω,ενω καταβαθος αυτο που θελω μου κανει κακο και πρεπει να επιλεξω το αντιθετο,αν με καταλαβαινεις..
Δεν απαντω ευθεως...να υπαρχει και ενα μυστηριο..οπως μου αρεσει..
-
Αλεξάνδρα μου άρεσαν οι σκέψεις σου
η αλήθεια πονάει τις περισσότερες φορές
γιαυτό και οι περισσότεροι βρίσκουν ευκολότερο να ζούν στο ψέμα
οταν γραφεις τις σκεψεις σου τουλαχιστον συνειδητοποιεις
ποια ειναι η αληθεια και ποιο το ψεμα
-
Αλεξάνδρα μου άρεσαν οι σκέψεις σου
η αλήθεια πονάει τις περισσότερες φορές
γιαυτό και οι περισσότεροι βρίσκουν ευκολότερο να ζούν στο ψέμα
οταν γραφεις τις σκεψεις σου τουλαχιστον συνειδητοποιεις
ποια ειναι η αληθεια και ποιο το ψεμα
Σε ευχαριστω πολυ για το χρονο σου και την συμμετοχη σου.Να εισαι καλα!!
-
εγω εχω να πω πως ειμαι σε μια κατασταση που θελω και δεν θελω να πω ενα αντιο και πρεπει να ομολογησω οτι οχι μονο βρηκα αυτο που ενιωθα αλλα δακρυσα....συγχαρητηρια
-
εγω εχω να πω πως ειμαι σε μια κατασταση που θελω και δεν θελω να πω ενα αντιο και πρεπει να ομολογησω οτι οχι μονο βρηκα αυτο που ενιωθα αλλα δακρυσα....συγχαρητηρια
Δεν περιμενα ποτε τετοιο σχολιο...συγκινηθηκα και γω τωρα..ευχαριστω για τα καλα σου λογια..Να σου πω πως το αντιο μπορει ν μην σημαινει απαραιτητα η φυγη, η αποκοπη απο μια κατασταση ενα μερος ενα προσωπο, αλλα και η αλλαγη ,η μεταμορφωση, τροπων τινα σε κατι αλλο..ισως πιο βαθυ...αν με καταλαβαινεις..
-
Κάτι σαν αποχαιρετισμό στα (όποια) όπλα, μου κάνει αυτό.
Πικρό, το εξέλαβα.
Ένας να παίρνει την απόφαση, για το αν υπάρχει ή όχι αύριο.
Ένας να αποφασίζει και την φυγή ή μετατροπή μιας κατάστασης σε κάτι άλλο.
Πίκρα, αποφασιστικότητα, εγωϊσμός.
Ότι έχει λάβει ο ένας απ΄ τον άλλο, σχετικά ανέπαφο στα όρια του.
Το έχει το μυστήριό του.
Και την δύναμή του..
-
Υπαρχει παντα ενα αυριο
ετσι σκεφτοντ' οι ανθρωποι
Σου λεω μας μενει μονο σημερα
να πω πως αγαπω
να αγκαλιασω
να φιλησω
να νοιαστω
να παρακαλέσω τον Θεο
να προσευχηθω
να μπορεσω να γινω φυλακας της ψυχης σου
και τιποτε αλλο να μην σκεφτω
πριν φυγω
πριν χαθω
Αντιο, λοιπον, και σ'ευχαριστω
που μ'αγαπας
που με πονας
που μ'εμαθες να ζω
και με την σειρα μου
να πονω
να χαρισω
ενα χαμογελο
ενα συγνωμη
ενα παρακαλω
Λεξεις αγαπης, τοσο απλο
για σενα
για μενα
Το αυριο δεν θα ερθει ποτε
το ηξερες αυτο?
Να,τώρα στο λεω εγω
Αντιο φιλε μου,
να εισαι καλα
σ' ευχαριστω...
Κάτι σαν αποχαιρετισμό στα (όποια) όπλα, μου κάνει αυτό.
Πικρό, το εξέλαβα.
Ένας να παίρνει την απόφαση, για το αν υπάρχει ή όχι αύριο.
Ένας να αποφασίζει και την φυγή ή μετατροπή μιας κατάστασης σε κάτι άλλο.
Πίκρα, αποφασιστικότητα, εγωϊσμός.
Ότι έχει λάβει ο ένας απ΄ τον άλλο, σχετικά ανέπαφο στα όρια του.
Το έχει το μυστήριό του.
Και την δύναμή του..
Ευχαριστω για την συμμετοχή σου και την ειλικρινια σου.Να εισαι καλα!
-
"μ αυτο το αχ και το γιατι, σε θέλω δίπλα μου... "
αυτός ο κόμπος είναι η αγάπη?? Η αγάπη πρέπει να απελευθερώνει και να σε κάνει να ανασαίνεις, όχι να σε γεμίζει κόμπους... και τελικά οι κόμποι είναι οι ίδιες μας οι ενοχές και τα λάθη που αμαυρώνουν την αλήθεια της, γιατί νιώθουμε τόσο μικροί... (λες και γεννήθηκε ποτέ κανείς τέλειος για αυτή...πάμε κι εμείς με τσαμπουκά...)
Κρίμα να μην έρθει το αύριο ποτέ... το αυριο το φέρνουμε, γι αυτο δεν "ερχεται" να μας χτυπήσει την πόρτα... εμείς τραβάμε το σήμερα απ τα μαλλια και αυριο πάλι τα ίδια...
θυμάσαι ίσως μια παράσταση που έλεγε οτι το μέλλον του ανθρώπου ειναι γνωστό.., "θάνατος από νοσταλγία" ενω το παρελθόν , το μόνο άγνωστο...?
δεν ξέρω πια τι να πω και τι ν΄αφήσω...κι ούτε ξέρω γιατί γεννήθηκαν αυτές οι σειρές έτσι αυθόρμητα μόλις σε διάβασα...μ΄αρεσε πάντως ο ρυθμός του και η ειλικρίνεια του....
"κι αν είναι λόγια δύσκολα, είναι τ΄αγαπημένα..."
-
"μ αυτο το αχ και το γιατι, σε θέλω δίπλα μου... "
αυτός ο κόμπος είναι η αγάπη?? Η αγάπη πρέπει να απελευθερώνει και να σε κάνει να ανασαίνεις, όχι να σε γεμίζει κόμπους... και τελικά οι κόμποι είναι οι ίδιες μας οι ενοχές και τα λάθη που αμαυρώνουν την αλήθεια της, γιατί νιώθουμε τόσο μικροί... (λες και γεννήθηκε ποτέ κανείς τέλειος για αυτή...πάμε κι εμείς με τσαμπουκά...)
Κρίμα να μην έρθει το αύριο ποτέ... το αυριο το φέρνουμε, γι αυτο δεν "ερχεται" να μας χτυπήσει την πόρτα... εμείς τραβάμε το σήμερα απ τα μαλλια και αυριο πάλι τα ίδια...
θυμάσαι ίσως μια παράσταση που έλεγε οτι το μέλλον του ανθρώπου ειναι γνωστό.., "θάνατος από νοσταλγία" ενω το παρελθόν , το μόνο άγνωστο...?
δεν ξέρω πια τι να πω και τι ν΄αφήσω...κι ούτε ξέρω γιατί γεννήθηκαν αυτές οι σειρές έτσι αυθόρμητα μόλις σε διάβασα...μ΄αρεσε πάντως ο ρυθμός του και η ειλικρίνεια του....
"κι αν είναι λόγια δύσκολα, είναι τ΄αγαπημένα..."
Σε ευχαριστω πολυ...μου θυμισες μια αγαπημενη φραση..''θανατος απο νοσταλγια'',,ηταν τοτε που ειχα να σε δω καιρο..κι ομως ..θυμασαι..τα δυο μας δακρυα βρεθηκανε στο δρομο...μαζι προστεθηκαν στη θαλασσα της στιγμης εκεινης ..θυμασαι..και μαζι βρεθηκανε και παλι...οταν στο ακουσμα του τραγουδιου....χαθηκαμε η μια στην αγκαλια της αλλης...ευχαριστω για την απαντηση...μα πανω απ ολα για τις αναμνησεις...
μαθε την γλωσσα της σιωπης.............Κυριε Ανθρωπε...