Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Justelene-Πιωμένο Κρίνο στις 06/12/07, 16:36
-
Αποτεφρωμένες αναμνήσεις αγκαλιάζονται
με τεμαχισμένα όνειρα και σκουριασμένες ελπίδες
σ' ένα τρελλό υπαρξιακό θλιμμένο χορό
και ψάχνουν να βρουν ένα στήριγμα στο κενό,
στο άπειρο αυτού του διαμελισμένου κόσμου
μετά από τόσα χρόνια περιπλάνησης.
Αφόρητη σιωπή, απέραντος πόνος
πιασμένοι χέρι-χέρι τριγυρίζουν
τραγουδώντας ένα παιδικό τραγούδι γεμάτο αβεβαιότητα.
Για εκατομμύρια χρόνια ακολουθούν τη ζωή
και βάζουν φωτιά στα χνάρια απ' τα πατήματά της,
δημιουργώντας σκοτάδι εκεί που υπήρχε φως.
Αδύνατες μορφές ικετεύουν αγάπη και ζωή,
με μάτια γεμάτα αίμα, ορθάνοιχτα και τρομαγμένα
βλέπουν τις βδέλες να γλυστράνε,
να σέρνονται και να στραγγίζουν τα κορμιά τους,
και περιτριγυρίζονται από αόρατα δηλητηριώδη αγκάθια
καθώς πλησιάζει το τέλος.
Υπάρχω;
-
Δεν ξέρω τι έχουν να πουν οι άλλοι που το διάβασαν, πάντως εμένα με άγγιξες.
και μην ανησυχείς γράφεις …. Άρα υπάρχεις ! ;)
-
Αποτεφρωμένες αναμνήσεις αγκαλιάζονται
με τεμαχισμένα όνειρα και σκουριασμένες ελπίδες
σ' ένα τρελλό υπαρξιακό θλιμμένο χορό
και ψάχνουν να βρουν ένα στήριγμα στο κενό,
στο άπειρο αυτού του διαμελισμένου κόσμου
μετά από τόσα χρόνια περιπλάνησης.
Αφόρητη σιωπή, απέραντος πόνος
πιασμένοι χέρι-χέρι τριγυρίζουν
τραγουδώντας ένα παιδικό τραγούδι γεμάτο αβεβαιότητα.
Για εκατομμύρια χρόνια ακολουθούν τη ζωή
και βάζουν φωτιά στα χνάρια απ' τα πατήματά της,
δημιουργώντας σκοτάδι εκεί που υπήρχε φως.
Αδύνατες μορφές ικετεύουν αγάπη και ζωή,
με μάτια γεμάτα αίμα, ορθάνοιχτα και τρομαγμένα
βλέπουν τις βδέλες να γλυστράνε,
να σέρνονται και να στραγγίζουν τα κορμιά τους,
και περιτριγυρίζονται από αόρατα δηλητηριώδη αγκάθια
καθώς πλησιάζει το τέλος.
Υπάρχω;
Πολυ σκληρός ο λόγος σου.
<<Και η ψυχή σαν το σπαθί,απο αμόνι περνάει και σφυρί,
έτσι, να γίνει κοφτερή!
Καλή τύχη!!!
-
Ναι περιγράφεις πανέμορφα τα τεκτενόμενα των εποχών !
Γλυκόπικρα μηνύματα !
Να γράφεις πάντα,γιατί γράφεις ωραία !
-
πολλα "και".....χαχαχα αστειευομαι!
πραγματικα πολυ καλο...εικονες καλα ακονισμενες και αιχμηρες....
μπραβο μπραβο...
-
αχ βρε κρινακι με εκανες παλι και θυμηθηκα τα παλια !!! γιατι?? ?? :-\ :-\
τι σου θυμίζει αυτό το ποιημα? (ένα πένθιμο του φθηνόπωρου σάββατο, 18/11/06) ::) :-* :-*
keep writting φιλεναδα ;)