Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: tinios στις 17/01/08, 08:46
-
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΩ.
Να με ζητάς, στα μονοπάτια της σιωπής,
κι όχι στους ήχους των μεγάλων λεωφόρων.
Μεσ’ στους ψιθύρους, της κρυφής ανατροπής,
κι όχι στα κούφια λόγια, των «σημαιοφόρων».
Να ψάχνεις, μόνο στην αφάνεια, να με βρεις,
εκεί που παίρνει την εκδίκηση η ελπίδα,
και με ορμή μιάς ερινύας στυγερής,
γίνεται θάνατος, και δίκοπη λεπίδα.
Σαν Δον Κιχώτης, μ’ ένα όραμα φωτιά,
-και ας τσακίζω τα κοντάρια μου, στους μύλους.-
Στο «τίποτα» τους, θα’ μαι πάντα, μια γροθιά,
Έστω κι αν μείνω μοναχά με λίγους φίλους.
Σαν από πάντα, ορκισμένος εραστής,
μιάς ανεξίτηλης ιδέας καβαλάρης.
Των ουρανίων μουσικών ακροατής,
κι όχι των ψεύτικων «ειδώλων», διακονιάρης.
(Ρ)
Τα όνειρά μου, προτιμώ να προσκυνώ,
απλός φορέας, μιάς υπέρτατης ουσίας,
κι όχι βουτώντας στο απόλυτο κενό,
τα πόδια, κάθε διεφθαρμένης εξουσίας.
-
...εκεί που παίρνει την εκδίκηση η ελπίδα...
τι δυνατό στιχάκι!
...και ας τσακίζω τα κοντάρια μου, στους μύλους...
πάρα πολύ καλό!
Μου άρεσε και το θέμα σου και η δύναμη που το καταγράφεις.
-
"Στο «τίποτα» τους, θα’ μαι πάντα, μια γροθιά,
Έστω κι αν μείνω μοναχά με λίγους φίλους."
πολυ μου αρεσε αυτος ο στιχος!!
γενικα το εργο σου ειναι πολυ δυνατο....πολυ ξεκαθαρο!!
-
Ωραίος φίλε μου, εκεί είναι τα ωραία, στα απλά και στα λίγα.
Οι εντυπώσεις, και αυτοί που τις αποζητούν, μας αηδιάσανε, γιατί πατάνε επι πτωμάτων, για να απολαύσουν με πολυτέλειες το εφήμερο.
Τα πολλά στολίδια, είναι ένα μεγάλο κομμάτι της πίτας, που κάποιοι το απολαμβάνουν και οι διπλανοί τους δεν έχουνε να πιουν ούτε νερό.
-
Μπράβο φίλε είναι παρά πολύ καλό και μου γεννιέται μια απορία γιατί τώρα τελευταία δεν υπάρχουν καλά τραγούδια σαν αυτό στα fm?
Φταίει η δικογραφία η αυτοί που την αγοράζουν δηλαδή εμείς ?
Και πάλι μπράβο είναι υπέροχο.