Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Justelene-Πιωμένο Κρίνο στις 29/01/08, 04:11
-
Συχνά τα βράδια
βγαίνω έξω μονάχη.
Περιπλανιέμαι πολύ.
Βλέπω ανθρώπους ή ερημιά
κι όταν νιώσω κούραση
επιστρέφω στο σώμα μου.
Συχνά τα βράδια βγαίνω έξω.
Γίνομαι κουρέλι, σέρνομαι,
μουρμουρίζω, μεθάω,
αυτοκτονώ
κι έπειτα γυρίζω αργά-αργά στο σώμα μου.
Συχνά τα βράδια φεύγω μακριά.
Περπατάω αποστάσεις που τ' αεροπλάνα
θα έκαναν αιώνες να διανύσουν.
Ανακαλύπτω τις βαθύτερες σκέψεις
στα πιο απομακρυσμένα σημεία
του μυαλού μου.
Συχνά τα βράδια γράφω ποιήματα...
-
Μπράβο σου!
Να γράφεις, να συνεχίσεις τα ταξίδια.
Ταξιδεύει κανείς, πιο κοντα στην ''αλήθεια'', όταν φαντάζεται..
-
Anthrakoryxe, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πραγματικά, με προτρέπουν να συνεχίσω να γράφω παρόλες τις αντίξοες συνθήκες.
-
Πολύ όμορφο το ποίημά σου Κρίνο. Δεν την πολυπαλεύεις ε? Μην ανησυχείς. Η ζωή δοκιμάζει τους καλούς τιμονιέριδες ακόμα και με τις χειρότερες φουρτούνες μόνο και μόνο για να τους δει να βγαίνουν ζωντανοί. Κάτι ξέρει. Επίσης είπες κάτι πολύ όμορφο. "Συχνά τα βράδια φεύγω μακριά. Περπατάω αποστάσεις που τ' αεροπλάνα θα έκαναν αιώνες να διανύσουν." Μέσα σε λίγες λέξεις τόσο νόημα"... Πανέμορφο.
Να σε ρωτήσω κάτι. Αναφέρεσαι κατά κάποιο τρόπο και στην αστρική προβολή ή μου φαίνεται?
-
Graveheart σ' ευχαριστω για τα καλα σου λογια. Καποιες φορες οντως δεν την παλευω... αλλα τι να κανουμε; Αγαπαμε τη ζωη ακομα κι αν ειναι δυσκολη... Οσο για την αστρικη προβολη... Δεν εννοουσα αυτο. Αυτο που εννοω ειναι οτι περπαταω τις αποστασεις με το μυαλο γι' αυτο κιολας εκμηδενιζονται και μικραινουν. Βεβαια, ο καθενας αντιλαμβανεται καθε ποιημα διαφορετικα, οποτε θα μπορουσα για καποιον να αναφερω την αστρικη προβολη... Αυτα... Σ' ευχαριστω κ παλι...
-
Τα πιο μακρινά ταξίδια τα κάνουμε εντός μας.
Όμορφο.
-
pinelopi, σ' ευχαριστω για τα καλα σου λογια...
-
ενα πραγματικο ταξιδι πανω απο τα συγνεφα!!!
ο λογος σου πολλες φορες ομιαζε με τον αερα γρηγορος και δυνατος!!
-
Νeiko ευχαριστώ πολύ για τα καλα σου λογια!
-
Όμορφο το "βράδυ" σου και έτσι όπως το διάβασα ένιωσα πως κάποτε ένα από αυτά τα "βράδια" συναντηθήκαμε,
και δεν σου μίλησα… λοιπόν χαίρω πολύ !!! και καλή συνέχεια στα ταξίδια σου .
-
X-versous, παντα σε τετοιες περιπλανησεις συναντας ατομα χωρις να το γνωριζεις... Σ'ευχαριστω παρα πολυ...
-
Ελένη ο τελευταίος στίχος:
<...συχνά τα βράδια γράφω ποιήματα...>
αποτελεί τη βάση του ποιήματός σου και θα μπορούσε άνετα να επιλεγεί και σαν προμετωπίδα του.
Όλοι οι άλλοι (αξιόλογοι βέβαια) στίχοι,κατά την άποψή μου δεν είναι παρά εκφάνσεις δικές του.
Αλήθεια,τα ταξίδια είναι που γίνονται ποιήματα ή τα ποιήματά σου είναι τα ταξίδια σου;
-
δεν βλεπω ποιητικο λογο ,αλλα η οι σκεψεις και οι εκφανσεις οπως ειπε ο Γιωργος ειναι πολυ δυνατες...σε αγγιζει η ευαισθησια...
-
Μάραθε, συνήθως τα ταξίδια μας γίνονται ποιήματα, υπάρχουν όμως φορές που ένα ποιήμα γίνεται η αιτία για ένα ταξίδι. Το συγκεκριμένο ήταν ένα ταξίδι (αληθινό και συνάμα τόσο ουτοπικό) που στο γυρισμό μου μετατράπηκε σε γραπτό λόγο...
quasar και Μάραθε σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας...
-
"Συχνά τα βράδια βγαίνω έξω.
Γίνομαι κουρέλι, σέρνομαι,
μουρμουρίζω, μεθάω,
αυτοκτονώ
κι έπειτα γυρίζω αργά-αργά στο σώμα μου."
Αυτοί οι στίχοι σου μού θύμισαν κάτι που έχει γραφτεί σε μορφή ποιήματος για τον Καβάφη .
Δε γράφω ποιήματα και στίχους , μόνο μουσική , αλλά γνωρίζω αρκετά από ποίηση.
Τα νοήματα σου αυτόν μου θύμισαν αλλά εσύ ίσως να τον ξέρεις καλίτερα.
Δύσκολο πολύ δύσκολο να γράψεις μουσική επάνω τους πάντως .
Αν και σ' εμένα άρεσαν.