Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Neikos στις 01/02/08, 17:28
-
Περπατώ ξανά στο ίδιο μονοπάτι μέσα σ' ένα δάσος
με δένδρα γέρικα και νέα.
Ψάχνω και βρίσκω μια κουφάλα για να μείνω αιώνιος
δεσμώτης πλατάνων.
Χάθηκα βαθιά με μάτια κλειστά
και σκοτεινά πολύ εκεί...
Μία κουρτίνα βροχής κρύβει εσένα, φωνές μόνο με την σκέψη.
Λίγο φώς από κεριά, επικίνδυνα ανάμεσα σε φίλους
σύδενδρα.
Ανίκανος πλέον να κρατήσω την φωτιά μακριά μου,
καίγομαι από τις ρίζες έως τα μονάκριβά μου φύλλα.
Χάνω κάθε συνείδηση και δένομαι πρόστυχα μπροστά της.
Γυμνός πια αποκολλώμαι από τον κορμό και ζητώ
νεογεννημένος μιά μάνα και μιά αγκαλιά.
Σβησμένα γράμματα όλα όσα βρήκα
και μια αγωνία για μία γωνιά
μοναδική, μοναχική με μόνη παρέα δύο μάτια
εκείνα πίσω από την κουρτίνα
δύο μάτια μόνο,
γελαστά και χαρούμενα φυτεμένα σε
μια κακόφημη γειτονιά, μια παρακμή,
αιώνων.
Σάν δένδρο κι αυτή θέλω να καεί για να με λυτρώσει.
23,10 - πυρωμένος πλάτανος
-
Μ' αρεσουν τα κρυμμενα νοηματα, σαν παραμυθι ομοιαζει, ο καθενας μπορει να προβαλλει πανω του κατι δικο του... μου δωσες ερεθισμα, αρκετα ψυχαναλυτικο...KEEP WALKING!!!
-
Ολγα μου σ ευχαριστω για τον χρονο σου και το σχολιο σου.....
με ξεσκεπασες αρκετα μπορω να πω!!
-
Φίλε είναι υπέροχο, είναι από τις λίγες φορές που έχω νοιώσει έτσι, διαβάζοντας ένα ποίημα εδώ μέσα.
η θλίψη του χαμού, και η χαρά τις αναγέννησης ξεχειλίζουν μέσα στο κείμενο σου.
και πραγματικά, αυτά τα μάτια πίσω από την κουρτίνα, έστω και με την σκέψη έχουν πολλά να μου πουν.
μπράβο και καλή συνέχεια.
-
Κι εγώ χαίρομαι που ανέβασες κάτι δικό σου.
Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα.
-
μου έδωσε κάποιες εικόνες.. ο "δεσμώτης πλατάνων", πχ... η "κουρτίνα βροχής" επίσης..
δεν έχει αξία να σου πω ποιες λέξεις δε θα χρησιμοποιούσα εγώ..
να σαι καλά!
-
Πρωτότυπος τίτλος και περιεχόμενο ! Θα έλεγα αξιοπρόσεκτο ...
-
φιλοι μου σας ευχαριστω για την προσοχη σας και για τα σχολια σας...
-
Δεν είναι πάντα εύκολο να "περπατάς" μέσα στα σοκκάκια των στίχων ανακαλύπτοντας τους θησαυρούς τους.
Το διάβα σ' αυτά εδώ ήταν μυστήριο. Κάτι έβρισκα κάτι έχανα.
Στο τέλος κοιτώντας τη "σοδειά " μου χαμογέλασα ικανοποιημένη.
;)
-
μαλλον θα μιλας για την σοδεια απο τα χωραφια της παλαμης μας...
σ ευχαριστω για τον χρονο σο και για το σχολιο σου...
-
Φίλε Neiko με ένα ποίημα θα μας την γλιτώσεις ? περιμένω την συνείχα ! :)
-
κατι θα γινει....
-
Μια προσπάθεια υπερρεαλιστικής έκφρασης,βγαλμένη από τον εφιαλτικό χορό των αρχέγονων φόβων και της αγωνιώδους προσπάθειας μιας ψυχής να βρει καταφύγιο, σ' έναν κόσμο όπου το ρυθμό δίνουν θαρρείς ''Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής''του Εγγονόπουλου...
Δε σου λέω ότι το πόνημά σου είναι εφάμιλλό τους (πώς θα μπορούσε άλλωστε), αλλά ότι μας ξενάγησες σε κείνους τους κόσμους...
Αρκετά καλή η προσπάθειά σου.
-
Ανίκανος πλέον να κρατήσω την φωτιά μακριά μου,
καίγομαι από τις ρίζες έως τα μονάκρβά μου φύλλα.
Η αλήθεια καίει και εσύ νομίζω μας "έκαψες" χωρίς δεύτερη σκέψη. Ξέρεις να γυρνάς και το άλλο πρόσωπο, υποθέτω - το όμορφο αλλά σάπιο από μέσα μάλλον δεν σε συγκινεί. Ψάχνεις αλλού την ομορφιά, το βλέμμα σου εκπαιδευμένο να γελάει αλλιώς. Μου άρεσε πολύ, σκέφτηκα πολλά και ένιωσα ακόμα περισσότερα όταν το διάβασα μιας και δεν σου κρύβω πως ακριβώς αυτοί οι αριθμοί που έχεις στον τίτλο σου για εμένα σηματοδοτούν ένα πολύ σημαντικό γεγονός της ζωής μου. Νομίζω πάντα για αυτά τα δύο μάτια - μόνο για αυτά σου εύχομαι να προσπαθείς να κατακτήσεις.
-
απο οτι εχω καταλαβει...οι αριθμοι που εχεις ως τιτλους ειναι οι ωρες που εχεις γραψει το καθε ποιημα;..μαρεσει το κλιμα που αποπνεουν τα ποιηματα σου...συνεχισε ετσι.. ;)
-
@ Μαραθε ευχαριστω για τον χρονο σου...οχι, δε θα μπορουσε να ηταν εφαμιλλο τους...
@ Μενια σε ευχαριστω και σενα για τον χρονο και το σχολιο σου... χαιρομαι που το εργο μου εγινε δικο σου... νοιωθω ευχαριστηση οταν καποιος βλεπει κατι δικο του σε αυτα που γραφω...
@ Amylo οι αριθμοι ειναι ημερομηνιες που δε θελουν να προδωσουν τον χρονο... σε ευχαριστω και εσενα για τον χρονο και την προτροπη σου...