Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: tinios στις 04/02/08, 16:03
-
ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ;
Ζωή, κυνηγημένη κι απροστάτευτη,
μέσα σε ψεύτικα διλήμματα, κλεισμένη.
Βαθιά πληγή, ανάμνηση αγιάτρευτη,
ναός, που σύλησαν και τον κρατούνε ξένοι.
Ψυχή, σε ναρκοπέδιο αιχμάλωτη,
πότε ακόλαστη, και πότε αγιασμένη.
Στις επιθέσεις των αισθήσεων, ευάλωτη,
«εύφορη γη», κι όμως, τόσο δυστυχισμένη.
Πορεία, ανεξέλεγκτη, απρόβλεπτη,
δίχως επίγνωση, δίχως αυτογνωσία.
Σε μίζερες συνήθειες, αλυσόδετη,
ανούσια, μαργωμένη ανοησία.
(Ρ)
Δέκτης κακός, της προτροπής των ουρανών,
απομυζώ την Πατρική περιουσία.
Στην ταπεινότητα, των καθημερινών,
ξοδιέμαι άσκοπα, και χάνω την ουσία.
Μικρή σκιά, στ’ απέραντο του Σύμπαντος,
κουκίδα αμυδρή, στο Θείο πεπρωμένο,
«φως εκ Φωτός», σημαντικός κι ασήμαντος,
στα ίδια, πάντα χαμερπή, να επιμένω.
-
Συμφωνω μαζι σου..
Μακαρι να 'χαμε την δυναμη..
Επιγειε παραδεισε,
υπογεια κολαση μου..