Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: giorgos_z στις 25/02/08, 18:50
-
Απέραντη μιζέρια και θάλασσες πτωμάτων
Είναι η ιδέα που έχουνε αυτοί!
Σαν αναλώσιμοι πρεπεί να γεννηθούμε
Σαν υποτακτικοί πρεπεί να ανατραφούμε
Σαν ζωντανοί νεκροί πρεπεί να εργαστούμε
Ανύμποροι,κουφοί,τυφλοί να εξαφανιστούμε
Με πρέζες πρόσκαιρης χαράς,πλαστικής ευτυχίας
Προβάλλουν την ιδέα τους αυτοί!
Σαν τρόφιμοι,να ενταχθούμε
Σαν μηχανές,να αλληλεπιδρούμε
Σαν ζώα,να αναπαραχθούμε
Γυμνοί απο αισθήματα,να ερωτευτούμε
Μα όταν τις επιθυμίες μας ακούμε...
Και βίαια στα αισθήματά μας αφεθούμε...
Στα όνειρα μας θα ανταποκριθούμε...
Τότε με σκέψη καθαρή,αθώα καταστρεπτική
Και πρωτόγνωρη δίψα για ζωή
Για εσάς θα είναι κακά τα νέα
Και γι αυτό που ονομάζετε εσείς ιδέα...ιδέα...ιδέα!
Ιδέα της επιβολής,του κράτους της υποταγής
Ιδέα της καταστολής,συναισθημάτων και ψυχής
Ιδέα που επιβάλλατε,με ψέμματα και βία
Ιδέα που εσείς,αποκαλείτε κοινωνία...
υγ αυτο ειναι πανω κατω το υφος που προτιμω να γραφω,ισως γι αυτο κραταω πολυ προσωπικους τους στιχους μου
-
Δηλ δεν έχουμε ιδέα για την ιδέα... :)
Δεν παρατηρώ όμως μίσος στους στίχους σου, ίσως υπερβάλεις λιγάκι με τα συναισθήματά σου. Συμφωνώ με τους υπόλοιπους ότι δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι, γράφεις πολύ καλά.
-
στα συναισθηματα αμα υπερβαλλεις μερικες φορες δεν ειναι και κακο ;)
απλα υπαρχουν πολλες φορες που κοιταω γυρω μου και ενω ολα ειναι ωραια και καλα(ετσι φαινονται τουλαχιστον) βλεπω τι γινεται πραγματικα και τρελαινομαι...δεν νομιζω οτι υπαρχει κατι πραγματικα υγιες σε αυτο το κοινωνικο σχηματισμο