Μέσα στον δρόμο είμαι χαμένος,
και από αυτόν μεγαλωμένος.
κάθε σκέψη μου χτυπάει σαν σφυρί,
πάνω στις μέρες μου που αυξάνονται,
στις νύχτες μου που χάνονται,
και μέσα τους θρονιάζεις κάπου εσύ.
Η πιο μεγάλη από όλες τις ανάγκες,
της επιβίωσης η γνώριμη φωνή,
που μου θυμίζει κάθε λίγο και λιγάκι,
πώς ο καθένας μας και αν θέλει δεν μπορεί,
να κομματιάσει τις ανάγκες και τα θέλω,
περιορίσεις τις ευθύνες του στο εγώ.
Μα δεν βαριέσαι συνεχίζω ν` ανατέλλω,
και πες στην δύση πώς γουστάρω να τα την δω.
<<Ρ>>
Γράψε στους τοίχους σου με σπρέι το όνομα σου.
Σαν λύκος ούρλιαζε τα βραδιά στην βροχή.
Σκληρή σαν πέτρα κάνε την καρδιά σου.
Και μην μασάς πια ρε η άνοιξη θα έρθει.
Μέσα στον δρόμο είμαι χαμένος,
και για πολλά μετανιωμένος,
μα δεν βαριέσαι συνεχίζω και που βγει.
φτιάχνω δικά μου μονοπάτια και σκουπίζοντας τα ματιά,
ελπίζω να έρθει γρηγορότερα η αυγή.
Γιατί τα πόδια μου άρχισαν και λυγίζουνε,
κι` κάθε ανάσα μου βαστάει μια κραυγή.
Γιατί τα πρέπει την ψυχή μου παρασύρανε,
και την θάψανε βαθιά μέσα στην γη .
Μέσα στον δρόμο είμαι χαμένος,
και για πολλά μετανιωμένος,
μα δεν βαριέσαι συνεχίζω και που βγει.
φτιάχνω δικά μου μονοπάτια και σκουπίζοντας τα ματιά,
ελπίζω να έρθει γρηγορότερα η αυγή.
Γιατί τα πόδια μου άρχισαν και λυγίζουνε,
κι` κάθε ανάσα μου βαστάει μια κραυγή.
Γιατί τα πρέπει την ψυχή μου παρασύρανε,
και την θάψανε βαθιά μέσα στην γη .
αυτη η στροφη τα λεει ολα πιστευω....
μπραβο ρε συ ανδρεα.....ωραιο και αυτο εδω...