Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: tinios στις 05/04/08, 22:24
-
ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΔΙΑΒΗΚΑΝ
Απλώνουν ρίζες, οι ψυχές, στα πεζοδρόμια,
μάταια προσμένοντας, την Άνοιξη να φτάσει.
Στάση εργασίας οι ποιητές, στα ονειροδρόμια,
δρόμο δεν βρίσκει η ελπίδα, να περάσει.
Αρρωστημένες μουσικές, στα ραδιόφωνα,
αδειες κορνίζες! Κομματιάζουνε τις μνήμες.
Ή με κραυγές, είτε μιλώντας χαμηλόφωνα,
λέξεις ανόητες, απλά να φτιάχνουν ρίμες.
Παραφυλάν τα τρωκτικά των συνειδήσεων,
μες στις σκιές, τη λογική να ροκανίσουν.
Παραμυθένιους στήνουν, κόσμους ψευδαισθήσεων,
την απουσία της Αγάπης, ν’αφορίσουν.
Καλοστημένες μηχανές αναζητήσεων,
προσφέρουν εύκολα, για όλα απαντήσεις.
Τραπέζια στρόγγυλα, ατερμόνων συζητήσεων,
«λύσεις», σου δίνουν, πριν ακόμα τις ζητήσεις.
(Ρ)
Πόσο ανεπαίσθητα, μας πέταξαν στ’αζήτητα!
μικρομεσαίους, και ανιστόρητους μας βρήκαν.
Είδαν τα στέκια των ονείρων ακατοίκητα,
οι βάρβαροι άργησαν, μα τελικά διαβήκαν!
-
Ποτέ δεν έχω σχολιάσει κάποιο ποίημα ή στίχους αυτού του πίνακα, αλλά οι στίχοι αυτοί πραγματικά είναι η εικόνα της εποχής μας. Συγχαρητήρια για το αισθητήριο αυτό που αντιλαμβάνεται τη ροή της καθημερινότητας της κοινωνίας μας.
-
Οντως tinio εχεις απολυτα ζωγραφισει την ντροπη μας.και αν καποιες λεξεις μου ερχονται στο μυαλο<καταλισθεντως ολα πεσαν αξιες, φιλιες, ερωτες, και στο πικαπ τραγουδια σιγοπαιζαν για σχεσεις φτηνες, ξενερωτες.>