Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: tinios στις 20/04/08, 22:52
-
ΕΤΣΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ
Εκεί που αντρειεύουν, του θανάτου οι σκιές,
στο κρύο χώμα του προθάλαμου, του Απείρου.
Δίπλα σε ασπάλαθους, μυρτιές, κι αλιφασκιές,
φύλλα πετά, το κορμοβλάστημα του ονείρου.
Μεταλαμβάνουν οι ψυχές, υπομονή,
κάτω απ’τους ήχους της απόγνωσης, του γκιώνη.
Νύχτα σαρκώνεται, η αιώνια προσμονή,
ελπίδας στάλαγμα, στο νεκρικό σεντόνι.
Κάτω απ’ τους ίσκιους, μαύρων δέντρων, σιωπηλών,
φυτρώνουν σπόροι, μ’Άγιο αίμα ποτισμένοι.
Τα αγριόχορτα αψηφούν, των απειλών,
κι απλώνουν ρίζες, σ’άλλη γη, ευλογημένη.
Μορφές μαρτύρων, στις σκηνές του ουρανού,
δοξολογούν, την εγκαρτέρηση του πόνου.
Ακροβατεί, η Άγια ανάσα του Θεού,
μια στο μηδέν, και μια στ’απέραντο του χρόνου.
Έτσι ονειρεύομαι, με μάτια ανοιχτά,
μεσ’ απ’ τον τάφο μου, θεός να ανατέλλω.
Ίσως πιστεύοντας σε Εκείνον δυνατά,
ίσως, δοξάζοντας, ένα δικό μου, «θέλω»!
-
Πεσιμισμός και οπτιμισμός συγχρόνως ! Ένα στέρεο πήγαινε-έλα αντιθέσεων και αντιφάσεων μ΄ένα πολύ περίτεχνο τρόπο δοσμένο,γι αυτό και μου άρεσε ιδιαίτερα !
-
ομορφα πλεγμενες οι αντιθεσεις, αγκαλιασμενες σφιχτα οι αντιφασεις...
πολυ δυνατο!!!
-
Αν η ποίηση είναι η τέχνη της σύνθεσης λογοτεχνικών έργων σε στίχους,
φαίνεται πως βρήκαμε έναν καλό τεχνίτη.