Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: tsoureki... στις 06/05/08, 20:15
-
Ο κόσμος μου της φαντασίας,
έχει ένα θρόνο αδειανό.
Εκεί κάθισες εσύ,προσωρινέ βασιλειά.
Για πόσο θα με βασανίσεις?
-
τι ειναι αυτο???
-
avant garde 8)
-
τι ειναι?τι να σου πω.....καποιες σκεψεις που θελησα να εκφρασω :-\....
-
θα μπορουσε να ειχε καποια εκταση...μαγαλυτερη... περισσοτερες ιδεες... γενικα ολοι ιδεες μας εκφραζουμε...
αλλα ο τροπος παραπεμπει σε δημιουργους που ειναι ηδη γνωστοι και καταφευγουν στην απλοτητα...
-
Δηλ. η απλότητα είναι χαρακτηριστικό των διάσημων?
-
Δηλ. η απλότητα είναι χαρακτηριστικό των διάσημων?
Όχι! Αποδεδειγμένα πλέον είναι και χαρακτηριστικό των... τσουρεκιών! :P
(tsoureki, πλάκα στον papou κάνω... εκφράσου ελεύθερα εσύ ;))
-
Λίγο σεβασμό παρακαλώ! tsou reki είναι το όνομα....
-
σε αυτη την περιπτωση νομιζω πως αντιστραφηκαν οι ρολοι... εγω γινομαι πιο συντηριτικος και εσυ papou πιο "ελευθερος"
εχεις δικιο οτι δεν μπορουμε να περιορισουμε την εκφραση καθως αυτη ειναι ιδη για τον καθενα....αλλα δεν νομιζω πως το συγκεκριμενο εργο μπορει να ανηκει σε καποια κατηγορια ποιηματων.... ειναι απλα ενα τετραστιχο...
-
Θου Κύριε φυλακή τω στόματί σου... Βρήκες άνθρωπο να χαρακτηρίσεις ως συντηρητικό...
Αν και σπανίως ασκώ κριτική σε τρόπο έκφρασης, για το συγκεκριμένο "τετράστιχο" έχω να πω τα εξής: Κατά την γνώμη μου πληρεί τους όρους ώστε να χαρακτηριστεί ως άρτιο "ποιήμα" (Αν κάτι μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι βεβαίως), αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι οι απαιτούμενες συνιστώσες ενός ποιήματος είναι οι εικόνες και η αφαίρεση (με την έννοια της συμπύκνωσης).
Βέβαια είμαι απόλυτα σίγουρος ότι εαν κάποιοι άκουγαν για πρώτη φορά το μελοποιημένο πεντάστιχο του Σεφέρη:
"Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν
τα μαρμαρα να λάμπουν στον ήλιο
την θάλασσα να κυματίζει.
Λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα"
δεν θα το χαρακτήριζαν ως ποιήμα.
-
ακριβως αυτο λεω.... δε διαφωνω στο αν ειναι ποιημα ή οχι... απλα εξεταζω το γεγονος οτι τα μικρα τατραστιχα ειναι καθιερωμενα απο ποιητες που το εργο τους ειναι καταξιομενο...γι αυτο αλλωστε πιστευω το κανουν...
-
Φίλε μου, όταν έγραψε ο Σεφέρης το συγκεκριμένο ποίημα δεν ήταν "καταξιωμένος" και σίγουρα δεν ήταν γνωστός με την έννοια του διάσημου.
Καταξιωμένους καλλιτέχνες, δηλ. με αναγνωρισμένη από τους πολλούς "αξία", ζητούν μονάχα οι πολλοί. Αυτοί οι ίδιοι που θα προσπαθούσαν να θανατώσουν τον Αισχύλο αν ήταν σύγχρονός τους. Διότι "πολλοί οι κλητοί, λίγοι οι εκλεκτοί". Και οι εκλεκτοί δεν κρίνουν βάσει ονόματος και φήμης!
-
Μια και αυτό το θέμα άρχισε για τις "μικρές μας σκέψεις" αν το κρατήσουμε έτσι και ας συμπληρώσουμε ότι δεν πάει αλλού .
Έξω φυσάει και εγώ περπατώ ξανά στην σκιά
Λόγια αναμνήσεις, και λίγο πιο πέρα τρακάρω
Τον χρόνο.
με πλησιάζει το χέρι του στον ώμο μου ακουμπά,
Πες μου τι θες μου λέει, για εσένα ήρθα μόνο.
Του λέω ντροπή, σου για χαρά!!
-
"Νιωθω κι εγω εκεινο τον πόνο, πάλι
αυτόν που μοιαζει φορές να μου σκίζει τα σωθικά
αυτον με βρίσκει πάντα σαν ατυπο ραντεβου
φορές που πρέπει, φορές που δεν πρέπει
εγκαιρα ή παράκαιρα
πρέπει να την αφήσω να φύγει
Τι κι αν δεν θέλω?
τι κι αν το αποφεύγω?
Τι κι αν δεν εχει χαρτι?
αν δε χέσω, δεν γλυτωνω με τπτ"
-
Ο έρωτας είναι σαν να κολυμπάς
Λίγο πάνω απ'την γη,
λίγο κάτω απ'τον ουρανό.
Γυμνός ψυχή τε και σώματι, μπροστά στον ήλιο της καρδιάς σου.
Το κολύμπι είναι σαν να ερωτεύεσαι.
Ταξιδεύεις πάνω στον αφρό της
βυθίζεσαι μέσα στον απίθμενο βυθό της
Γυμνός ψυχή τε και σώματι μπροστά στα δυό της μάτια.
-
xaxaxax o 8eos! qrusticks ;D
-
αυτα ειναι!!