Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Len2 στις 29/05/08, 00:16
-
Ως ποτε;
Ως πότε θα αντιγράφω στίχους άλλων;
Ως πότε θα ζηλεύω την ταραχή τους;
Ως πότε θα λέω πως θα δω τον ήλιο στην αυγή
μα θ' αποκοιμιέμαι στο σκοτάδι;
Κι ως πότε ακόμα θα υποκρίνομαι πως τον είδα;...
Ως πότε θα παλεύω να πιστέψω
ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει μ' ένα τραγούδι
που ποτέ μου δεν τραγούδησα, δεν ζωγράφησα τους στίχους του στους τοίχους των Μεγάλων;
Ώς πότε θα λαχταρώ για ένα δάκρυ
να μου θυμίσει πως ακόμα η ψυχή μου ζεί, ζητάει,
τρέχει, παλεύει με την λογική για να με φτάσει;
Ως πότε, Κύριε, θα αντιγράφω στίχους άλλων
που σαν τρελή ζηλεύω,
ως πότε θα ποθώ λίγες νότες ζωής και στην δική μου πένα;.....
-
ειδα πολλα δικα μου πραγματα σε αυτο το εργο...
ολος αυτος ο δρομος και ο αγωνας πιστευω δεν ειναι ματαιος... συνεχισε να γραφεις...