Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: gelly στις 13/06/08, 21:07
-
Ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις πως δε με ξέρεις
εσύ που μ'είδες κ ντυμένη κ γυμνή
Κι ενώ γνωρίζεις πως πολύ θα υποφέρεις
προτιμάς να με αφήσεις μοναχή
Ποιος είσαι εσύ που υποκρίνεσαι με δάκρυα
και λες πως κλαις για αυτόν εδώ το χωρισμό
Πάψε να λες ψευτιές, δε ξέρεις πόσο μάταια
μοιάζουν όλα, δε μπορώ να προσπαθώ
Ποιος είσαι εσύ που μου ζητάς να έχω θάρρος
εσύ που μου δωσες και πίσω πήρες τη ζωή
Σαν σε μια θάλασσα βαθιά να ήσουν ο φάρος
που τώρα έσβησε και έσβησε η ψυχή
Ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις πως με αφήνεις
τώρα κατάλαβα και ξέρω το γιατί
δίπλα μου μοιάζεις πια μικρός και δε με πείθεις
ήσουνα ήλιος μα δεν έδινες ζωή...
-
Μπράβο,
πολύ μου άρεσε ... :D
Βελτίωσε λιγάκι τα μέτρα του (οι δεύτεροι στίχοι κυρίως)
.... και είναι έτοιμο για μελοποίηση !!! :D
/nEwBiE 8)
-
Κι εμένα μου άρεσε ! Απορώ πως δεν μπήκαν κι άλλοι να το κριτικάρουν !
Είναι ν΄απορείς !
Εύγε !
-
Πολύ καλό όντως..Εξαιρετικό τραγούδι..Όσο για σχόλια...τα σχόλια περιττεύουν..
Ποια είσαι εσύ που μ΄ απειλείς, πως αν σ' αφήσω θα υποφέρω
Κυρία μου ομολογώ, δεν σ' έχω δει, ούτε σε ξέρω
Εκτός αν ήρθες κάποια νύχτα λαθραία μες στα όνειρά μου
πνεύμα,σκιά,αερικό της νύχτας πλάσμα μαγικό..
-
οτι λάμπει δεν ειναι χρυσός
ο φόβος ο χειρότερος εχθρός σε μια σχέση
κι εσυ όμορφα μας δίνεις να τα νιώσουμε μέσα απο τις λέξεις.