Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ερεβος στις 17/06/08, 21:06
-
Σταματησα πιο χαμηλα
απ το πλατυσκαλο που σ ειδα πρωτα
Ηρθε τωρα πια η μερα
που σαν ανδρες τα χερια σφιγγουμε
Μην ξεροντας αν ειναι μισος ή αγαπη
φοβος ή θυμος
αυτα που στα μυαλο μας τριγυριζουν
Κι οσα κι αν γινανε αυτα που μας χωριζουν
ειπα να στα μοιραστω και παλι, αλλα πως;
Κι οσο κι αν εμοιαζαν ολ' αυτα να μας γνωριζουν
της λυπης σου δεν επαψε να παιζει ο σφυγμος
-
Na και η εθαισθητη πλευρά του σατανά......πολύ ωραίο ρε φιλος....
Ηρθε τωρα πια η μερα
που σαν ανδρες τα χερια σφιγγουμε
νωρις δεν ειναι ακόμα? ;)
-
Σ ευχαριστω φιλε μου... ;D Ο Σατανας ειναι ευαισθητο και καθολα παρεξηγημενο πλασμα by the way... :P
-
Φίλε των Ημερών : Θαυμάσιο !!!
-
Σε βρήκα!
Όμορφο!
Ίσως γιατί εσείς, εσύ, εκείνος γνωρίζετε καλύτερα τη λύπη από ό,τι σας γνωρίζουν όλα τ'άλλα...
"Σημασία έχει.....όχι πια εδώ!"
Να'σαι καλά!
-
Πραγματικά τρυφερό και έντονο φίλε :o!!!!