Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: rakenditos στις 01/07/08, 20:33
-
1/7/?
Και ομως.Τιποτα δεν εχει αλλαξει.
Εδω και χιλιαδες χρονια
το απογευμα αυτο
εκανε παντα ζεστη.
Τα παιδια γυρίζαν στο σπιτι
κουβαλωντας τα ποδηλατα στους ωμους
και η τηλεοραση επαιζε σιγανα στο μπαλκονι.
Παρ' ολη την φαινομενικη διαφορα
τα ονοματα
και ισως μια κοπελα
που περναει φορωντας το καλο της φουστανι
στην πραγματικοτητα
μενουν ολα εδω.
Και αν ξεχναμε παλιες εποχες
και καμωνομαστε ταχα πως δεν τις εχουμε ζησει
ειναι για να συστηνομαστε ξανα
ή να μαθαινουμε ακομα
εναν μικρο μακρινο εαυτο
που μεχρι εχτες
τον ειχαμε χασει.
Φωτογραφιες θαμπες,
εικονες του αυριο
που ειμεις κοιταμε απορρημενοι
και ανικανοι να διακρινουμε
το καθε μας προσωπο
στην καθε ζωη του.
Διδυμες στιγμες
χαμενες στον χρονο.
Ας ειναι.
Ισως απλως κανω λαθος.
Μα εξω
τα παιδια γυριζουν στο σπιτι
κουβαλωντας τα ποδηλατα στους ωμους
και μια ομορφη κοπελα
περπαταει βιαστικα και φορωντας
το καλο ,βραδινο της φουστανι....
-
διαφορετικο απο οτι μας εχεις συνηθισει.... δε με χαλαει... η επαναληψη εχει τον σκοπο της να φανταστω....
-
θα σε γελασω..για εμενα παντως εχει!