Δεν φοβάμαι κανένα, δεν φοβάμαι για μένα.
Δεν φοβάμαι για εσένα, και για όσα θα έρθουν.
Δεν φοβάμαι τον φόβο, τον κακό τους τον λόγο.
Δεν φοβάμαι τις νύχτες μόνο που θα με βρουν.
Δεν φοβάμαι καθόλου ούτε τα αγρία θηρία,
Των θεών τιμωρίες, των ανθρώπων σιωπές.
Δεν φοβάμαι την λήθη, ένα ψέμα που πείθει,
Δεν φοβάμαι το αύριο που φοβούμουνα χθες.
(ρ)
Μονό εσένα φοβάμαι, ξεπεσμένη μου μούσα,
Τα ακριβά σου τα λούσα, τις φτηνές σου στιγμές.
Μονό εσένα φοβάμαι, μην τυχόν και μ αφήσεις,
Μην τα μάτια σου κλείσεις και εγώ μείνω εδώ
Σε μια άσπρη σελίδα που πολύ την φοβάμαι,
Εκεί γεννούνται οι φόβοι που δεν θέλω να δω.
Δεν φοβάμαι τον πόνο, την αλήθεια, τον χρόνο
Δεν φοβάμαι τις σκέψης που με μελαγχολούν.
Δεν φοβάμαι κανένα, ούτε καν πια εμένα
Δεν φοβάμαι γυναίκες που θα παν και θα έρθουν.
Μονοπάτια του χρόνου δεν φοβάμαι καθόλου,
Δεν φοβάμαι ελπίδες που μπορεί να χαθούν.
Δεν φοβάμαι κανένα γιατί έχω εσένα,
Δεν φοβάμαι τα όχι που μπορεί να μου πουν.