Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: mati στις 30/08/08, 10:19
-
Λευτερωμένη η σκέψη
ψάχνει το δρόμο της φυγής…
Το σώμα, ανήμπορο να την κλείσει μέσα του…
Παράμερα, η απόφαση
παίζει με μια ζωντανή, ερωτευμένη,
αναπάντεχα ευτυχισμένη, μικρή καρδιά…
Α! ναι…
Κι ένας τοίχος
που ορθώνεται ανάμεσά μας,
γερά χτισμένος, νοερά χτισμένος,
που μοιράζει στα δυο
την ίδια απόκριση,
την ίδια υπόσταση,
μας κάνει δυο υπάρξεις,
απροσδόκητα απλές,
σίγουρα ανικανοποίητες
και μας χωρίζει σε δυο σώματα,
α ν ε ξ ά ρ τ η τα μεταξύ τους…
-
μπραβο μπραβο.... ειχα καιρο να διαβασω ενα εργο αυτου του ειδους....
λιγο υπερεαλιστικο, λιγο πεζο, λιγο εμμετρο, λιγο συμβολικο....
σιγουρα πισω απο τις λεξεις κρυβονται βαθυτερα νοηματα απο αυτα που εμφανιζονται με την πρωτη ή την δευτερη αναγνωση....
-
Η σκέψη,η απόφαση,ο τοίχος...Όμορφα δεμένα,ίσως κρύβουν και λίγο μυστήριο ..Το βρήκα πολύ ελκυστικό,μου άρεσε πραγματικά.