Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Amylo στις 17/09/08, 22:10
-
παιδια δημοσιευω πρωτη φορα σε αυτο το θεμα,ποτε δεν ειχα σκεφτει να ανεβασω το συγκεκριμενο ποιημα το οποιο ειναι και το πρωτο μου ,αλλα εξαιτιας ενω φρι θα το κανω :P
Το ποιημα "μιλαει" για το ολοκαυτωμα στα καλαβρυτα και εχει γραφτει πριν 4 χρονια για εναν διαγωνισμο...
Πριν από πολλά χρόνια,χαράκτηκε μια ιστορία.
Μέσα σε λίγα χρόνια,χαράκτηκε μια νέα πορεία.
Ο πόνος μας έγινε πείσμα σας,
το πείσμα σας μεγαλύτερος πόνος μας.
Ο θάνατός σας, η ζωή μας.
Ο πόνος σας η ροή μας.
Οι άνθρωποι χωρίστηκαν.
Οι καρδιές σκορπίστηκαν.
Και με μια σκέψη βρέθηκαν ακόμα πιο μακρυά
Σκέφτηκαν...,μίλησαν...,κοίταξαν...,άκουσαν;
Σίγουρα ΕΚΕΙΝΟΙ άκουσαν!
Τα μόνα όργανα που λειτουργούσαν πάνω τους ήταν
το αφτί τους και και το ντουφέκι τους....
άκουγαν και... εκτελούσαν.
ΕΚΕΙΝΟΙ σκέφτηκαν; Τον πόνο της καρδιάς,σίγουρα όχι.
ΕΚΕΙΝΟΙ κραύγασαν; Από τον πόνο της ενοχής,σίγουρα όχι.
ΕΚΕΙΝΟΙ κοίταξαν; Τα αθώα μάτια ΑΥΤΩΝ, να τους ρωτούν;
Και με το χρώμα του αίματος να ζωγραφίζεται
στο πάτωμα ένα <<Γιατι;>>.
Όχι γιατί με σκοτώνετε..., αλλά...γιατί;
-
γεια σου amylo!
καθε αρχη και δυσκολε ε?εγω νομιζω πως σε λιγο θα σου αρεσει..
οσο για το ποιημα σου , ειναι ευθυ και απλο....για εμενα τα πολυ σοβαρα πραγματα πρεπει ειτε να κρυβονται βαθια μεσα στις λεξεις (τι λεω ρε..) ειτε να λεγονται ακριβως ετσι..απλα και απροκαλυπτα.
Σκατα ,δεν ειμαι καλος στο να σχολιαζω απλα χαιρομαι που μας εδειξες και εσυ κατι απο εσενα και περιμενω και αλλα
(υ.γ δεν θελω να νομιζεις οτι σου γραφω ,ξερεις επειδη ασχοληθηκες μαζι μου...απλα θα εγραφα σε οποιοδηποτε μελος εκανε μετα απο πολυ καιρο παρουσιας του εδω το βημα να "εκτεθει" μπροστα στους αλλους...)
Να σαι καλα λοιπον κ να θυμασαι, ακομη και αν δεν σχολιαζω...ΘΑ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ!!!
(ακουστηκε αρκετα απειλητικο η να το ξαναπαρω απο την αρχη?)
-
μια στο τοσο κανει ο rakenditos σχολιο και δεν δινει περιθωρια να πει κανενας τιποτα αλλο.....
εγω εχω να προσθεσω οι διαβασα το εργο σου πολλες φορες και μπορω να πω πως με αγγιξε....
γενικα η θεματολογια που εχει να κανει με τις θυσιες των προγονων μας, αλλα και γενικα για τα θυματα του πολεμου σε ολο το μηκος και πλατος της γης, αγγιζει τον καθενα μας......
υ.γ. ελπιζω κι εσυ να "κολλησεις" στην κατηγορια αυτη του Kithara... καλη συνεχεια
-
rakendite σε ευχαριστω πολυ,δεν νομιζω να σκεφτηκε ποτε κανεις οτι εισαι ανθρωπος που θα επαιζε αυτο το παιχνιδι των καλων σχολιων :P
σε ευχαριστω πολυ για το σχολιο σου ειναι πολυ συμαντικο για μενα που το σχολιασες οσο εσυ
οσ και ο Neikos,Neiko σε ευχαριστω πολυ και σενα που ασχοληθηκες τοσο με το εργο μου τοσο πολυ και το οτι σε αγγιξε με ευχαριστει :)
σας ευχαριστω και τους δυο παρα πολυ γιατι εισται και δυο ατομα απο το φορουμ που σεβομαι την αποψη τους, αλλα εργα δεν νομιζω να υπαρξουν,οπως διαβασατε στον προλογο ηταν το πρωτο μου ποιημα και δεν ειναι συχνο να γραφω,γθια την ακριβεια εχω γραψει αλλο ενα, σας ευχαριστω πολυ να σται καλα ;D
-
Amylo, γιατί δεν θα υπάρξουν στο μέλλον άλλα δικά σου;
Ο rakendytos μας κάλυψε όλους πιστεύω, αλλά και εμένα μου καλάρεσε και όσο το διαβάζω κάτι παραπάνω βρίσκω, αλήθειες και νοήματα όμορφα βαλμένα. Αφου λοιπόν έχεις γράψει και άλλο ένα ας το διαβάσουμε και αυτό και να δείς ότι θα σου κάνει όρεξη και για γράψιμο όταν έχεις τον χρόνο. Μην ξεχνας αυτο που σου έγραψε ο rakendytos , τα σοβαρότερα πράγματα και ένοιες λέγονται και κατανοούνται έτσι απλά. Αυτή είναι και η ομορφιά τους. Γράφεις ωραιότατα, δώσε μας κι άλλα.
-
σε ευχαριστω πολυ ΜΙΣΤΡΙΝΤ να σαι καλα :D