Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Joevaicci στις 03/10/08, 15:15
-
http://forum.kithara.gr/index.php?topic=63668.0 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=63668.0)
(Αν σας ζόρισε τότε το μέτρο, ετοιμαστείτε για μπέρδεμα...)
Και τώρα να'μαστε εδώ
όπως τον πρότινο καιρό
μ' απόθεμα σημάδια
Κάτω απ' του ήλιου τη σκιά
όλα μου μοιάζαν δυνατά.
Σε ένα πράσινο νησί
αρμύρα μύρισε η ζωή
κι εμπρός τραβήξαμε
Μα κάτι αφήσαμε εκεί,
τόσο μας τρόμαξε το γκρι
κι αγκαλιαστήκαμε
Ψεύτικα βάλαμε φτερά
πρόσωπα ωραία, φωτεινά
ξεγελαστήκαμε
Για το δικό μου το καλό
έβαλες φόβο στο μυαλό
και δεν πατσίσαμε
Άλλα μου έδειχνες εσύ
μα δεν τα κοίταζα εγώ
και σ' έναν τεχνητό βυθό
βουτιές κάναν τα όνειρα
Και τώρα να μαστε εδώ
όπως τον πρότινο καιρό
μ' απόθεμα σημάδια
Και πότε έσβησε το φως
ούτε το πότε και το πως
δεν το κατάλαβα
Καπνό θηλάζοντας βαρύ
μήπως και φύγει η πληγή
να με αφήσει
Και το κεφάλαιο το λειψό
άφησε πίσω του κενό
που δε γεμίζει
Πότε ο Μορφέας θα να ρθεί;
από έναν ύπνο να γενεί
το χειροκρότημα
Έπεσε αυλαία ξαφνικά
ηθοποιοί και σκηνικά
εξαφανίστηκαν
Με μια υπόκληση βαθιά
ήρθε το τέλος για καλά
μα ήταν η ώρα του