Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: SEIRINE στις 15/10/08, 20:37
-
Σ'ένα δρόμο μοναχικό
για χρόνια περπατούσα
και κάποιον στο διάβα μου να δώ,
ποτέ δε καρτερούσα..
Μα νά,που φάνηκες εσύ
με μια αγκαλιά λουλούδια,
να μου θυμίσεις της άνοιξης
τα πιο γλυκά τραγούδια..
Μου έταξες τον ουρανό
τ'αστέρια όλου του κόσμου,
ποτέ όμως δε κατάφερες
να μου τα φέρεις φώς μου...
Μα ούτε εγώ τα ήθελα
ποτέ δε τα ποθούσα,
να μ'αγαπάς για μια ζωή
μονάχα αυτό ζητούσα..
Κι ήταν η αγάπη μας φωτιά
αέρας τα φιλιά μας,
που όλο την φουντώνανε
και ζέσταινε η καρδιά μας..
Μα ήρθε μια μέρα βροχερή
που άφησε μόνο στάχτες,
σαν μου πες φέυγω,δε μπορώ
να ζώ με αυταπάτες...
Ποτέ μου δε κατάλαβα
αυτός τι εννοούσε,
μα ξανά η καρδιά μου να τον δεί
στο δρόμο λαχταρούσε...
-
Γλυκά και βαθιά τα λόγια για την όμορφη αγάπη που γράφεις.
Μου έταξες τον ουρανό
τ'αστέρια όλου του κόσμου,
ποτέ όμως δε κατάφερες
να μου τα φέρεις φώς μου...
Καρτερικά περίμενες...
Και στο τέλος απαρηγόρητα πάλι περιμένεις (Ποτέ μου δε κατάλαβα αυτός τι εννοούσε, μα ξανά η καρδιά μου να τον δεί
στο δρόμο λαχταρούσε...).΄
Γλυκόπικρη η ιστορία σου SEIRENE!
-
Aganippi,καλημέρα...
Καταρχήν ευχαριστώ για το χρόνο που διέθεσες για να μου απαντήσεις...
Ειναι πολύ σημαντικό να βλέπεις πως αυτά που γράφεις δε είναι και τόσο αδιάφορα,
ώστε να μην υπάρξει ούτε ένας για να απαντήσει...
Μπένοντας εδώ,αποφάσισα να στείλω κάποιες σκέψεις μου για αξιολόγηση,
αλλά αν αυτή η αξιολόγηση,καλή ή κακή δεν έχει σημασία,δε προέρχετε απο πουθενά,
άδικος κόπος..
Όσο αφορά τώρα στην απάντηση σου,εχω να σου πώ,
πως κατα τη γνώμη μου,όλες οι αγάπες αφήνουν μια γλυκόπικρη γέυση σαν τελειώσουν,
έτσι δεν είναι?
Αυτό ήταν και το νόημα που ήθελα να αποδώσω και χαίρομαι που το κατάλαβες..
Καλημέρα λοιπόν και καλή πορεία σε οτι και αν κάνεις...
-
Μια ιστορία αγάπης όμορφη, όπως κι’ όλες που αφορούν αγάπη, έρωτα, που αφήνουν γλυκές νοσταλγίες μα και απογοήτευση, μίσος πολλές φορές.
Θα μου επιτρέψεις με όλο το θάρρος να σου πω, πως θα ήθελα εγώ την πέμπτη στροφή και πως την τελευταία στην οποία - αλλάζεις δεν ξέρω το λόγω – στροφή σε δεύτερο πρόσωπο.
Κι’ ήταν η αγάπη μας φωτιά
καυτά και τα φιλιά μας
κι’ έπαιζε με τον έρωτα
χαρά μου η καρδιά μας.
Μα αν οι σκιές της νύχτας
σ’ οδηγήσαν σε παγίδες
θα είναι πάντα η αγάπη μου εδώ
ένα λιμάνι στις χαμένες σου ελπίδες.
-
justin,Καλησπέρα...
Ευχαριστώ για το σχολισμό σου και για την απόδοση των στίχων μου με το δικό σου τρόπο..
Ήταν μια πολυ ενδιαφέρουσα μετατροπή,αλλά άλλαζε το νόημα που ήθελα εγώ να δώσω..
Όσο για το λόγο που στο τελευταίο τετράστιχο χρησιμοποίησα δέυτερο προόσωπο είναι απλός..
Ήθελα να κλείσω δίνοντας την αίσθηση οτι πρόκειται για αφήγηση της ιστορίας...
Και πάλι ευχαριστώ..
καλό απόγευμα....
-
Αυτό ήταν και το νόημα που ήθελα να αποδώσω και χαίρομαι που το κατάλαβες..
;;;;
κι εγω που υπέθεσα πως ξεκλειδώνει με αυτό...
Ποτέ μου δε κατάλαβα
αυτός τι εννοούσε,
μα ξανά η καρδιά μου να τον δεί
στο δρόμο λαχταρούσε...
τώρα τι να πω;
λαχταρούσα κι εγω
εδω, το νόημα να βρω
όμως έπεσα έξω...
Με κεφάλι σκυφτό
πως λυπάμαι θα πω...
πως ν' αντέξω;
Καλησπέρα SEIRINE και σε όλους σας...
Ηρθες πολύ γρήγορα λοιπόν....
Μπράβο σου και μην α-π-ο-γ-ο-η-τ-ε-υ-τ-ε-ι-ς ...
Δεν είναι ευκολο και μην μιλάς για άδικο κόπο...
Τρεις άνθρωποι εδω (ως τώρα) έχουμε να σου πούμε τρεις διαφοετικές απόψεις, δεν θα πρεπε όμως να σε προβληματίζει τόσο...Ξέρεις πιστευω πως η ποιηση δεν μαθαίνεται...Αξίζει να μπορεί κάποιος να την αγγίξει και όσο πιο πολύ το κάνει τόσο εξελίσεται, ανακαλύπτει διαστάσεις που αν καταφέρει να γίνει ''φίλος'' τους βλέπει τα πάντα τελείως διαφορετικά... απο τον τρόπο που ζεί ως ένα απλό μήνυμα του σε ένα φόρουμ...καλή ώρα.
ΣΥΝΕΧΙΣΕ...
ΥΓ.Δοκίμασε τις αλλαγές που προτείνει ο justin,και κάτι ακόμη αν θες....εκει στην Ανοιξη και τα τραγούδια...
εκτος αν εννοείς τα τραγούδια της φύσης.
-
Πολύ όμορφη, ρομαντική, μελωδική ιστορία...Μπράβο σου !