Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: mantinada στις 28/10/08, 22:30

Τίτλος: Όνειρα γλυκά, μελένια...
Αποστολή από: mantinada στις 28/10/08, 22:30

Μ' άφησες λοιπόν...
Συντροφιά σου ο Μορφέας τώρα θα 'ναι...
Να σε κοιτά...
Με μάτια που να μου ανήκουν θα 'θελα ...

Να σε φυλάει, όπως του ζήτησα...
Από εφιάλτες, που ποτέ τον εαυτό μου να προφυλάξω δεν κατάφερα...
Από Θεούς και Δαίμονες, στοιχειά του παρελθόντος...
Καθώς η σκέψη, ανοχύρωτη, στο κενό παραδίνεται...

Κι όνειρα, γλυκά, μελένια, όπως του παρήγγειλα...
Στις οθόνες του μυαλού σου να προβάλει...
Γεμίζοντας χαμόγελα το άδειο σου δωμάτιο...
Σαν ηλιαχτίδες, που κοφτερά σπαθιά θυμίζουν...
Ξεσκίζοντας την ερημιά του σκότους που την κλίνη σου τυλίγει...
Αφήνοντάς σε ήρεμο...
Σε απαστράπτων, φως γαλήνιο, λουσμένο...

[/i][/b]

Τίτλος: Απ: Όνειρα γλυκά, μελένια...
Αποστολή από: kuiper στις 30/10/08, 09:15

Είδα την εικόνα / κείμενο στο προφίλ σου και έτσι πέρασα από το
``Αναμνήσεις μελλοντικών ονείρων...``
Διάβασα και εκεί το `` Όνειρα γλυκά μελένια...``
Το βρίσκω λοιπόν σε γενικές γραμμές αρκετά καλό.
Οι λέξεις όμως ( Απαστράπτων, Κλίνη, σκότους ) ίσως και μερικές άλλες, δεν ξέρω μα εγώ μάλλον θα προτιμούσα κάποιες άλλες.

Καλή σου μέρα Μαρία.

Τίτλος: Απ: Όνειρα γλυκά, μελένια...
Αποστολή από: mantinada στις 30/10/08, 16:56

Μια καλησπέρα από μένα kuiper,
ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να περάσεις απ' το "σπίτι" μου καθώς και για το σχόλιό σου που μόλις διάβασα...
Συνήθως χρησιμοποιώ διαφορετικές λέξεις μα είναι και δύσκολο να βάλω σ' ένα καλούπι αυτό που σκέφτομαι, αισθάνομαι, γράφω...
Θα το χαρώ πολύ ν' ακούσω τη γνώμη σου και για παλιότερα γραπτά μου,
να είσαι καλά,

Μαρία Κ.

Τίτλος: Απ: Όνειρα γλυκά, μελένια...
Αποστολή από: Len2 στις 30/10/08, 18:44

Η δικιά μου γνώμη ειναι να μην τις αλλάξεις αυτες τις λέξεις. Δινουν έναν πιο προσωπικο 'χαρακτήρα' στους στίχους σου...

Τίτλος: Απ: Όνειρα γλυκά, μελένια...
Αποστολή από: mantinada στις 30/10/08, 20:32

Δεν αλλάζω αυτό που γράφω ποτέ, ποιος ο λόγος άλλωστε;
Απλά τόνισα πως δε μπορώ να βάλω σε καλούπι τη σκέψη μου κι ας είναι κάτι που γενικότερα με ζορίζει τον τελευταίο καιρό, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
Να είσαι καλά,
καλό βράδυ...

Μαρία Κ.

Τίτλος: Απ: Όνειρα γλυκά, μελένια...
Αποστολή από: kuiper στις 31/10/08, 10:51

Παράθεση από: mantinada στις 30/10/08, 16:56

Συνήθως χρησιμοποιώ διαφορετικές λέξεις μα είναι και δύσκολο να βάλω σ' ένα καλούπι αυτό που σκέφτομαι, αισθάνομαι, γράφω...

Μα εγώ δεν σου είπα να βάλεις σ’ ένα καλούπι λέξεις που γράφεις, εξ’ άλλου η ποίηση δεν μπαίνει σε καλούπια. Μη μου πεις όμως πως γεννήθηκες ποιήτρια, εκτός βέβαια από το έμφυτο χάρισμα χρειάζεται διάβασμα και γνώμες άλλων. Ο Κολοκοτρώνης είπε μια φορά που τον είπαν αγράμματο πως της πείρας τα μαθήματα είναι ακριβοπληρωμένα και αλίμονο σ’ αυτόν που δεν τα υπολογίζει.

Όμως για ποιο λόγω ν’ ακούσεις τη γνώμη μου; Να την κάνεις τί; εσύ το έχεις ήδη προαποφασίσει.

Παράθεση από: mantinada στις 30/10/08, 20:32

Δεν αλλάζω αυτό που γράφω ποτέ, ποιος ο λόγος άλλωστε;

Για ποιο λόγω εγώ να σχολιάζω τα γραπτά σου;

Τίτλος: Απ: Όνειρα γλυκά, μελένια...
Αποστολή από: mantinada στις 31/10/08, 23:18

Καλησπέρα kuiper,

δεν ήθελα σε καμιά περίπτωση να εξεγείρω τον όποιο θυμό από το άτομό σου αλλά και από κανέναν άλλο σ' ετούτο τον ιστότοπο ή οπουδήποτε αλλού...
Δε γνωρίζω αν γεννιόμαστε ή αν στην πορεία της ζωής μας καταλήγουμε να είμαστε ποιητές, συγγραφείς, συνθέτες κ.ο.κ...
Γράφω όσα σκέφτομαι μα ποτέ δε θεώρησα πως είμαι ποιήτρια και πολλές είναι οι φορές που αντιτάχθηκα στο συγκεκριμένο τίτλο, όταν κάποιοι θέλησαν να μου τον δώσουν...

Πέρασε καιρός ώσπου να αισθανθώ έτοιμη να παρουσιάσω τα όσα, ως τότε, είχα γράψει σε ένα πιο ευρύ κοινό. Το έκανα όμως κάποτε γιατί θέλησα τελικά να μάθω τη γνώμη και άλλων συνανθρώπων μου και μέσα από τα λόγια τους να βελτιώσω ίσως τό είδος της γραφής μου... 

Λέγοντας πως δεν αλλάζω ποτέ τα όσα γράφω εννοούσα πως αφήνω τη σκέψη να με παρασύρει και ας με πάει όπου εκείνη θέλει. Δεν έτυχε ποτέ να διορθώσω κάτι που έγραψα, ανέγγιχτο το παρουσιάζω όπου το κάνω...
Μα αν δεν αποζητούσα και την κριτική, καλή ή κακή, θα "καθόμουν" στα στενά όρια του "Αναμνήσεις..." και δε θα βρισκόμουν σήμερα εδώ...

Όχι, δεν είμαι ποιήτρια, ένας άνθρωπος απλός είμαι, δίχως όνειρα μεγάλα, πέρα από ένα ίσως... Να βρω κάποτε το θάρρος να δώσω στα παιδιά μου να διαβάσουν όσα έχω γράψει με την ελπίδα πως έτσι θα με γνωρίσουν λίγο καλύτερα...

Σ' ευχαριστώ για κάθε σου σχόλιο,
λυπάμαι αν σε στενοχώρησα...

Να είσαι καλά...

Μαρία Κ.