Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: GD στις 01/11/08, 10:42
-
Να μου χαρίσεις βρε σιωπή, δυο μελωμένα λόγια
να αγκαλιάσει τη στιγμή, αύρα θαλασσινή
Σκάντζα στη θλίψη σου ζήτω, με όνειρο βαρκάρη
μήπως γιατρέψω την πληγή και βρει η καρδιά λιμάνι
Βαρδάρης ‘γιναν τα όνειρα, η μοναξιά νταμάρι
στα αλισβερίσι της ψυχής, εστέρεψε το δάκρυ
Πως αγκαλιάζουν τις στιγμές, του πόνου οι ερημίτες
πως βλέπουνε τα όνειρα, μες της καρδιάς τους κρύπτες
Της μοναξιάς το φλάμπουρο, στα στήθη μου νετάρω
μήπως αδράξω τη στιγμή και βρω ξανά κουράγιο
Πως να ‘ταν τάχα η μορφή, που η καρδιά φοβάται
ακόμη και το δάκρυ της, για εκείνη να θυμάται
Να μου χαρίσεις βρε σιωπή, δυο μελωμένα λόγια
αραξοβόλι στην ψυχή, αύρα θαλασσινή
Σκάντζα στη θλίψη σου ζήτω, με όνειρο βαρκάρη
σ’ αυτή την αποθαλασσιά, μαλάγρα στην ανάγκη
-
ανάγκες κι εικασίες...
προτροπές και θέλω σ' ένα διαρκή ευχολόγιο... ελπίδας
που ξορκίζει τη Σιωπή, σαν σε κλάσμα δευτερπλέπτου, να δεχθεί ως αντάλλαγμα δυο λόγια μελωμένα...
πολύ καλό
μπράβο GD...
-
GD Φοβερό!
Να μου χαρίσεις βρε σιωπή, δυο μελωμένα λόγια
Να συνεχίσεις να μας μαγεύεις!
-
Πολύ όμορφα στιχάκια
Θέμα: Γλυκύτατο
Από όσα έχεις γράψει εδώ μπορώ να πω πως αυτό μου άρεσε πιο πολύ.
Εκεί στο τέλος τώρα, το όνειρο του βαρκάρη είναι να κάνει αλλαγή στη θλίψει και στην ανύψωση της θάλασσας να ρίξει δόλωμα; (συνήθως με έντονη οσμή)
Εάν αυτό δένει με το νόημα που εγώ τουλάχιστον ανιχνεύω, οφείλω να σου πω. Μπράβο.