Σαν παραμύθι δίχως τέλος τώρα μοιάζει,
κάθε εικόνα, κάθε σκέψη μαγική,
κι αν είναι ψέμα ή αλήθεια δεν πειράζει,
δεν είχε ο Έρωτας ποτέ του λογική...
Γέρνω στον ώμο σου και όνειρα γεννάω,
μήτρα ακούραστη, Παράδεισος να ζεις,
βλέμμα καθάριο, μέσα του χάνομαι, γελάω,
στο μονοπάτι του Φωτός με οδηγείς...
Υπέροχη η δημιουργία σου...
Ελπίζω να νη σε πειράζει που πήρα το θάρρος να γράψω κι εγώ κάτι...
Την καλησπέρα μου αγαπητέ...