Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: gkou στις 10/11/08, 09:47
-
Για πότε ξημέρωσε;
Ζηλιάρη ήλιε γιατί μάζεψες τα αστέρια μου;
Τώρα που θα ‘χω να ξορκίζω τη μιζέρια μου;
Για πότε ξημέρωσε;
Στα τόσα κενά μου, να με στείλεις γιατί βιάστηκες;
Το όνειρο γλίστρησε… κι εσύ ούτε που νοιάστηκες!
Για πότε ξημέρωσε;
Πώς να το αντέξει τόσο φως η γκρίζα ζωή μου;
Πόσο καλά είχα βολευτεί μέσα στη σιωπή μου…
Για πότε ξημέρωσε;
Ξέρεις πως μόνο στα σκοτάδια βρίσκω την ουσία;
Ξέρεις πως οι ακτίνες σου καλύπτουν τη μαγεία;
Πάλι ξημέρωσε…
Για να σου κρυφτώ θα θολώσω τη βιτρίνα μου.
Ώρα να μπω ,ήλιε, ξανά στην καραντίνα μου…
Copyright © : gkou
-
Για όλα τα παιδιά της νύχτας...Εξαιρετικό!
-
Πολύ όμορφο ποίημα.. Σχεδόν λυρικό.. Μου θυμίζει έντονα τους στίχους του Miles Away των Savatage διότι και εκεί μιλάνε για το πως η νύχτα κρύβει τις αδυναμίες μας τις οποίες φανερώνει η μέρα.. Αν και δεν ήμουν ποτέ "παιδί της νύχτας" μου άρεσε πολύ :).. Συνέχισε έτσι!!
-
Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά, και να φανταστείτε ότι κοιμάμαι από τις έντεκα... ;D ;D ;D