Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: GD στις 04/12/08, 20:38
-
Σήμερα το απόγευμα θα έρθω
θα βγω στην παραλία σου γυμνός
αμήχανα να νιώσεις να τα χάσεις
να πεις δεν ξέρω ποιος είναι ο τρελός
Έτσι θα τρέχω γυμνός στο πέρα δώθε
να σε ακούσω να φωνάζεις δυνατά
τον τρέλανε ο ήλιος τον καημένο
φωνάξτε να τον πάρουνε παιδιά
Να μ' αρνηθείς για δεύτερη φορά
στα μάτια σου να δω το δεν σε θέλω
ν' απορείς αν πράγματι είμαι εγώ
να κάνεις πως δεν είδα κι ούτε ξέρω
Στην άσπρη την πόδια θα σου γελάω
μέσα απ' τα κάγκελα αντίο θα σου πω
αμήχανα θα νιώσεις βρε το ξέρω
και θ' αρνηθείς και το αντίο μου αυτό
Θα μ' αρνηθείς για ακόμη μια φορά
η τρίτη θα ‘ναι αυτή η τελευταία
μα μόλις έρθει το βράδυ η νυχτιά
θα με θυμίζουνε τα γέλια στην παρέα
Κι όταν περάσει και ετούτη η χρονιά
του χρόνου πάλι ίσως την ίδια μέρα
μ' ένα δάκρυ στα μάτια σου θα 'ρθω
με μία σκέψη που θ' ακούσεις στην παρέα
Που είναι ο τρελός να περάσουμε ωραία
Που είναι ο τρελός να περάσουμε ωραία
Που είναι ο τρελός να περάσουμε ωραία…
-
Κι όταν περάσει και ετούτη η χρονιά
του χρόνου πάλι ίσως την ίδια μέρα
μ' ένα δάκρυ στα μάτια σου θα 'ρθω
με μία σκέψη που θ' ακούσεις στην παρέα
Που είναι ο τρελός να περάσουμε ωραία ....
Τα παραπάνω λόγια με αγγίξαν πολύ, διότι μου φέρνουν στο μυαλό κάτι. Προτέρημα φίλε Γιώργο να γράφεις κι οι άλλοι να αισθάνονται...
Να είσαι καλά...
-
Δεν θυμίζει το ''στυλ'' σου κι αυτό ειναι καλό...
Σίγουρα ο καθε ενας μπορεί να βρει στοιχεία ταύτισης... και μάλιστα σε πολλά σημεία σου.
Η μελωδια του λειπει... Απο εμένα συγχαρητήρια...