Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: varnakiotis stathis στις 23/12/08, 19:03
-
Σε΄οτι με πονα
Σε αυτό πάντα γυρίζω
Όσο σε μισώ
Άλλο τόσο μπορώ να σ'αγαπήσω
Που πάς
Που γυρνάς
Που να κοιμάσαι
Όταν πονούσες με κοίταζες θυμάσαι
Τώρα η σιωπή γιορτάζει μια ανάμνηση
Υγρή μεσ' το μυαλό μου στάζει
Αν με ακούς
Απο την πίσω θεση ενός ταξί
Στη δουλειά στο σπίτι
Το βράδυ η το πρωί
Να΄σαι καλά
Στην καινούργια Ιθάκη που θα βρείς
Είναι τα μάτια μου κλειστά
Μα πάλι εσένα βλέπουν
Σαν τα μικρά παιδιά
Ονειρεύονται και τρέχουν
Σε μέρες που γέλαγες μαζί μου
Πως σ'αγαπώ και πάλι σου θυμίζω
Και αν έφυγες εδώ ακόμη υπάρχεις
Και αυτό που ζήταγες άραγε τώρα να'χεις
Κρατώ μια ανάμνηση απ΄το χέρι εδώ τώρα μαζί μου
Να μου θυμίζει πως κάποτε ήσουνα δική μου
Αν με ακούς
Απο την πίσω θεση ενός ταξί
Στη δουλειά στο σπίτι
Το βράδυ η το πρωί
Να΄σαι καλά
Στην καινούργια Ιθάκη που θα βρείς
-
Πολύ τρυφερό Στάθη, μπράβο σου! :)
-
Στάθη, πάρα πολύ όμορφο. Κάπου όλοι μας περάσαμε αυτήν την εμπειρία και όντως αφήνει σημάδια ο κάθε χωρισμός,
όποια και νάναι η αιτία.