Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Anemos στις 05/01/09, 11:47
-
-
-
Καλησπέρα Δημήτρη μου,
Άφωνη χωρίς να εκπλήσσομαι ιδιαίτερα. Δεν περίμενα κάτι λιγότερο απο εσένα.
"Στον απόηχο της παθιασμένης καταιγίδας... αποδέχομαι την ήττα μου"
Ήπια... νοθευμένα χρόνια
σε μπρούσκους καιρούς
κι έγινα άνεμος
σ' έρωτες φλογερούς...
Ήπια... δάκρυα πικρά
που σχίζανε την όψη
κι έγινα μια μέρα ένα πουλί
να δω από ψηλά της ζωής την όψη.
Με εκτίμηση!
-
Ήπια ... ωκεανούς θλίψης
και με μια βάρκα
- δίχως πανιά, χωρίς ελπίδα -
έφθασα στ ακρογιάλια σου.
Ήπια ... κι οι φτερούγες σου
σάπισαν από την αχρηστία
- να μετράς και να διαβάζεις δε ξέρεις πια -
και για μια στάλα απληστίας
στις έκλεψα.
Ήπια ... και τα φυλαχτά μου
απόψε δε κρατώ
- ο ετεροθαλής αδερφός μου δεν με προσέχει πια -
κι ορίζω την γή τον ουρανό
για χάρη σου.
Ήπια ... δυο στάλες
κρασί μόνο
- μέθυσα δίχως λόγο εψές -
και θεόσταλτα μουσικά όργανα με συνόδεψαν
ευγενικά
έως τον στερνό μου θρόνο.
-
Ήπιες..εσύ αλλά κάτι φύλαξες και για μας από όλο αυτό το συναίσθημα..Πολύ χαίρομαι που ξανανέβασες τις γρίλιες σου και το μοιράστηκες τόσο όμορφα μαζί μας!
-
ήπια...τη νύχτα σου κι έγινα φως...
!!!!!!!!!
-
Neikos, Aganippi, pinelopi είδα πως σας ενέπνευσα όμορφα το κομμάτι μου και αυτό με κάνεi ιδιαίτερα χαρούμενο γιατί έτσι επικοινωνώ καλύτερα τα συναισθήματά σας, το οποία είναι εξαιρετικά θερμά, και πολύτιμα για εμένα.
Επίσης δώσατε στη λέξη "Ήπια" μια άλλη διάσταση απο εκείνη του επιρρήματος(ήπια/ηπίως), εκείνη του ρήμματος "πίνω". Παραδόξως τώρα που το κοιτάζω δένει πολύ όμορφα κι έτσι.
Φοβερά πράγματα προσφέρει η ανταλλαγή ψυχής...έτσι δεν είναι;
Δημήτρης