Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Μιχάλης13 στις 06/01/09, 01:29
-
Ένα χαμόγελο ζεστό μ’ είχε σκεπάσει
από δυο χείλη που θύμιζαν ελπίδα .
Ύστερα άφησα τη νύχτα να περάσει
και από τότε δεν σε ξαναείδα .
Διαδρομές σε μια ανώφελη πορεία
χρόνια ολόκληρα να κάνω τα ίδια λάθη .
Γύρνα την πλάτη σου στο δάκρυ μου Μαρία
είσαι παιδί και να πονάς δεν έχεις μάθει .
Μια Άνοιξη που βγήκε για σεργιάνι
με δύο μάτια μαγικά και μαγεμένα .
Μα μία Άνοιξη ποτέ δεν φτάνει
για να γλιτώσει ένα Χειμώνα σαν εμένα .
Διαδρομές σε μια ανώφελη πορεία
χρόνια ολόκληρα να κάνω τα ίδια λάθη .
Γύρνα την πλάτη σου στο δάκρυ μου Μαρία
είσαι παιδί και να πονάς δεν έχεις μάθει .
-
Όμορφο Μιχάλη...
Και, ως "Μαρία", δε θα μπορούσε να μ' αφήσει ασυγκίνητη...
Καλό σου βράδυ και καλή χρονιά...
-
Τι ομορφα που τα γραφεις Μιχαλη..
Ρομαντισμος,αυθορμητισμος αλλα και απλοτητα.ολα μαζι.
συγκινητικο το γραπτο σου... :'(
-
Όμορφο ποίημα/ τραγούδι, με έντονα συναισθήματα, αυθόρμητα. Πολύ όμορφο!
-
Μπράβο σου Μιχάλη, πολύ με εντυπωσιάζει η ωριμότητα της γραφής σου σε σχέση με την ηλικία σου!!! ;)
-
Μιχάλη ένα μπράβο και απο μένα. Συναισθηματικό , ευαίσθητο και γενικά όμορφο.
-
Σας ευχαριστω ολους που το διαβασατε και φυσικα για τα καλα σας λογια