Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: gkou στις 20/01/09, 08:36
-
Ώρες-ώρες, τυλίγεται μέσα σε λέξεις, στιγμές, αισθήσεις...
Αναζητά αυτό που από χρόνια του είπαν πως δεν υπάρχει.
Ακολουθεί απεγνωσμένα τα βήματα, τα βήματα που γράφτηκαν στα "θέλω" του,
που σβήστηκαν στα "όχι" και στα "δεν".
Ώρες- ώρες σφίγγεται με πάθος πάνω στ' άψυχα,
προσπαθώντας να τ' ακούσει ν' αναπνέουν.
Σφίγγεται και νομίζει ότι έτσι θα είναι δικά του, μόνο δικά του.
Ματαιότητα...
Ώρες -ώρες κλαίει με εκείνα που οι άλλοι γελούν.
Βλέπει τόσα, ξέρει τόσα… νιώθει.
Χάνεται σε φθηνά λόγια, ψεύτικες υποσχέσεις,
παλεύει μαζί τους και τα νικάει!
Ώρες-ώρες προσπαθεί με λύσσα να βγει από «εκεί»
Αυτό το "εκεί" τον αποτελματώνει, αυτό το "εκεί" τον ανασταίνει...
-
μμμμ μάλιστα...
που σβήστηκαν στα "όχι" και στα "δεν".
Ώρες -ώρες κλαίει με εκείνα που οι άλλοι γελούν.
πόσα σβήστηκαν στα όχι και στα δεν...
πόσα χαμόγελα θάφτηκαν κάτω από δάκρυα...
ωραίο Γεωργία...γεμάτο εγκυμονούσες σκέψεις
-
Ώρες- ώρες σφίγγεται με πάθος πάνω στ' άψυχα,
προσπαθώντας να τ' ακούσει ν' αναπνέουν.
Η πιο σκοτεινη ωρα της ημερας, ειναι εκεινη πριν την ανατολη!
Δεν ξερω ποιο ειναι το δικο σου (..."του"...) "εκει"
που το σταυρωνεις την ιδια ωρα που το αποθεωνεις,
αλλα γεννησε ενα υπεροχο εργο!
Πολυ μου αρεσε!
-
Από αυτές τις ώρες-στιγμές-καταστάσεις
έχουμε περάσει, πιστεύω, όλοι
ώρες που μας πεθαίνουν, μας ανασταίνουν, μας λυτρώνουν
είσαι γεμάτη όμορφες και ανήσυχες σκέψεις
γιατί έχεις όμορφη ψυχή
μπράβο Γεωργία
-
Γεωργία μου, "πολύ" Καλησπέρα σου!!! :)
Ώρες... το παιχνίδι του χρόνου μου αρέσει και εμένα. Απ' την διάρκεια της ώρας στην πνοή της στιγμής που εκπνέει γρήγορα. Πόσα άραγε είναι αυτά που μας υποσχεθήκαν και δεν υπάρχουν; πόση δύναμη έχει το "ΘΕΛΩ" της ψυχής για να συντριβή ανάμεσα στην κακοποίηση του "ΟΧΙ" και του "ΔΕΝ"; Ματαιότητα; Και στο φινάλε η δύναμη του ΕΚΕΙ που εγώ το θέτω και ΕΔΩ... Μπράβο gkou μου!!!
Φιλικά
-
Σήμερα το διάβασα πολύ προσεκτικά - το μελέτησα θα έλεγα - και έχω την αίσθηση ότι το όλο γραπτό
εμπεριέχεται - καταλήγει στη λέξη : Ματαιότητα...
-
Ματαιότητα...
Τίποτα δεν είναι μάταιο, τίποτα!
Κι όπως λέει και κάποιος που αγαπώ πολύ...
"Ό,τι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο"...
-
Σας ευχαριστώ όλους παιδιά για τα σχόλια, Μαράκι, έτσι ακριβώς νιώθω κι εγώ!!! ;)
-
"Ακολουθεί απεγνωσμένα τα βήματα, τα βήματα που γράφτηκαν στα "θέλω" του" αρα σημαινει οτι υπαρχει οτι δεν λογαριαζει τιποτα, οτι ειναι αληθινος.....αυτο ειναι το ονειρο, γι αυτο λεγεται ετσι...
"παθος" τον διαφοροποιει απο τους υπολοιπους τον κανει να διεκδηκει να μην αφηνει τιποτα στην τυχη του, να οριζει μονος του την μοιρα του...
"παλεύει μαζί τους και τα νικάει" αρα δικαιωνεται...για τις επιλογες του για την διαφορετικοτητα του μυαλου του, της ψυχης του, για την αντιδραση του...
"Ώρες-ώρες προσπαθεί με λύσσα να βγει από «εκεί»
Αυτό το "εκεί" τον αποτελματώνει, αυτό το "εκεί" τον ανασταίνει..." σημασια δεν εχει ο προορισμος αλλα η διαδρομη....μεσα απο τις αντιξοοτητες δυναμωνει, φτιαχνει τον χαρακτηρα του, δοκιμαζει την ακεραιοτητα του, γινεται καλυτερος στα ματια του εαυτου του γεμιζει αυτοπεποιθηση και συνεχιζει...
...οπως κ εσυ gkou...
-
Απίστευτη η ανάλυσή σου...Τι να πω, ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ..