Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ilianthos-Kanlis στις 25/01/09, 21:01
-
Τ΄ανθεκτικά μου όρια.
Τ΄ανθεκτικά μου όρια
μού ΄χουνε τελειώσει,
μ΄άφησε στο περίμενε
και μ΄ έχει μαραζώσει.
&
Λες κι από πέτρα φτιάχτηκα
κι από σκληρό γρανίτη,
μα κάποια μέρα τ΄άδικα
θά ΄λθει να μου ξοφλήσει.
&
Στον αργαλιό της μ΄έστησε
χρόνια να περιμένω,
στο ύφαινε και ξύφαινε
το ναι της ν΄ αναμένω.
&
Οι αντοχές μου τέλειωσαν,
θέλει να μ΄αρρωστήσει,
όμως να δείτε κάποτε
συγνώμη θα ζητήσει.
-
εν αναμονη λοιπόν...
ευχομαι να ειναι πράγματι ανθεκτικά τα όρια!!
Να σαι καλά και να συνεχίζεις να μας προσφέρεις διαφορετικής αίσθησης υπεροχή...
Μπράβο Γιωργο...
-
Παρα πολύ ωραίο, Γιώργο, ρεαλιστικότατο και με νόημα ;)
-
Γεωργία και Λάμπρο σας ευχαριστώ πολύ !
-
Αυτός ο αυθορμητισμός σου... η σφραγίδα το στίγμα σου σε κάθε δουλειά σου...
Η Στιχοπλοκή με ρεαλιστικά και συναισθηματικά καθημερινά βιωματα...
Είσαι άψογος βρε Γιώργο και μου είχε λείψει να διαβάσω κάτι δικό σου.
Την Καλημέρα μου να είσαι πάντα καλά! :)
-
Ωραίος ο Ιλίανθος :up
μπράβο φίλε
-
κι αν έφαγα τις σόλες μου κι είμαι στο δώθε πέρα,
τα ρούχα κι αν ξηλώθηκαν και τρέμω απ' τον αγέρα
νιώθω πως την συγγνώμη της αυτή θα απολαύσω
αφού τις νέες μου αντοχές με άλλη θα δοκιμάσω! ;)
-
Σας ευχαριστώ !