Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pimami στις 26/01/09, 15:12
-
επιμένω στο μυγόχεσμα να βρίσκω κάποια αξία
ο λεκές του ίσως έχει μια ειλικρίνεια ζηλευτή
από ανθρώπινες κενώσεις που πηγαίνουν, στην ουσία
μεταξύ ομοίων κουράδων για να βρουν καταφυγή..
άσπρα ολόλευκα σεντόνια και τοιχία φρεσκοβαμμένα
σ' όλη αυτή την καθαριότη κάτι μας κρατούν κρυμμένο.
Και σελίδες με επιμέλεια και στιχάκια αραδιασμένα
κάτι βρώμικο μας κρύβουν και γι' αυτό κι εγώ επιμένω
να τονίζω την αξία που χει ο λεκές του εντόμου
που αδέκαστα στολίζει ότι δεν είν' προικισμένο
με ουρά που να τα διώχνει ή με μια σκοτώστρα επ' ώμου..
Κι αν φοβάμαι στην ουσία, ποίημα μου μη βρω χεσμένο
έχοντας εμπιστοσύνη στου εντόμου τη σοφία
τη δική μου και των άλλων σκιάζομαι υποκρισία!
-
Tην ομορφιά μπορείς να βρεις και σε σκουπίδι' ακόμα
ως το ποιόν, το μέγεθος και ως ταξινομήσεις
μα έαν κάποιους ενοχλεί των σκουπιδιών η βρώμα
φοβάμαι πως επάνω τους την μυίγα θ' ακουμπήσεις.
-
...κάτι βρώμικο μας κρύβουν και γι' αυτό κι εγώ επιμένω...
::)
Φυσικά και ΔΕΝ μένω μόνο σ' αυτό, αλλά ρωτώ: Σε "πιάνω" άραγε ή απλά με βοηθάει η Μυγα 3 να εκφράσω κάποια πραγματάκια που παίρνω πρέφα τελευταία? Όπως και να 'ναι, ας είναι!
Δεν μου βγαίνουν πια γλυκόλογα, κρίμα μου...
Απλά σου λέω γουστάρω!! Θα το αφιερώνω συχνώ πυκνά...μου επιτρέπεις ε?
-
Ωραίοι χαρακτηρισμοί...τόσα απωθημένα πια... ???
-
εκτός του δήθεν και εντός του αξιοζήλευτου, ειλικρινούς και αυθορμήτου μυγοχέσματος που - αλι και τρισαλί - τόσο συχνά σκουπίζουμε από το πέτο, από τη μύτη και ενίοτε από τα χείλη...
Δημοσθένη κάτι τέτοιες κουτσουλιές μας κάνουν να οσφραινόμαστε το βόθρο.
-
Βάγια, μπορείς να το αφιερώνεις χωρίς την άδειά μου.. με την προτροπή μου μάλιστα!
Κατερίνα, είναι αλήθεια πως κάτι μυρίζει γενικώς.. Η μύγα είναι η μόνη αθώα εν τέλει..
Gkou, τα απωθημένα μου περιορίζονται σε φθηνές εκφράσεις τις ματαιοδοξίας μου και βρίσκονται στριμωγμένα σε λανθάνουσα κατάσταση, σε όνειρα και εφιάλτες.. Κατά τα άλλα μιλώ ξεκάθαρα για την υποκρισία που κυκλοφορεί απροκάλυπτα στην καθημερινότητά μας..
Παππού, δανειζόμενος τα λόγια της Βάγιας, δεν ξέρω αν σε πιάνω..
ευχαριστώ για την ανάγνωσή σας, για τ' άστρα που με μαλώνουνε και χαιρετώ!
-
χεχε πραγματικα αξιοπροσεκτο...
ρεαλιστικοτατο και με λογο υπαρξης...!!
μπραβο!
-
Neikos, τελικά, πόσα από αυτά που γράφουμε έχουν λόγο ύπαρξης... Ή αυτός ο λόγος τελικά υφίσταται αφού γραφτούν..; Εν πάση περιπτώσει, η σειρά με τις "μύγες", έχει λόγο και αφορά πρωτίστως σε μένα...
Να σαι καλά...