Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: rakenditos στις 27/01/09, 00:54
-
Εδω κατι παραξενο γινεται.
Ο καναπες μου επιπλεει σε μια μαυρη θαλασα γεματη εφημεριδες , αποφαγια και πολυχρωμα φυκια.
Το παραθυρο λιωνει , ο τοιχος γερνει και αυτη η καριολα η λαμπα με κοιταει με μισος.
Φυσαει.
Καπου διαβασα οτι μεχρι αυριο θα εχω βυθιστει.
Οχι...
Ειχα λεει μια κιθαρα και ζουσα στην τηλεοραση.
Χριστε μου...
Ειμαι στα αληθεια τυφλος...
Και μετα βγηκε καποιος και ειπε οτι μεχρι αυριο θα εχω βυθιστει.
Μαλακιες...
-
Να υποθέσω ότι είσαι πίτα; Δεν με νοιάζει, εμένα κάτι τέτοια πολύ μου αρέσουνε και είναι από τα πιο ενδιαφέροντα που έχω διαβάσει εδώ.
"Ο καναπες μου επιπλεει σε μια μαυρη θαλασα γεματη εφημεριδες , αποφαγια και πολυχρωμα φυκια."
Αυτό το ζω πολύ συχνά και μου είναι πολύ οικείο...
"Το παραθυρο λιωνει , ο τοιχος γερνει και αυτη η καριολα η λαμπα με κοιταει με μισος.
Φυσαει."
Αυτό πάλι το νοιώθω γιατί ξέρω τι σημαίνει πανικός...
"Καπου διαβασα οτι μεχρι αυριο θα εχω βυθιστει."
Αυτό δεν το καταλαβαίνω ντιπ....
"Ειχα λεει μια κιθαρα και ζουσα στην τηλεοραση."
Κι αυτό ως διαπίστωση μου κάνει...
Γενικά ρακένδυτε δεν ξέρω αν κάνεις πλάκα, ή αν είναι ένα πανέμορφο παραλήρημα. Ότι κι αν είναι μαζί σου φίλε! Ένα 5ράκι από καρδιάς!!! :shake :beer :king
-
Καλημέρα.
Γοητευτικό παραλήρημα από όποια πλευρά κι αν το δω.
Αυτές οι σκέψεις (φόβου, εκμηδένισης, ματαιότητας ή και ελπίδας μέσα απ' το σκοτάδι)
μου αρέσουν πολύ. Μ' αρέσει όταν αφήνεις ελεύθερο το πνεύμα σου να μας προσφέρει αυτού του είδους τα γραπτά.
Να είσαι καλά! :)
-
Πολύ καλό . Ένας μονόλογος της απογοήτευσης γεμάτος νοήματα . Μπράβο σου!
-
χαχαχαχαχαχαχαχα
μαλ***ες όντως....
ποιός μπορεί να ξέρει αν δεν έχουμε ήδη βυθιστεί;λες κι ανακοινώνονται αυτά; ή μήπως φαίνονται; πφφφ
-
ρε mac πραγματικα τι το ψαχνεις??
ευτυχως παντως που δε το προσπερασα... προσπαθω βλεπεις αγαπητε ρακενδυτε να αναπληρωσω τον καιρο που δεν εμπαινα στο στεκι...
θα ξεθαψω αρκετα... και στειλω κι εγω σημερα ή αυριο... θα ξεσκονισω τα τευτερια μου...