Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: augo στις 01/02/09, 08:20
-
Γυρνάω στο τρελάδικο
που μ΄ έκανε κατάδικο
να ζω μες τις αρένες.
Στον ίσκιο σου από χάλυβα
πενθούν σε φτωχοκάλυβα
καρδιές φυλακισμένες.
Τρελή μου πόλη
ποιες αμαρτίες συγχωρείς
και ποια κρίματα;
Ζωή μου φάλτσα
χωρίς αιτία αδιαφορείς
κι έχω διλήμματα.
Φεγγάρια αξημέρωτα
γεμάτα από έρωτα
θυμάμαι σαν ταινία.
Θυμάμαι την ανάσα σου
γελάς μέσα στην κάσα σου
πεθαίνω από ανία.
-
Είναι ένα τέλειο, τεχνικά, κομμάτι. Δεν περιέχει ούτε μια τεχνική απόκλιση. Τήρει όλους τους κανόνες.
Να επισημάνω οτι και τα ζευγαρώματα των ομοιοκαταληξιών αλλά και οι λέξεις που ομοιοκαταληκτούν (προπαροξύτονες) το κατατάσουν σε ένα μη σύνηθες κομμάτι.
-
πράγματι πολύ ωραίο. μπράβο σου!
-
Πολύ ωραίο, κόλλησα! :)